آزمون شروع شده. خانواده‌ها در محوطه دانشگاه با چهره‌هایی نگران نشسته‌اند. عده‌ای زیر انداز آورده‌اند و مشغول خوردن چای و… هستند.

عده‌ای کتاب قرآن یا کتاب دعا در دست دارند. برخی از والدین هم روی صندلی‌های محوطه نشسته‌اند؛ جایی که از طریق درهای شیشه‌ای داوطلبان در سر جلسه آزمون دیده می‌شوند و آنها هم می‌توانند فضای خارج از جلسه و والدین را ببینند.

او که دخترش در رشته انسانی در حال کنکور دادن است، به خبرنگار ایسنا می‌گوید: من در مسیر کنکور فرزندم را حمایت کردم و سعی داشتم که فضای آرامی برای او فراهم کنم تا او بتواند بدون هیچ دغدغه دیگری درس خود را بخواند. خوشبختانه در این مسیر هیچ هزینه اضافی و گزافی را متحمل نشدیم و در مؤسسات آموزشی مختلف هم او را ثبت نکردیم و هر کلاس جبرانی که لازم بود از طرف مدرسه برگزار می‌شد.

وی عنوان می‌کند: اگر دختر من امسال نتیجه دلخواهش را که تحصیل در دانشگاه فرهنگیان است، کسب نکند، باید مجدداً برای سال آینده درس بخواند تا به آن نتیجه دلخواهش برسد.

فرزندان ما امروزه هدفی جز درس خواندن ندارند

مادر دیگری در گفت‌وگو با ایسنا عنوان می‌کند: استرسی که امروز تمام والدین دارند به این دلیل است که فرزندان ما امروزه هدفی جز درس خواندن ندارند و دوست دارند در آینده به شغل مناسبی دست پیدا کنند و در آینده امنیت شغلی داشته باشند. به نوعی می‌توان گفت که هیچ چیز دیگری جز این، نمی‌تواند دغدغه این قشر جامعه ما باشد.

وی می‌گوید: اگر دخترم امسال در رشته مورد علاقه‌اش قبول نشود، مجدداً برای سال آینده می‌خواند تا به آن هدفی که دارد دست پیدا کند. اما نظر من این است که امسال در هر رشته‌ای که در یکی از دانشگاه‌های مشهد پذیرفته شد ثبت نام کند و به تحصیل خود ادامه دهد.

نمی‌خواهم فرزندم مثل من شغل آزاد داشته باشد

در میان والدینی که در محوطه حضور دارند، تعداد پدران اندک است. به سراغ پدری که به گفته خودش، تحصیلی نداشته و تا جایی که توانسته امکانات لازم را برای فرزندش فراهم کرده تا بتواند در آینده به جایگاه خوبی برسد و در این مسیر هم از هیچ کمکی به فرزندش کوتاهی نکرده؛ می‌رویم و گفت‌وگو می‌کنیم.

وی خاطرنشان می‌کند: من تنها خواسته‌ای که از دخترم داشته و دارم این است که فقط بر روی تحصیل خود تمرکز داشته باشد چرا که دوست ندارم مانند من که اکنون در شغل آزاد مشغول هستم، او نیز شغل آزاد داشته باشد. فرزندم امسال در رشته انسانی و با این هدف که بتواند در دانشگاه در رشته حسابداری تحصیل کند؛ شرکت کرده، اما اگر در این رشته پذیرفته نشود با توجه به علاقه‌ای که به رشته دندانپزشکی دارد، دوباره درس می‌خواند تا برای سال آینده در آزمون تجربی شرکت کند.

این پدر تصریح می‌کند: به دلیل اینکه فرزندم نمرات خوبی در دوران تحصیل داشته عقیده دارم با توجه به استعدادی که دارد باید در دانشگاه ادامه تحصیل دهد و از این طریق به جایگاه خوبی در جامعه برسد. از فرزندم خواستم به سراغ مهارت‌های دیگری به جز درس نرود و در راه تحصیل هم تا جایی که توانستم برایش هزینه کردم تا در کلاس‌های مختلف شرکت کند و همچنان هم در نظر دارم باز هم هزینه بیشتری را متحمل شوم تا او به هدفش دست پیدا کند.

انتقاد از درهای شیشه‌ای و بالا بودن درجه کولرها

مادر یکی دیگر از داوطلبان هنگامی که می‌بیند ما در حال مصاحبه گرفتن هستیم خودش به سمت ما می‌آید و نقدهایی را برای آزمون امسال مطرح می‌کند.

