به گزارش ایسنا، جلال چراغپور، مربی و کارشناس فوتبال، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «همان طور که همه متوجه شده‌اند و در مصاحبه‌های شخصیت‌های سیاسی و ورزشی نیز مشهود است، بخشی از رای AFC علیه تیم‌های ایرانی کاملا سیاسی است. به همین خاطر رییس مجلس، وزیر امور خارجه، سخنگوی وزارت امور خارجه و چند تن از شخصیت‌های دیگر نیز وارد ماجرا شدند. اما نامه‌ای که AFC به فدارسیون فوتبال ایران فرستاده و در آن پیشنهاد جدیدی ارایه کرده، نشان می‌دهد آنها یک قدم عقب نشسته‌اند. این یعنی باب مذاکره همچنان باز و فشارها روی کنفدارسیون فوتبال آسیا اثرگذار بوده است. ضمن این که موضع‌گیری FIFA نیز جالب بود. این نهاد اعلام کرد تصمیم AFC مربوط به خودش است و ربطی به بازی‌های ملی ندارد. پس به نوعی پشت AFC توسط فیفا هم خالی شد. فیفا می‌توانست بگوید بر اساس ادله AFC و رایی که آنها صادر کرده‌اند، بازی‌های تیم ملی ایران که قرار بود در سال آینده شمسی برگزار شود به کشور ثالث انتقال یابد. پس فیفا هم به نوعی خودش را کنار کشید و این می‌شود دومین عقب‌نشینی. من سیاسی نیستم اما متوجه شدم با ورود شخصیت‌های سیاسی که خیلی هم پرقدرت ظاهر شده‌اند، AFC عقب نشسته و حتما جا خواهد زد؛ چرا که اگر شروع این ماجرا منتج شود به کناره‌گیری کامل تیم‌های ایرانی هم از لحاظ مالی برای آنها دردسرساز است و هم جامعه ورزشی متوجه می‌شود که این نهاد کاملا لباس سیاسی بر تن کرده است.

اما این که می‌گویند بیایید بازی‌های رفت را برگزار کنیم تا برسیم به بازی‌های برگشت و آن موقع مجددا تصمیم می‌گیریم به این خاطر است که بازی‌های برگشت مرحله گروهی ۶ ماه دیگر است و تا آن موقع ممکن است شرایط به کلی عوض شده یا شرایط میدانی خاورمیانه تغییر کرده باشد.

اما بخش سیاسی رای AFC تنها یک شاخه ماجراست. مساله شرکت نکردن تیم‌های ایرانی علاوه بر بار سیاسی، بار فنی هم دارد و تیم‌ها را دچار عواقبی می‌کند. در حال حاضر آنها که در بخش سیاسی ماجرا فعال هستند عواقب فنی شرکت نکردن را در نظر نمی‌گیرند و با قدرت می‌گویند شرکت نمی‌کنیم. اما متوجه نیستند که اگر تیم‌های ایرانی در آسیا شرکت نکنند، به این معنی است که ما گل‌های سرسبد لیگ یا به بیان دیگر شاخه‌های میوه لیگ را چیده‌ایم و دور انداخته‌ایم. همه انگیزه لیگ، شامل هزینه‌ها و تلاش‌ها و نبردها برای این است که سهمیه آسیا بگیرند. همه هدف این است که مثلا یک تیم به آسیا برسد و تیم‌های خارجی به شهرش بیایند و اصطلاحا بیا برویی اتفاق بیفتد.

همه اینها باعث باروری لیگ می‌شود. فرض کنید شما یک گلخانه دارید و منتظرید گل بدهد اما قبل از ثمر دادن می‌روید و شاخه‌های گل را قطع می‌کنید. این گلخانه دیگر نامش گلخانه نیست. لیگ هم به همین شکل است. وقتی آسیا در کار نباشد دیگر دهم شدن با هشتم شدن با اول شدن تفاوتی ندارد. کشورهای سنگاپور و مالزی و اندونزی هم لیگ دارند اما چون در آسیا سری توی سرها ندارند هیچ کس اصلا نمی‌داند چه تیم‌هایی در آن لیگ‌ها بازی می‌کنند. اما به محض این که اسم لیگ عربستان یا قطر می‌آید اهالی فوتبال به خوبی تیم‌های این لیگ‌ها را می‌شناسند و بازیکنان‌شان را دنبال می‌کنند.

