‌محسن هادی طحان زواره در گفت و گو با خبرنگار ایسنا گفت: از علل اصلی پیدایش روستا و وجه تسمیه شهراب می‌توان به وجود قنات و آب اشاره کرد و به دلیل اینکه این روستا نسبت به روستاهای اطراف اب فراوانی ‌داشته است به شهراب معروف شده است.
این فعال میراث فرهنگیادامه داد: این نامگذاری بعنوان شهر حاکی از آن است که شهراب در گذشته نه چندان دور از آبادی های پرجمعیت و در حد یک شهر در منطقه بوده است. در لغت فارسی نیز شهراب را به جایی یا شهری اطلاق می کنند که بین دو نهر واقع شده باشد و چون شهراب هم بین دو قنات بلوچ‌ها و نیو بوده، به این نام خوانده شده است.
وی افزود: از بناهای  تاریخی و میراث فرهنگی روستای شهراب می‌توان به حمام خان مزار میر محمد حسین خان که دخترانش بانی مسجد بوده اند، خانه های قدیمی و چهارصفه ها ‌و قلعه شهراب ‌اشاره کرد. ‌
به گفته هادی طحان، قلعه ها در روستاها در گذشته نه چندان دور نقش مهمی ایفا می‌کردند چرا که حافظ جان و مال مردم بوده اند.
وی گفت: در اکثر روستاهای سفلی زواره قلعه و برج و بارو وجود داشته و این بدلیل حفاظت از مردم و ساکنان روستا بوده است و درواقع روستاها بیشتر قلعه بوده و مردم در آن سکونت داشته اند.

این فعال میراث فرهنگی در خصوص تخریب قلعه روستای شهراب بخش زواره، گفت: قلعه روستای شهراب زواره که به قلعه محمد حسین خان نیز معروف بوده است شامل نارنج قلعه با نارین قلعه بوده و در آنجا قنات آب و تمام لوازم ‌زندگی جمع بوده است. در این قلعه عمارت با شکوهی وجود داشته و دارای ‌نقب( تونل زیرزمینی) بوده است که در موقع اضطرار مسیر و جای فرار باشد.
وی تصریح کرد: بطور کلی قلعه ها در روستاها بیشتر به گونه چهارگوش و مستطیل مانند ساخته شده است و در پیرامون آنها برجهایی برای دیده بانی و تیراندازی به سوی دشمن وجود داشت و از همان برجها اگر جنگ افزار وجود نداشت و یا اندک بود، دیگ‌های آب جوش و قیرهای داغ بر سر دشمن می ریختند تا یا دشمن خسته شده و از گشودن دژ ناامید شود و یا او را در پشت دیوارها نگه داشته تا نیروهای کمکی از جاهای دیگر به یاری آنها بشتابند و قلعه شهراب نیز یکی از اینگونه قلعه هاست.
به گفته هادی طحان، این قلعه که ۶ برج داشته است، روزگاری ‌مأمن روستائیان بوده و مردم در آن از گزند یاغیان مانند حسین کاشی در امان بوده اند. قلعه شهراب مانند قلعه مزدآباد زواره دارای محل نگهداری ستوران و چهارپایان و حشم و خدم بوده است.
وی افزود: ارتفاع دیوار و برج های آن حدود ۲۰متر بوده است که در نوع خود بی‌نظر است و کارشناسان قدمت این قلعه را  بیش از۴۰۰ سال می‌دانند.

هادی طحان با اظهار تاسف از کم توجهی مردم و مسئولین به این قلعه و تخریب این اثر تاریخی ارزشمند، گفت:‌ بازسازی و مرمت این قلعه آن در کنار طبیعت زیبای روستا می‌تواند جذب گردشگران را نیز در پی داشته باشد و باعث رونق بیشتر روستا شود.

این فعال میراث فرهنگی گفت: از دیگر آثار تاریخی شهراب می‌توان به حمام قدیمی آن اشاره کرد که قدمت حدود ۲۰۰ ساله دارد. البته این مکان نیز در حال از بین رفتن است. از دیگر بناهای شهراب مسجد جامع آن است. مسجد نمادی بی نظیر از معماری اسلامی و نمایشگاهی از هنر اسلامی است. وی افزود: اسلام عالی ترین شکل هنر را در معماری و به ویژه معماری مساجد به نمایش گذاشته است، از طریق معماری خاص مساجد، جلوه های عظیمی از شکوه اسلامی عرضه می شود که هر بیننده ای را تحت تأثیر قرار می دهد.
هادی طحان به آب انبار شهراب در کنار مسجد قدیمی آن اشاره کرد و گفت: همچنین حمام قدیمی روستا از بناهای قدیمی و تاریخی بوده است.

به گفته وی، از دیگر جاذبه های مذهبی و مهم شهراب به دو امامزاده که هر دو از فرزندان امام موسی کاظم(ع) هستند، می‌توان اشاره کرد که به نام های سید کمال الدین حسین؛ امامزاده کهنه و سید ابوطالب؛ امامزاده نو معروف هستند و مورد توجه خاص مردم محل  و مسافران است. داخل امامزاده کمال الدین نقاشی و گچبری و آینه کاری هایی به چشم می‌خورد که مربوط  به دوره قاجار است.
انتهای پیام