به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز، به گفته برخی کارشناسان این تحول می‌تواند مقامهای آمریکا را نسبت به افزایش ایمنی در توزیع هر چه بیشتر این سلاح‌های قدرتمند میان برخی گروه‌های شبه‌نظامی همپیمانشان در جهان قانع سازد.

جوس وتزلس، یک پژوهشگر آلمانی در جریان یک کنفرانس امنیت سایبری در شهر لایپزیگ آلمان گفت، این تکنولوژی جدید به منظور استفاده در موشکهای ضد هوایی دوش‌پرتاب در نظر گرفته شده است.

وتزلس گفت، پیش از این وبسایت افشاگری ویکی‌لیکس در سال ۲۰۱۷ یک سری اسناد سازمان سیا را منتشر کرد که در آنها این سیستم تشریح شده بود اما این بخش از اسناد به دلیل داشتن برچسبی اشتباه مورد توجه قرار نگرفته و تا به امروز نیز توجه چندانی را به خود جلب نکرده‌اند.

وتزلس تاکید کرد، سازمان سیا به یک "راه حل هوشمندانه کنترل تسلیحات" دست پیدا کرده که با استفاده از آن می‌تواند استفاده از این موشکها را محدود به یک زمان و یک مکان خاص کند. این تکنیک که از آن تحت عنوان "حصار جغرافیایی" یاد شده استفاده از دستگاه های موشک‌انداز دوش‌پرتاب را در خارج از یک منطقه جغرافیایی مشخص غیرممکن می‌سازد.

تکنولوژی مخصوص از کار انداختن سلاح ها در خارج از یک میدان نبرد مشخص، جالب توجه است. موشک اندازهای ضدهوایی قابل حمل که پیش از این از سوی آمریکا در اختیار برخی همپیمانانش قرار گرفته‌اند، می‌توانند در کسب پیروزی در جنگها موثر باشند اما یک مشکل بزرگ آنها این است معمولا بعد از جنگها گم شده و از سوی همان عناصر مورد حمایت آمریکا فروخته و یا در اختیار افراطگران دیگر قرار می‌گیرند.

به عنوان مثال موشک‌اندازهای دوش‌پرتاب استینگر سالها پیش توسط آمریکا در اختیار گروه مجاهدین افغانستان به منظور کمک به آنها برای مقابله با نیروهای شوروی دراین کشور قرار گرفتند اما بعد از خارج شدن نیروهای شوروی از افغانستان، مقامهای آمریکایی در سالهای بعد از آن میلیاردها دلار را برای یافتن و جمع‌آوری این موشک‌اندازها در داخل این کشور و همچنین در مناطق جنگی دیگر جهان صرف کردند.

وتزلس تصریح کرد، مشخص نیست آیا این تکنولوژی طراحی شده از سوی سازمان سیا جایی به کار گرفته شده یا خیر اما ظاهرا زمان توسعه این تکنولوژی که بر اساس اطلاعات حاصل از این اسناد مربوط به سالهای ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ است مصادف با زمان انتشار گزارشهای رسانه‌ای درباره دادن موشکهای دوش‌پرتاب به شورشیان در سوریه است. به گفته وی، ممکن است تکنولوژی "حصار جغرافیایی" به عنوان یک طریق تضمین این که این موشکها تنها از سوی شورشیان در داخل سوریه قابل استفاده باشند در نظر گرفته شده باشد.

یک سری کارشناسان خارجی دیگری که تحلیلهای وتزلس را بررسی کردند با صحبتهای او موافق بوده‌اند.

ان.‌آر. جنزن جونز، مدیر مرکز مشاوره اطلاعاتی "آرِس" در انگلیس گفت، مدتهاست بر سر تکنولوژی حصار جغرافیایی به عنوان یک تدبیر ایمنی که اجازه به توزیع سلاح‌های قدرتمند میان نیروهای دوست با غرب در محیطهای پرریسک بدهد، بحث بوده است.

با این حال به گفته وتزلس، این تکنولوژی خیلی هم قابل اعتماد نیست و شبه‌نظامیان ممکن است از موارد متعدد آسیب‌پذیری‌های امنیتی که در این سیستم وجود دارد برای دور زدن آن استفاده کنند.

انتهای پیام