وی عنوان می‌کند: من امروز ایرادی هم به این دانشگاه دارم چرا که این مکان به گونه‌ای است که والدین کاملاً از پشت پنجره دیده می‌شوند و سر و صدایی هم که وجود دارد منجر به استرس داوطلبین می‌شود و علاوه بر این نیز شاید والدین داوطلبی به هر دلیلی نتوانسته‌اند او را همراهی کنند و این امر آن داوطلب را آزرده خاطر و از طرفی نیز به او استرس وارد می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: حتی کولرهایی که در کلاس‌ها روشن است به اندازه‌ای درجه آن‌ها را بالا می‌برند که فرزندان ما سردشان می‌شود و این اتفاق را می‌توان هرساله شاهد بود، این در حالی است که در سال گذشته یکی از داوطلبان از شدت سرما آنقدر حالش بد شد تا مجبور شدند با اورژانس تماس بگیرند.

حجم دروس عمومی فنی‌وحرفه‌ای کمتر از نظری است

مادر دیگری که به کار معلمی مشغول است و کلی از مطالب کتاب‌های درسی رشته هنر گله دارد در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: در واقع حدود سه سال پیش که این نظام آموزشی جدید به وجود آمد خوشحال شدیم که بالاخره میان دانش‌آموزان دبیرستانی و فنی حرفه‌ای هماهنگی‌هایی به لحاظ کتاب‌های درسی آن‌ها ایجاد خواهد شد چرا که در گذشته دیدگاه ناخوشایندی نسبت به دانش‌آموزان رشته‌های هنر وجود داشت و با این کار بر این باور بودیم که این نوع دیدگاه حذف خواهد شد، اما متأسفانه این باور ما غلط از آب در آمد.

وی عنوان می‌کند: متأسفانه به دلیل هماهنگ‌سازی نشدن دروس عمومی در شاخه نظری و فنی‌حرفه‌ای باید گفت که مطالب درسی که برای دانش‌آموزان مدارس فنی حرفه‌ای در نظر گرفته می‌شود بسیار کم بوده و این در حالی است که در دبیرستان درسی مانند دین و زندگی که در سال اول تدریس می‌شود در مدرسه فنی حرفه‌ای همین کتاب به دو قسمت تقسیم می‌شود و برای سال اول و دوم تدریس و گاهی هم برخی از مطالب حذف می‌شود.

این معلم خاطرنشان می‌کند: با توجه به اینکه من خود یکی فرهنگی هستم در سال‌های گذشته بسیاری از دانش‌آموزان خودم را تشویق می‌کردم تا به سمت رشته‌های هنر بروند اما با چنین اتفاقاتی امروز دیگر این کار را نمی‌کنم و بالعکس به تمام دانش‌آموزان تاکید می‌کنم که به سمت رشته‌های دبیرستانی بروند چرا که هیچ‌گونه عدالتی در این خصوص رعایت نمی‌شود.

نظام آموزشی به دانش‌آموزان رشته‌های هنر اجحاف می‌کند

وی تصریح می‌کند: با این وجود می‌توان گفت که نظام آموزشی ما نباید تا این حد به دانش‌آموزانی که در رشته‌های هنر تحصیل می‌کنند اجحاف کند. به نوعی برخی از افراد به رشته‌های هنر نگاهی نژاد پرستانه دارند و نسبت به آن نگاهی رو به پایین دارند، اما این در حالی است که به رشته‌هایی مانند نظری، تجربی و ریاضی نگاهی رو به بالا بوده و همچنان نیز این نگاه وجود دارد. از این رو باید گفت که رشته‌های نظری، تجربی و انسانی به لحاظ مطالب دروس عمومی از سطح خوبی برخوردار هستند و اطلاعات بهتری دارند و با مدارس فنی حرفه‌ای قابل مقایسه نیست.

پس از گذشت ساعتی از آزمون به دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی می‌رویم و با برخی داوطلبین و والدین آنها گفت‌وگو می‌کنیم.

محمد که در رشته ریاضی آزمون داده است و می‌خواهد که اگر در رشته مورد علاقه‌اش قبول نشود در کنار پدرش به کار مکانیکی مشغول شود، در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: خدا را شکر ذهنیتی که نسبت به این آزمون داشتم و از آن برای خود کابوسی ساخته بودم، اینگونه نبود و سوالات نسبت به دو سال گذشته که در رشته تجربی شرکت کرده بودم، بسیار آسان و راحت بود و امیدوارم که امسال بتوانم در رشته مکانیک خودرو که رشته مورد علاقه‌ام است، پذیرفته شوم.

