به گزارش ایسنا، روزنامه گاردین در این تحلیل نوشته است: «طرح بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل الحاق بخشهای بزرگی از کرانه باختری و غور اردن است اما احتمالا او موعد اول ژوئیه برای اجرای این طرح را به دلیل مخالفتهای آمریکا و مخالفتهای داخلی با ابعاد و سرعت اجرای طرح از دست بدهد.»

در ادامه این مطلب آمده است: «اگرچه به نظر می رسد که نتانیاهو مصمم به ادامه این مسیر است به سختی می‌توان نکته مثبتی در این طرح که طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی است، دید. این طرح زخمی مرگبار به فلسطینی‌ها وارد می‌کند اما در عین حال به اسرائیل، ثبات منطقه‌ای و جامعه بین المللی نیز آسیب وارد می‌کند؛ جامعه‌ای که از زمان حمایت بریتانیا از به اصطلاح طرح "سرزمین ملی برای مردم یهود" در سال 1917 تا کنون به طرزی بیهوده درگیر نزاع اسرائیل با فلسطین بوده است. طرح "گسترش حاکمیت" نتانیاهو دستیابی به یک نتیجه عادلانه را حتی سخت تر می‌سازد. هرچند که او با این مساله مخالف است اما آشکار است که او در حال بهره برداری از حفره بزرگی است که باید یک فرآیند صلح فعال و بی طرف در آن باشد. برای فلسطینی‌ها طرح الحاق به مثابه حکم اعدام برای دورنمای از دسترس دور شده داشتن یک کشور مستقل پایدار است، یک راهبرد نهایی در مجموعه‌ای از امیدهای کمرنگ شده و وعده‌های نقض شده.

همه این مسائل میتوانند دلایل کنار گذاشتن این طرح باشند. اما مکررا در این منطقه جنگزده، عقلانیت و منطق مناسب غایب هستند. بار دیگر و شاید برای آخرین بار، فلسطینی‌ها با دورنمای تنها ماندن روبرو هستند. اسرائیلی‌های زیادی با طرح الحاق مخالف هستند در حالی که شرکای ائتلاف نتانیاهو نامطمئن به نظر می‌رسند. اسرائیل هم اکنون نیز این منطقه را که در زمان جنگ 1967 اشغال شد در کنترل دارد. پس چرا به خاطر یک سری تبعات منفی متعدد ریسک می‌کند؟ از نظر برخی این کار نشان دهنده پروژه نتانیاهو و اسپانسرش یعنی دونالد ترامپ برای به راه انداختن میراثی به هدف فخرفروشی است؛ دو نفری که احتمالا به زودی از سمتهایشان کنار گذاشته می‌شوند.

نیروهای نظامی اسرائیل در اجرای این طرح نقشی محوری ایفا خواهند کرد اما دیدگاه‌های 220 نفر از فرماندهان و مقامهای ارشد سابق ارتش و پلیس اسرائیل و سرویس‌های امنیتی موساد و شین بت نیز تاثیرگذار خواهند بود. آنها مشترکا از دولت اسرائیل خواستند به مسیر مورد حمایت سازمان ملل برای راه حل دو کشوری پایبند باشد و آنها این مسیر را "برای امنیت اسرائیل و آینده دموکراتیک آن" ضروری خواندند.

مخالفتهای شدید داخلی اسرائیل در خارج از آن نیز بازتاب داشته‌اند. طرح الحاق مورد مخالفت یهودیان آمریکا و بریتانیا قرار گرفته است. دولتها و نماینده‌های پارلمان در اروپا نیز با این طرح مخالف هستند. صحبتهایی هر چند نامطمئن در خصوص اعمال تحریم علیه اسرائیل و به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور وجود داشته است. اما اتحادیه اروپا نیز همچون عرصه سیاست دو حزبی آمریکا دچار اختلاف نظر در قبال طرح الحاق است. محافظه کاران مجارستان، لهستان و اتریش بیشتر از کشورهای غرب اروپا با ایده‌های نتانیاهو موافقت کرده‌اند. هر چند که آنها هنوز از فرآیند صلح پسا اسلو حمایت می‌کنند دولتهای فرانسه،‌ انگلیس و آلمان می‌دانند که این فرآیند رو به احتضار است.

رهبران اروپایی دو دسته هستند. آنها نگرانند که طرح الحاق هر چه بیشتر باعث بی ثباتی منطقه، تشدید حملات یهودستیزانه شده و باعث موجه نشان دادن اقدام سال 2014 روسیه در الحاق شبه جزیره کریمه به خاک خود شود. آنها در عین حال نگران شکاف ترانس آتلانتیک بر سر به اصطلاح طرح صلح نا متعادل و پر از لاف و خودستایی معامله قرن که الحاق را پذیرفته، هستند.

شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که این مساله یک معضل موجودیتی برای حمایت دیرینه سازمان ملل از راه حل دو کشوری به وجود آورده است. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل چند روز پیش هشدار داد طرح الحاق به مثابه "جدی ترین نقض قوانین بین‌المللی" است. این کار به شکلی غم انگیز باعث نقض اعتبار شکننده سازمان ملل خواهد شد.»

گاردین تصریح داشت: «کشورهای عرب نیز در موقعیتی دشوار به سر می‌برند. اردن و مصر معاهده صلح با اسرائیل را از یک طرف منوط به یک راه حل در فلسطین کرده‌اند. آیا آنها حالا به سراغ عقب نشینی از مواضعشان و به عنوان مثال دست برداشتن از همکاری‌های مرزی در امر مبارزه با تروریسم می‌روند؟ آرا عمومی ممکن است روی آن تاکید داشته باشند. اما رئیس جمهور دیکتاتور مصر به حسن نیت، کمکها و سلاح‌های آمریکا متکی است. او به خاطر پاس داشتن اراده مردمی شناخته شده نیست.

در ادامه، شکاف منطقه‌ای رو به رشد نیز روندی آشنا پیدا خواهد کرد. ایران، قطر و ترکیه از حماس در غزه حمایت کرده و حامی آرمان فلسطین هستند در حالی که عربستان، امارات و کشورهای "میانه‌روی" عربی از واشنگتن پیروی می‌کنند. کشورهایی مثل لبنان و عراق نیز در این وسط گرفتار هستند. ایران امیدوار است که طرح الحاق اسرائیل باعث از بین رفتن ائتلاف غیررسمی اعراب علیه تهران شود. دیدگاه وحدت یافته‌ای وجود ندارد.

فلسطینی‌هایی که اختلاف زده تر از هر زمان هستند چه کار می‌توانند بکنند؟ صحبت از انتفاضه جدید نیز اغراق شده به نظر می‌رسد. نشانی از جهش خشم در خیابانهای عربی وجود ندارد. اقدامات تلافی جویانه علیه اسرائیل همچون پایان دادن به همکاری‌های امنیتی نیز ممکن است نتیجه عکس بدهد. تشکیلات خودگردان فلسطین ممکن است فروبپاشد.»

در خاتمه این مطلب تصریح شد: «یک خطر آشکار دیگر در صورت اجرای حتی مقطعی و تدریجی طرح الحاق از سوی نتانیاهو این است که افراطگرانی همچون داعش از تلاطم و قطبی سازی پرخشونت ناشی از آن بهره خواهند برد. در چنین شرایطی ممکن است ارتش اسرائیل دستور به تصرف کرانه باختری و غزه برای یک بار دیگر و اعمال یک سیستم شبه آپارتاید بر مردمی اسیر، محروم از حقوقشان و نادیده گرفته شده را پیدا کند.»

انتهای پیام