به گزارش ایسنا، در یادداشتی در روزنامه شهروند می‌خوانیم: «در مشکلاتی مثل کرونا باید شاهد دو نوع رفتار باشیم؛ دو رفتاری که مکمل یکدیگر و برای حل بحران لازم و ملزوم نیز هستند: رفتار مردم و رفتار دولت. رفتار مردم از جنس فرهنگ است. تبعیت از مقررات، رعایت بهداشت و احترام به خود و دیگران جنس رفتار مردم است که بسیار مهم است و بدون وجود این رفتار ممکن نیست بر هیچ بحرانی ازجمله و به‌ویژه کرونا غلبه کرد. ولی جنس رفتار دولت به کلی تفاوت دارد. دولت و حکومت باید برنامه‌ریزی و آن را با اقتدار اجرا کند. قرار هم نیست پیشاپیش همه جامعه نیز با آن موافق باشند. دولت اگر راهبردی دارد باید آن را اعلام کند.
دو عنصر اصلی در مبارزه با کرونا وجود دارد؛ اول پاکیزگی و رعایت بهداشت مردم از طریق شست‌وشو و ضدعفونی‌کردن دست و دوم حداکثر کاهش ممکن در ارتباطات حضوری مردم در فضای بیرون از خانه است. انجام وظیفه مردم به ظاهر ساده است، ولی چون عادت نداریم سخت است. باید برای آن چاره‌ای اندیشید. اخیرا پویش دستبند آبی (به رنگ آب) مطرح شده است که می‌تواند همواره ما را با این تذکر مواجه کند که با دستان آلوده صورت خود را لمس نکنیم.
انجام وظیفه دولت بسیار سخت و در عین حال ضروری است. اگر قرار باشد مردم میان شهرها تردد نکنند، در این صورت دولت باید وارد ماجرا شود و نباید اجازه داد مردم عادی دست به این کار بزنند. اگر این ممانعت نباید انجام گیرد، در این صورت نیز دولت باید مانع جابه‌جایی‌های کم‌‌اهمیت و غیرضروری مردم در مقابله با حضور دیگران در شهر آنان شود. تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها اولین گام بود؛ تغییر ساعات ادارات و احیانا نوبتی‌کردن ادارات و محدودیت تردد می‌توانست کارآمد باشد. اگرچه درباره قرنطینه نظریات گوناگونی هست، ضمن این که ابعاد قرنطینه نیز فرق می‌کند؛ با این حال اگر دولت این را برای برخی مناطق کشور ضروری می‌داند باید صریحا اعلام و با قاطعیت کامل اجرا کند. نباید کار به جایی برسد که مردم به صورت خودجوش دست به اقداماتی بزنند که معلوم نیست سرنوشت آن چه خواهد بود. وظیفه دیگر دولت در بخش تأمین نیازهای بهداشتی و نیز درمان بیماران است. اگر دولت در انجام این وظایف خود سست و ضعیف باشد، در روحیه مردم نیز آثار منفی خواهد گذاشت. تصمیمات دولت باید از منطق یکسانی تبعیت کند. اگر باید تردد و ارتباطات کم شود، افزایش ساعات کار موزه‌ها رفتاری خلاف قاعده است و این نوع تصمیمات موجب بی‌اعتمادی می‌شود. واقعیت این است که بحران کرونا نشان داد در هر دو نوع رفتار ضعف‌ها و ناهماهنگی‌های اساسی داریم.»
انتهای پیام
نظرات