ماه محرم و صفر به جهت مصیبت‌های فراوانی که به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) وارد شده، برای شیعیان ماه حزن و اندوه است لذا هر نوع شادی را بر خود حرام می‌دانند.

آیین دل سپردن به دریا در چهارشنبه آخر صفر در واقع پایانی بر این اندوه و آغازی برای از سرگرفتن زندگی عادی و جشن و سرور است.
براساس این سنت دیرینه، در زمان آب تنی در آب دریا باید هفت موج از سر بگذرد که با هر موج سوره‌های انشراح، نصر، تین و توحید خوانده می‌شود و در پایان با فرستادن صلواتی بر محمد و آل محمد، سه بار سر خود را در آب دریا فرو کرده و بیرون می‌آورند که در این هنگام می‌گویند گناهان و نحسی‌ها از بدن پاک شده است.

مردم دریا دل پس از انجام این مراسم سنتی و دیرینه، به خانه هایشان بازگشته و لباس سیاه عزا را از تن بیرون آورده و با آب شیرین، بدن‌های خود را می‌شویند که در اصطلاح به این کار «هُو شیرینی» می‌گویند.
هرمزگانی‌ها در اصطلاح عامیانه به آب، «هُو» می‌گویند.
مردم هرمزگان در واقع هر سال ۲ بار در روزهای معینی همچون چهارشنبه آخر ماه صفر و چهارشنبه آخر سال به صورت دسته جمعی به دریا می‌روند و با گفتن «بسم الله» و ذکر «صلوات» پا در آب‌های گرم و شور دریا می‌گذارند و آب تنی می‌کنند.
دریادلان معتقدند با رفتن به دریا طی این روزها و دل سپردن به دریا، در طول سال بیماری و ناخوش احوالی نخواهند شد و از نظر علمی نیز ثابت شده است که آب دریا خاصیت درمانی دارد و برای درمان بیماری‌های پوستی و مفصلی بسیار مفید است.
اگر شخص بیماری نیز در خانه باشد که به هر نحوی نتواند طی این روزها به دریا برود، بستگان و اهالی خانه آب دریا را همراه خود می‌آورند تا در منزل آب تنی کند و در گذشته نیز رسم بر این بود هر وقت مریضی از بستر بیماری نجات می‌یافت، برای قبراق و سرحال شدن او را به دریا برده و بدنش را در آب می‌شستند.