به گزارش ایسنا، نیروگاه ری  در سال ۱۳۵۵ با ظرفیت ۱۲۰۰ مگاوات به بهره‌برداری رسید، در حالی که در آن زمان ظرفیت نصب شده نیروگاه‌های ایران به طور کلی ۵۰۰۰ مگاوات بود؛ به عبارت دیگر این نیروگاه در آن زمان بیش از ۲۵ درصد توان نصب شده نیروگاه‌های کشور را تشکیل می‌داد. این نیروگاه از ۴۳ واحد گازی تشکیل شده بود که با توجه به شرایط آن زمان، ۲۰ واحد از ۴۳ واحد طی سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۵ به شهرهای مختلف منتقل شد.

نیروگاه ری در حال حاضر با ۲۳ واحد با ظرفیت ۸۱۰ مگاوات قدرت نصب شده در خدمت شبکه برق سراسری کشور است. با این حال از آنجاکه طبق استانداردها عمر مفید یک نیروگاه ۲۰ سال است، از نیروگاه ری بیش از توان آن بهره‌برداری می‌شود که این موضوع باعث شده هزینه‌ها افزایش یابد و نگهداری سخت‌تر شود. بنابراین نوسازی و بهسازی این نیروگاه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده است.

نفت در برابر نوسازی؟

درحالی نوسازی نیروگاه ری به سرمایه عظیمی نیاز دارد که در بند "ی" تبصره یک قانون بودجه سال ۱۳۹۸ آمده است: به دولت اجازه داده می‌شود پس از گردش خزانه و پس از کسر سهم صندوق توسعه ملی تا مبلغ چهارصد هزار میلیارد ریال از خالص بدهی‌های قطعی خود به اشخاص حقیقی، حقوقی، تعاونی و خصوصی که در چارچوب مقررات مربوط تا پایان سال ۱۳۹۷ ایجاد شده و همچنین اجرای تکلیف این قانون را از محل تحویل نفت خام به این اشخاص بر اساس قیمت بورس انرژی با قیمت منطقه‌ای تسویه کند.

طبق اخبار اعلام شده از سوی مسئولان، قرار بود نوسازی نیروگاه ری نخستین قرارداد "نفت در برابر اجرای پروژه" باشد. پس از آن بیژن زنگنه - وزیر نفت - اعلام کرد که چیزی که در این مورد در بودجه نوشته شده، قابلیت اجرایی ندارد. در قانون آمده پس از این‌که درآمدهای نفت که در قانون نوشته شده به‌طور کامل برای دولت تامین شد، می‌تواند ۵ هزار میلیارد تومان را برای بدهی اختصاص دهد. این درآمدها هنوز تحقق پیدا نکرده است، بنابراین اتفاقی در این زمینه نمی‌افتد.

بر این اساس چندی پیش محسن طرزطلب - مدیر عامل شرکت تولید نیروی برق حرارتی - با تاکید بر این‌که راندمان نیروگاه ری پایین است، اظهار کرد: در این راستا مجوز قانونی برای احداث نیروگاه با راندمان ۶۰ درصد و هم‌چنین مجوزهای زیست محیطی را اخذ کرده‌ایم. پیگیر بودیم سرمایه مورد نیاز  برای نوسازی نیروگاه از خط اعتباری ژاپن تامین شود که ژاپنی‌ها به دلیل تحریم انصراف دادند. راهکارهای دیگر نیز به نتیجه نرسید و از آن جای که طبق تبصره یک قانون بودجه ۹۸ امکان تهاتر با نفت وجود دارد، پیشنهاد دادیم این اتفاق صورت بگیرد اما دست‌اندرکاران هنوز نظر قطعی خود را اعلام نکرده‌اند.

به گفته وی، اگر امکان فراهم کردن سرمایه مورد نیاز برای نوسازی نیروگاه ری از طریق تهاتر با نفت فراهم نشود، راهکارهای دیگر به کار گرفته خواهد شد.

راهکارهای تامین سرمایه نوسازی نیروگاه ری

در این راستا، طرزطلب در گفت‌وگو با ایسنا، درمورد راهکارهایی که برای تامین سرمایه نیروگاه ری در نظر گرفته شده است توضیح داد: چنانچه هیچ‌کدام از راهکارها به نتیجه نرسید، از منابع دولتی این پروژه را اجرا خواهیم کرد. درواقع توسط شرکت مادر تخصصی برق حرارتی باید تامین شود زیرا پروژه واجبی است.

وی به این پرسش که چرا هم اکنون سرمایه مورد نیاز از سوی این شرکت تامین نمی‌شود، پاسخ داد: شرکت مادرتخصصی برق حرارتی باید سالیانه سه میلیارد یورو سرمایه گذاری برای احداث و نوسازی نیروگاه‌ها انجام دهد. بنابراین باید از همه مسیرهای موجود حداکثر استفاده را بکنیم.

مدیر عامل شرکت تولید نیروی برق حرارتی تاکید کرد: اگر در قانون امکانی وجود دارد، باید ابتدا از آن امکان استفاده کنیم و اگر امکان‌پذیر نبود، راهکارهای دیگری را امتحان کنیم. از سوی دیگر برای تامین چنین مبلغی باید تسهیلات بگیریم. اینطور نیست که در صندوق موجود باشد. باید با مشقت تسهیلات بگیریم و اوراق بفروشیم. به دلیل پروژه‌های قبلی تسهیلات اخذ شده و به موقع پرداخت نشده که باعث شده تسهیلات دو یا سه هزار میلیارد تومانی به ۴۰ هزار میلیارد تومان تبدیل شود.

انتهای پیام