به گزارش ایسنا، متن کامل این نامه به شرح زیر است:
«برادر خوبم؛ جناب آقای دکتر حداد عادل
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
نامه سرگشاده جنابعالی دریافت شد، با تبریک ایام الله دهه فجر، و در تجاوب به مرقومه جنابعالی نکات ذیل به نظر می‌رسد و تقدیم می‌گردد:
یکم. اختلاف‌ها و سلایق و علایق و حتی برخی تفاوت‌های جدی در روش‌ها نبایستی از عاطفه و احساس همبستگی میان نیروهای انقلابی بکاهد و بنابراین امیدوارم مکاتبات و مباحثات طلبگی فیمابین موجبات تکدر و دلخوری‌ها نشود. اینجانب کماکان جنابعالی را برادر خوب و مؤمن خود می‌دانم.
دوم. جنابعالی در نامه مذکور اشاره کرده‌اید که از این جانب برای حضور در جلسات شورای ائتلاف چند مرتبه دعوت کرده‌اید. این درست است؛ لیکن حتما نیک می‌دانید که جبهه پایداری انقلاب اسلامی مدل و روش‌های منسوخ شده گذشته را قبول نداشته و ندارد. این مطلب بارها در جلسات گذشته فیمابین مطرح شده بود ولی این بار جبهه پایداری علاوه بر نفی و عدم استقبال از آن روش‌ها مدل ایجابی و اثباتی خودش را نیز به جنابعالی و دوستان دیگر مؤثر در ائتلاف ارائه نمود. شما و دیگر اعضای محترم احزاب ائتلاف که خود مستحضرید! این مطلب را برای مردم عزیز می‌نویسم تا بدانند که جبهه پایداری بر کدام مبنا و کدام روش اصرار داشته است، تا روزگاری کسانی واقعیت را وارونه جلوه ندهند.
سوم. جبهه پایداری به کرات روش چهار مرحله‌ای رسیدن به وحدت را خدمت دوستان ائتلاف عرضه داشته؛ این چهار مرحله عبارت بود از:
۱. تفاهم بر حفظ مودت و مراقبت از تخریب یکدیگر، این گام اول وحدت بود.
۲. گام دوم؛ تفاهم بر شاخص‌ها و معیارهای انتخاب کاندیداهای اصلح؛ یعنی چارچوب‌های گفتمانی و معیارهای غیرقابل مسامحه‌ای که می‌توان آن‌ها را اصول لایتغیر برای تعیین مصادیق نمایندگی مجلس ذکر نمود و عدول از آن‌ها مقرون به انجام تکلیف نخواهد بود.
۳. گام بعدی این بود که بر مبنای همان معیارهای اصولی، دو طرف لیست فهرست کاندیداهای اصلح نسبی را ارائه دهند و تلاش مؤمنانه‌ای صورت دهیم تا تعداد کاندیداهای مشترک و نهایی دو فهرست حداکثری گردد.
۴. و مرحله آخر؛ در صورت امکان و لطف الهی به فهرست واحدی برسیم وگرنه تا حد امکان بر اشتراکات دو فهرست اصرار و تأکید ورزیم. این مسیر تا مرحله سوم در طول حدود ۵ ماه گذشته میان ما و شما طی شد.
چهارم. تعجب می‌کنم که این مراحل چهارگانه به تأیید و قبول جنابعالی و دوستان دیگر رسیده است، و ما در طول این مدت به مراحل بسیار امیدوارکننده‌ای دست یافته بودیم و در آستانه رسیدن به مرحله چهارم فهرست واحد قرار داشتیم که به ناگاه یک جانبه همه چیز به هم خورد و به هم ریخت.
پنجم. جناب آقای دکتر حداد عادل!
بنده شما را یک عنصر فرهنگی می‌دانم؛ شما خیلی صادقانه در نامه‌تان به حقیر تلویحا نوشته‌اید که فلسفه وجودی ائتلاف در حقیقت سهم و سهم‌خواهی‌های همیشگی احزاب است.
آیا خود جنابعالی و دبیر محترم ائتلاف و سخنگویان آن شورا بارها مصاحبه نکردند و اعلام نکردند که سازوکار این باره انتخاباتی اصولگرایان اجازه سهم‌خواهی‌ها را به احزاب و گروه‌ها نخواهد داد؟!
آیا این که می‌گویید ارائه فهرست ۲۴ نفره مشترک فلسفه وجودی ائتلاف را زیر سؤال می‌برد و موجب فروپاشی آن است، خود نشان‌دهنده مضیقه تصمیم براساس فشار گروه‌ها و احزاب اصولگرا نیست؟ آیا این سازوکار تفاوت قابل توجهی با سازوکارهای ناکارآمد قبلی امثال «جمنا» و غیر «جمنا» دارد؟
وانگهی اگر جنابعالی و دوستان شوراهای پنهان و آشکار ائتلاف، روش و مدل پیشنهادی جبهه پایداری را قبول نداشتند، چرا ابتدا این مخالفت را اعلان نکردند تا روش تفاهم فیمابین اصلاح و یا تکمیل گردد؟ این‌ها سؤالاتی است که خوب است پاسخ داده شود.