لیگ ایران در حال حاضر در گرید چهارم یا پنجم آسیاست. این رتبه به خاطر اندازه‌های فوتبال ایران و بازیکنان خارجی‌ا‌ی است که در لیگ ما توپ می‌زنند. بیشتر این بازیکنان هم در کشور خودشان بازیکنان درجه چندمی هستند. حالا شما تصور کنید اگر در چنین لیگی انگیزه‌های اصلی از بین برود و گل‌های سرسبد لیگ پرپر شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ ما می‌بینیم فوتبال‌مان رو به افول می‌رود و در چنین شرایطی اگر به لیگی که خودش در سراشیبی سقوط است ضربه شرکت نکردن چهار تیم در آسیا هم وارد بشود چیزی از لیگ نمی‌ماند. ممکن است ما انصراف بدهیم و بعد چند سال دیگر دوباره شرایط مهیا شود و برگردیم اما تا آن موقع وضعیت خیلی خراب خواهد شد. چون آنها به این راحتی ما را بابت انصراف‌مان نمی‌بخشند و این پروسه حداقل ۳ سال طول می‌کشد. بالاخره ما ۴ تیم داریم و هر کدام از این تیم‌ها ۶ بازی انجام می‌دهند و در مجموع می‌شود ۲۴ بازی. AFC هم این بازی‌ها را فروخته و بابتش حق تبلیغ گرفته و اگر بخواهد اینها را از دست بدهد ضرر زیادی می‌کند و به همین خاطر مجازات‌های زیادی برای ما در نظر می‌گیرد.

نمی‌دانم اینها که می‌گویند شرکت نمی‌کنیم همه قوانین عدم شرکت را می‌دانند یا نه. ممکن است در تبصره‌ها و زیرتبصره‌های قوانین انصراف چیزهایی باشد که بعدا فوتبال ما را دچار دردسرهای واقعا بزرگی‌کند و به تیم‌های ملی بزرگسالان تا پایه هم سرایت کند. با این تفاسیر باید گفت حالا که باشگاه‌ها گزینه «نمی‌آییم» را به عنوان آخرین راه‌حل در آستین دارند، بهتر است طرح AFC را بپذیرند. بالاخره تیم‌ها سه بازی خارج از خانه که دارند پس بروند این ۳ بازی را پشت سر هم برگزار کنند و اگر موقع میزبانی ما رسید و AFC دوباره گفت تیم‌ها حاضر نیستند به ایران بیایند، آن موقع با کارت خارج شدن از مسابقات با کنفدراسیون فوتبال آسیا روبه‌رو شویم. AFC فعلا راهی جلوی پای ما گذاشته تا باب مذاکره بسته نشود. ضمنا اگر آن موقع AFC بزند زیر میزبانی تیم‌های ایرانی این ما هستیم که طلبکار می‌شویم. به نظرم چون کنفدراسیون فوتبال آسیا عقب نشسته ما هم باید کمی عقب‌نشینی کنیم. از نرفتن به آسیا چیزی عاید فوتبال ما نمی‌شود. مساله مهم این است که بدانیم تمام انگیزه بازیکنان و مربیان این است که در ویترین آسیا دیده شوند. دو تا بازی خوب کنند و باشگاه‌های قطری یا اماراتی یا کشورهای دیگر ببینند و این بازیکنان لژیونر شوند. ما یک جام جهانی می‌رویم و کلی از بازیکنان ما دیده می‌شوند. وحید امیری یک لایی به پیکه می‌زند و دو ماه بعد سر از سوپرلیگ ترکیه در می‌آورد. یا یکی دیگر از بازیکنان ما فلان کار را می‌کند یک هو سر از لیگ پرتغال در می‌آورد. اگر ویترین آسیا را تعطیل کنیم، به ‌طور قطع فوتبال ما یک کلاس پایین می‌آید.»

انتهای پیام