علیرضا یاوری در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه بازی جان کودک است، اظهار کرد: اگر جان کودک را بگیریم سایر فعالیت‌های کودک هیچ‌گونه کارکردی نخواهد داشت.

وی با اشاره به کارکردهای وسیع بازی، افزود: اگر بخواهیم کارکردهای بازی را بررسی کنیم باید حتما نوع بازی و عملکرد آن در سیستم عصبی را مورد توجه قرار دهیم، زیرا در بازی کارکردهای متفاوتی از جمله اجتماعی شدن و تعاملات بین فردی وجود دارد.

این روان‌شناس کودک بازی را خودبرانگیخته دانست و یادآور شد: در دوران کودکی اجباری برای بازی کردن کودکان نیست و کودک خودش به بازی گرایش پیدا می‌کند لذا بازی می‌تواند یک ابزار برای فرایند رشد کودک و پیشرفت عاطفی، اخلاقی، آموزشی و تحصیلی او باشد.

یاوری با بیان اینکه فرایندهای یادگیری با بازی تسهیل می‌شود، گفت: بسیاری از ابزارهای محیط اطراف ما می‌تواند در اجتماعی شدن و تعاملات بین فردی تاثیرگذار باشد لذا واکنش کودکان تک‌فرزند و یا کودکانی که در فرایند رشد آنان بازی با دیگر کودکان وجود نداشته، در هنگام رفتن به مدرسه فرق می‌کند.

وی یکی از کارکردهای بسیار تاثیرگذار بازی را در حوزه درمان دانست و عنوان کرد: بازی‌درمانی یکی از زیرشاخه‌های هنردرمانی است که نه فقط در درمان اختلالات ویژه یادگیری موثر است، بلکه در انواع اختلالات از جمله شخصیتی، رفتاری و مزمن نیز می‌تواند مثمرثمر واقع شود، زیرا فرد را به ناخودآگاه خودش می‌برد و برون‌ریزی افکار اتفاق می‌افتد.

این روان‌شناس کودک طیف اختلالات ویژه یادگیری را به مراتب گسترده‌تر از طیف اوتیسم دانست و خاطرنشان کرد: می‌خواهیم با بازی اختلالاتی همچون نارسانویسی، مشکلات خواندن و نوشتن و ریاضی را حل کنیم لذا هر کدام ابزار بازی خاص خودش را دارد.

یاوری با بیان اینکه بازی در دو زمینه تحولی و تحصیلی تعریف می‌شود، تصریح کرد: بازی جزو ضروریات زندگی کودکان است و اگر زمینه تحولی درمان نشود، زمینه تحصیلی قابل درمان نیست. یک فرد بزرگسال از کلمات و کلیدواژه‌ها برای بیان افکار و احساساتش استفاده می‌کند، اما کودکان از طریق بازی به همان راحتی بزرگسالان افکارشان را بازگو می‌کنند لذا بازی زبان کودک و اسباب‌بازی کلمات کودک است.

وی با تاکید بر لزوم بازی کردن کودکان شش تا ۱۲ ساله، یادآور شد: متاسفانه والدین امروزی بعد از دو سالگی شرایط بازی را برای کودکان فراهم نمی‌کنند و این فرصت را از دست می‌دهند، در حالی که کودک باید در دوران تحصیل همزمان بازی را ادامه دهد.

این روان‌شناس کودک شش ماهگی قبل از تولد تا شش سالگی بعد از تولد را بهترین زمان برای کارکردهای اجتماعی مغز دانست و اضافه کرد: بهترین مرحله رشد کودک در حیطه بازی اتفاق می‌افتد و بازی در رشد تحولی و تحصیلی کودکان بسیار تاثیرگذار است و آنان را ساختارمند می‌سازد.

یاوری هر بازی را دارای هدف خاص و کارکرد مشخص دانست و اظهار کرد: برخی بازی را وقت تلف کردن برای کودک می‌دانند، اما بازی موجب رشد سیستم عصبی(نورون) می‌شود. در واقع نورون‌ها محرک‌های محیط را دریافت می‌کنند و زمانی که کودک اسباب‌بازی را لمس می‌کند رشد دندریت‌ها اتفاق می‌افتد و هرچقدر طول دیندریت افزایش یابد سرعت پردازش مغز بالا می‌رود.

وی هفت‌سنگ، یه قل دو قل، تیله، قایم با شک، وسطی، نان ببر کباب بیار، لی لی و خاله‌بازی را از جمله بازی‌های فراموش شده دانست و متذکر شد: کارکردهای شناختی این بازی‌ها شامل توجه، تمرکز، تعقیب بینایی، برنامه‌ریزی و خودکنترلی، تاثیر زیادی بر رشد همه‌جانبه کودک دارند.

این روان‌شناس کودک یکی از عمده‌ترین مشکلات در حوزه اختلالات ویژه یادگیری را حافظه دانست و خاطرنشان کرد: بازی‌های دوران کودکی تاثیری خوبی بر رشد و کاهش اختلالات ویژه یادگیری می‌گذارد و حافظه اجرایی مغز را فعال می‌کند.

انتهای پیام