مدیر مدرسه‌ای که برای آرامش دانش‌آموزانش کنکور داد

داوطلب دیگری که فردی میانسال است و بعداً متوجه می‌شویم مدیر دبیرستان است و برای آرامش و کاهش استرس دانش‌آموزان خود و همچنین برای اینکه در کنار آن‌ها باشد در آزمون رشته ریاضی شرکت کرده در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: خوشبختانه آزمون خیلی خوب بود و توانستم سوالات عمومی و به ویژه درس عربی را به خوبی پاسخ دهم. من دکترای عربی دارم.

این مدیر مدرسه عنوان می‌کند: پیش‌بینی ما این بود که به دلیل ایجاد تغییرات در کتاب‌های درسی، سوالات آزمون هم با توجه به متن کتاب باشد که خوشبختانه اینگونه بود و سوالات اکثراً از متن کتاب آروده شده بود

کنکور مزخرف است

داوطلب دیگری که معلولیت دارد و روی ویلچر نشسته در گفت وگو با ایسنا بیان می‌کند: سوالات کنکور معمولی و شامل سوالات آسان، سخت و متوسط بود و فکر می‌کنم که در نهایت بتوانم در رشته وکالت قبول شوم.

مادر این داوطلب در خصوص سختی‌های فرزند کنکوری داشتن اظهار می‌کند: مادرها بیشتر از داوطلبان استرس دارند. باید به بچه‌ها بگوییم کی می‌خواهی تست بزنی؟ کی آزمون داری؟ دیشب خودم کارهایش را راه می‌انداختم تا برای آزمون امروز آماده شود. به نظر من کنکور مزخرف است، کسی که درس می‌خواند ممکن است در بحبوحه سال آخر برایش اتفاقی رخ دهد و نتواند کنکور موفقی را پشت سر بگذارد. معتقدم باید دانش‌آموزان وارد دانشگاه شده و برای فارغ التحصیلی کنکور دهند.

دانشگاه را رها کردم و پرستار فرزندم در مدارس شدم

وی در خصوص سختی‌های دوران تحصیل دانش‌آموزان خاص بیان می‌کند: هر مدرسه‌ای نمی‌توانیم آن‌ها را ثبت نام کنیم. فکر می‌کنند چون مشکل جسمی دارند، حتماً مشکل ذهنی هم دارند. دانشگاه خود را رها کردم و به عنوان پرستار همراه پسرم به مدرسه دولتی می‌رفتم. تمام مدارس مشهد را زیر پا گذاشتم تا بتوانم پسرم را در رشته کامپیوتر ثبت نام کنم اما موفق نشدم چراکه محل کارگاه و کلاس متفاوت و در دو طبقه مجزا بود.

وی ادامه داد: از سهمیه شاهد برای تحصیل پسرم به دلیل عدم همکاری گذشتم و او را در مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام کردم. مدرسه‌ای را پیدا کردم که پله نداشت و در همانجا درس خواند، کامپیوتر رشته مورد علاقه پسرم بود اما به دلیل نبود امکانات و همکاری نکردن مسئولان مجبور شد رشته انسانی را در همان مدرسه بخواند. در مقطع دبستان در مدارس شاهد که نتوانستم پسرم را ثبت نام کنم و مدارس غیر انتفاعی هم مطلقاً اجازه ثبت نام به پسر من را نمی‌داد.

این مادر ادامه می‌دهد: مدارس جدید در طبقه پایین، کلاس ندارند، آسانسور هم ندارند جز مدارس خاص. کسی که مثل پسر من باید با ویلچر حرکت کند، باید شرایطی همچون آسانسور یا سطح شیبدار در محل کار و تحصیلش فراهم باشد. سیستم آموزش و پرورش کشور خیلی ضعیف است، باید به این واقعیت اذعان کرد که حتی به افراد سالم توجهی نمی‌کنند چه برسد به افراد خاص و دارای معلولیت و محدودیت. پسرم یکسال از طول تحصیلش را در مدارس فیاض بخش گذراند اما مجبور شدم که او را از آنجا منتقل کنم چرا که در کنار افرادی بود که معلولیت ذهنی داشتند و این موضوع آزارش می‌داد

در روز دوم کنکور که صبح جمعه و در رشته علوم تجربی برگزار شد، با برخی از داوطلبانی که در دانشگاه علمی و کاربردی جهاد دانشگاهی کنکور دادند، به گفت‌وگو نشستیم.

