تیم والیبال ذوب‌آهن اصفهان قهرمان فصل قبل لیگ برتر والیبال بانوان ایران با مونا دریس محمودی سرعتی زن این تیم امسال نایب قهرمان لیگ ناتمامِ ۹۸ شد و کرونا پرونده لیگ برتر امسال را بست. ایسنا با مونا دریس محمودی- ملی‌پوش تیم والیبال زنان ایران به گفت و گو پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

والیبال را از کجا آغاز کردید؟

در سال ۱۳۷۲ در یک خانواده ورزشی متولد شدم. پدرم جوانی خود را در والیبال گذرانده است و برادر و عمویم نیز فوتبالیست بودند. برادرم در تیم سپاهان بازی می‌کرد که پس از پارگی مینیسک زانو مجبور به کنار گذاشتن فوتبال شد. من نیز از ۱۲ سالگی وارد دنیای ورزش شدم. آمادگی جسمانی و دو و میدانی و در نهایت والیبال. در تمام این سال‌ها مادرم همیشه همراهم بود و در طول مدت تمریناتم در کودکی و نوجوانی روی سکوهای سالن حضور داشت.

از اولین باری که پیراهن تیم ملی را بر تن کردید، بگویید.

اولین باری که به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم در دوران راهنمایی بودم و به عنوان دریافت کننده قدرتی وارد تیم شدم. پنج اعزام با تیم ملی داشتم و در مسابقات دانشجویی جهان نیز به میزبانی بلژیک حضور داشتم.

تجربه‌ای به غیر از ذوب‌آهن و اصفهان داری؟

لیگ برتر را فقط در خدمت ذوب‌آهن بودم. مگر ما با وجود خانم صادقی جرات داریم جای دیگری برویم؟ (با شوخی و خنده) البته که اولویت من خانواده‌ و شهرم اصفهان است.

آیا هنوز هم چیزهایی برای یادگیری وجود دارد که از آن بهره ببرید؟

من در مورد خودم کاملا احساس می‌کنم که هر سال که می‌گذرد نسبت به سال گذشته پیشرفت در تکنیک و مهارت‌هایم داشته‌ام. مخصوصا دو سالی که در تیم‌ملی در خدمت آقای مهرگان بودیم، تکنیک من و هم تیمی‌هایم اصلاح شد و چند پله بالا آمدیم. تجربه بازی در لیگ برتر و بازی‌های ملی بدون شک بی تاثیر نیست. به نظرم همیشه باید تیمی را انتخاب کنی که در آن بتوان بازی کرد. صرفا نیمکت نشینی، یک ورزشکار را رشد نمی‌دهد.

سطح لیگ برتر را چگونه می‌بینید؟

سطح لیگ برتر کشور نسبت به کشورهای دیگر خیلی ضعیف است. وجود اسپانسرهایی با بودجه کم باعث می‌شود اسپانسرهای قوی ملی‌پوشان را جذب کنند و رقابت در نهایت بین ۲ یا ۳ تیم اتفاق بیفتد. البته با توجه به دیده نشدن افتخارآفرینی‌های بانوان، همین که یک اسپانسر حاضر می‌شود در حوزه بانوان فعالیت کند جای خوشحالی دارد.

با جوانگرایی تیم ملی موافق بودید؟

جوانگرایی موضوع درستی است، اما نه کل تیم. بازیکنانی مثل مائده برهانی، من و دیگر دوستانم سال‌ها برای بودن در تیم ملی زحمت کشیده‌ایم و قطعا تجربه بازی ملی بیشتری نیز نسبت به بازیکنان جوان داریم. اگر هر سال دو یا سه جوان به تیم ملی تزریق شود این منطقی تر است، اما اینکه تلاش و زحمت بزرگسالان را نادیده بگیرند و جوانان را اعزام کنند جای ناراحتی دارد. حذف کامل بزرگسالان ایده خوبی نیست؛ چون جوانان کنار باتجربه‌ها، تجربه اندوزی می‌کنند، ولی وقتی‌که به تنهایی وارد این سطح از مسابقات می‌شوند آن‌هم انتخابی المپیک خیلی به هدف نزدیک نمی‌شوند.

پخش تلویزیونی مسابقات آسیایی به میزبانی کره جنوبی چقدر در بازی تیم ایران تاثیر داشت؟

موضوعی که همه اعضای تیم به آن اعتقاد داشتیم این بود که پس از چند سال، کسب جایگاه هشتمی در آسیا قطعا قابل قبول نیست و همه به این دلیل ترس از قضاوت شدن داشتند. پخش تلویزیونی به دیده شدن بانوان کمک کرد، اما بازیکنان دوست داشتند عملکرد خوبی به صورت فردی داشته باشند که این استرس ما را افزایش می‌داد و هر بازیکن پس از دست‌دادن حتی یک امتیاز دچار به هم ریختگی می شد. باید این اتفاق بارها تکرار شود تا این ترس از بین برود.

روزهای بهار را چگونه می‌گذرانی؟

شرایط کرونا شوخی بردار نیست. من حتی در صفحه اینستاگرامم به دفعات این موضوع را عنوان کردم، اما متاسفانه یکسری از افراد فکر می‌کنند بیرون رفتنشان یعنی شجاعت؛ اما این حماقت است نه شجاعت. همه ما هرچه سنمان بیشتر شد، بیشتر معنی حرفه‌ای بودن را درک کردیم. یک ورزشکار حرفه‌ای می‌داند که باید بدنش را آماده نگه‌دارد و این تمرینات را به راحتی در منزل نیز می‌توان انجام داد. حتی معتقدم کارهایی که خیلی هم ضروری نیست را می‌توان به زمان دیگری موکول کرد.

به شخصه خیلی رعایت کردم چون خیلی نگران پدر و مادر و عزیزانم بودم. اگر آن‌ها را از دست دهیم هیچ برگشتی ندارد.

 و صحبت آخر؟

لطفا در خانه بمانید و به سفر نروید. مراکز درمانی نمی‌توانند پاسخگوی این‌همه بی احتیاطی باشند.

انتهای پیام