ششم. آقای دکتر! در نامه‌تان طوری مطلب را ارائه فرموده‌اید که کانه در طول این چند ماه و این همه جلسات و مذاکرات فقط شما دعوت کرده‌اید و ما هم فقط استنکاف کرده‌ایم! این طور نبوده و نیست. ضمن این که از ابتدا تاکنون جبهه پایداری هیچ وقت در مواضع و اقدامات خود اعلان تصمیم به ارائه فهرست جداگانه و مستقل ارائه نکرده بود و مبنای عمل همان مدل چهار مرحله‌ای برای وحدت بود و هست.
واقع امر این است که جبهه پایداری انقلاب اسلامی نه به صورت پیش‌دستانه، بلکه به طور پسینی با ائتلاف تعامل کرد. شما از میان سیصد و اندی کاندیدا پس از مصاحبه و بررسی در نهایت ۱۵۹ نفر را به رأی گذاشتید و فهرست ۹۰ نفره‌ای را در رسانه منتشر نمودید. جبهه پایداری نیز در همان ایام بیش از ۹۰ نفر کاندیدای انقلابی و در مظان این امر را بررسی و مصاحبه نمود و از آن افراد ۶۰ کاندیدا را بر مبنای صلاحیت‌های ایمانی، انقلابی و شاخص‌های مورد توافق امتیازدهی کرد و فهرست آن ۶۰ نفر را با تأکید بر وحدت حداکثری و تصدیق اشتراکات منتشر نمود. افراد مشترک میان فهرست اصلح نسبی پایداری و فهرست مشابه در شورا ائتلاف ۲۴ نفر بوده و هست.
خوب است مزید استحضارتان و دیگر خوانندگان این نامه عرض نمایم که از این ۲۴ نفر تنها ۳ نفر عضو پایداری‌اند، و مابقی فهرست ۲۴ نفره، عزیزانی با گرایش‌های انقلابی ولیکن غیر مرتبط با این جبهه هستند و قاطبه آنان دارای توانمندی‌های فکری و تخصصی و اکثرا نیروهای جوان، کارآمد و انقلابی‌اند که می توان آنان را رویش‌های گام دوم و ذخایر آینده نظام بر شمرد.
هفتم. تعجب ما وقتی مضاعف گردید که دوستان ائتلاف دست یاری و خلوص دوستانشان در جبهه پایداری را رد کردند و از فهرست اشتراک صفر سخن گفتند. اشتراک صفر؟! آیا معنای «اشتراک صفر» میان دو فهرست چیزی غیر از «ضد وحدت» است؟ چه کسی وحدت شکنی می‌کند؟ انصاف دهید جناب آقای دکتر!
بر فرض که پذیرفتیم که منطق سهم‌خواهی‌ها و اقتضائات فلسفه ائتلاف با احزاب به شما اجازه ندهد که ۲۴ مشترک را در لیست مشترک قرار دهید و قرار دهیم؛ ۲۴ نشد، ۲۲؛ ۲۲ نشد؟ ۲۰؛ ۲۰ نشد؟ ۱۸؛ منطق اشتراک صفر دیگر چیست؟! آیا اگر به فرض ۱۰% اختلاف باشد بهتر است یا ۱۰۰% تباین؟!
برادر حداد عادل عزیز! آیا مجبور کردن کاندیداهای مشترک به انتخاب یکی از دو فهرست، کاری بر مبنای وحدت‌گرایی و انصاف و تقواست؟! آیا از فهرست‌های دیگران اطلاع دارید؟ بگذریم.
هشتم. ما همچنان دنبال وحدت حداکثری بر مبنای شاخص‌های اصولی‌مان هستیم و معتقدیم فهرست ۲۴ نفره مشترک با عنایت خدا می‌توانست و می‌تواند مبنای مبارکی برای وحدت حداکثری باشد، و پذیرش هر میزان توافق علاوه بر فهرست ۲۴ نفره مشترک می‌تواند ما را یک گام به وحدت کامل نزدیک‌تر نماید. پیشنهاد می‌نمایم برای تعیین ۶ نفر باقیمانده تا تهیه لیست نهایی ۳۰ نفره هیاتی مشترک تعیین نموده تا با همفکری و تعامل براساس شاخص‌های مورد توافق به لیست ۳۰ نفره واحد (حتی اگر در شش نفر باقیمانده یک نفر از اعضای جبهه پایداری نیز نباشد) دست یابیم.
در خاتمه ضمن دعوت خودم و دوستان عزیزم بر رعایت تقوا و انصاف و حواس جمعی بیشتر در برابر جبهه مقابل و دشمنان قسم خورده انقلاب، مجدداً دست محبت و وحدت‌خواهی را به سوی نیروهای انقلابی دراز کرده و به عنوان دبیرکل جبهه پایداری و یکی از کاندیداهای انتخاباتی عرض می‌کنم که حاضرم و حاضریم با توجه کامل به همان شاخص‌های اصولی و گفتمانی بدون حضور حتی یک نفر از اعضای جبهه پایداری برای وحدت حداکثری و رسیدن به لیست واحد توافق نماییم.»
انتهای پیام
نظرات