مسئولان مدرسه اجازه نداد به رشته انسانی بروم

یکی از داوطلبان با اشاره به اینکه در زمان انتخاب رشته جوگیر شدم وگرنه رشته انسانی را انتخاب می‌کردم در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: معدل من ۲۰ بود و کادر مدرسه اجازه ندادند رشته انسانی را انتخاب کنم آنها گفتند تو که استعداد داری بیا پزشک شو. حتی در سال یازدهم که می‌خواستم تغییر رشته بدهم باز هم کادر مدرسه مخالفت کردند و من مجبور شدم رشته تجربی را بخوانم.

وی ادامه می‌دهد: ۹۰ درصد بچه‌های اینجا در دبیرستان محمودیه درس خواندند و همه می‌خواهند حقوق بخوانند. من هم الان در آزمون حوزه شرکت کردم و می‌خواهم به حوزه علمیه بروم و همچنین نویسندگی و کارهای دیگری را انجام دهم.

این داوطلب تاکید می‌کند: روی ذهن پدر و مادرها باید خیلی کار شود که از بچه‌هایشان پزشکی و مهندسی نخواهند.

رشته خاصی برای قبول شدن در نظر ندارم

داوطلب دیگری در گفت‌وگو با ایسنا در مورد کنکور بیان می‌کند: آزمون خوب بود اما به دلیل اینکه مطالعه کمتری داشتم نتوانستم به سوالات پاسخ دهم زیرا به طور کلی از ایام نوروز به بعد درس خواندن را کنار گذاشتم و سرکار رفتم.

وی با اشاره به اینکه برای اولین بار در آزمون شرکت کردم و رشته خاصی برای قبول شدن در نظر ندارم، ادامه می‌دهد: از زمانی که خواهرم سرکار رفت، به کار علاقه‌مند شدم و در این دوره زمانه داشتن شغل مهم‌تر از رشته مورد علاقه است. خواهرم در رشته مهندسی پزشکی تحصیل کرده و اکنون مزون دارد و هیچ کاری مرتبط با رشته‌ای که تحصیل کرده وجود ندارد. دانشگاه هم برای من مهم نیست و همین که مدرکی داشته باشم، کافی است.

این داوطلب عنوان می‌کند: من به رشته‌های هنری خیلی علاقه‌مند بودم اما خواهرم خیلی تاکید داشت که در رشته تجربی تحصیل کنم و اکنون پشیمانم چراکه درس زیادی برای این رشته خواندم و بسیار خسته شدم. علاقه‌ای به این رشته نداشتم اما به اصرار خواهرانم به مؤسسات آموزشی شرکت و حدود چهار میلیون تومان هم هزینه کردم اما چه فایده که همه این‌ها بی‌فایده بود. دخالت خواهرانم در زندگی من خیلی زیاد است و من از این وضعیت خسته شدم و تصمیم گرفتم که از این به بعد با آن‌ها مخالفت کنم.

برای کنکور ۱۰ میلیون هزینه کردم

داوطلب دیگری در گفت‌وگو با ایسنا خاطرنشان می‌کند: علاقه دارم که در رشته فیزیوتراپی قبول شوم و اگر امسال موفق نشدم؛ تلاش می‌کنم تا سال آینده به هدف خود دست یابم.حدود ۱۰ میلیون تومان در مؤسسات آموزشی هزینه کردم البته شهریه مدرسه هم شامل این مبلغ می‌شود.

به روستایی‌ها سهمیه اختصاص داده شود

پدر یکی از داوطلبان در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: نظام آموزشی ما باید به سمت محرومیت زدایی پیش رود و کاری کند که جلوگیری از مهاجرت افراد به شهرها به نوعی عملی شود. سهمیه‌ای برای دانش‌آموزان روستایی در نظر گرفته شود تا افرادی که در مناطق محروم هستند و از استعداد بالایی هم برخوردار هستند، از این سهمیه‌ها استفاده کنند. از این رو نظام آموزش و پرورش باید به روستاها و مناطق محروم توجه ویژه‌ای داشته باشد.

این پدر عنوان می‌کند: همه ما می‌دانیم که بسیاری از افرادی که در جامعه امروز به جایگاه خوبی رسیده‌اند در روستاها و از امکانات کمی برخوردار بودند اما در دانشگاه‌ها قبول شدند.

انتهای پیام