به گزارش ایسنا، استاد مظهر خالقی در آئین اختتامیه کنگره مشاهیر کرد که در تالار مولوی دانشگاه کردستان برگزار شد، اظهار کرد: همبستگی و همزیستی را پروردگار ما بنا نهاده است و این را باید محفوظ کنیم تا خداوند از ما نرنجد.

وی افزود: اینجا شهر من و زادگاه من است و هر کسی به زادگاهش فخر دارد و افتخار می‌کند. من شهرم را با "مستوره اردلان" می‌شناسم مورخ نویسنده و شاعر؛ با آیت الله محمد مردوخ می‌شناسم و دیگر بزرگانی که این فرهنگ را به ما دادند تا اهل فرهنگ و هنر و علم باشیم.

خالقی ادامه داد: امروز افتخار می‌کنم که در میان افرادی که سال‌ها جستجویشان می‌کردم قرار دارم. سال‌هاست صدایشان را در بیرون از شهر و دیارم می‌شنیدم. آوازه هنر کردها در بیرون از ایران هم شنیده می‌شود.

وی در ادامه گفت: فرهنگ قوانینی است که انسان‌ها خودشان درست کرده‌اند تا با هم زندگی کنند.

خالقی در ادامه سخنان خود افزود: پیام این حرکت فرهنگی را از طریق دانشگاه کردستان دریافت کردم و به زودی آشکار شد که یک حرکت فرهنگی انسانی بود که اولین پشتیبان آن استاندار کردستان است.

وی افزود: در طول زندگی‌ام آدم‌های زیادی دیده‌ام و به دلیل سن و تجربه‌ای که از بچگی به خاطر صدایم دارم و درس گرفته‌ام می‌توانم تشخیص دهم که روح آدم‌ها چقدر به من نزدیک است و بر همین اساس طی این دو روز متوجه شدم که این کنگره حرکتی انسانی، فرهنگی و پیشرفته است که می‌تواند رستگاری همه آدم‌های کرد را به دنبال داشته باشد. چرا که سرچشمه آن علم و معرفت و آدم‌هایی هستند که جایگاه مهمی دارند.

وی گفت: افتخار می‌کنم اولین باری که قدم به وطنم گذاشتم و برگشتم با این حرکت فرهنگی عظیم که وعده داده‌اند و بسترش فراهم است توأم شده است. از خدا می‌خواهم که شما را برای ادامه و اتمام این حرکت بزرگ و انسانی توفیق دهد.

استاد خالقی عنوان کرد: تابع فرهنگ و هنر انسانی هستم و چیز دیگری جز این در من تأثیرگذار و لذت بخش نیست. به جز حرمت انسان که از ناله درون از کلام، شعر، موسیقی، هنر، نقاشی و صداهای داوودی الهام گرفته‌ام.

استاد خالقی ادامه داد: متأسفانه به علت مشکلاتی که وجود داشته نتوانسته‌ام یک خواننده همیشگی باشم. من در کنار اینکه زندگی‌ام را اداره می‌کنم کارهای دیگری هم داشته‌ام و آرزو می‌کردم که خواننده باشم چرا که موزیک حداقل سه بعد انسانی دارد.

وی خاطر نشان کرد: کلام، تاریخ و سرگذشت، آوایی که از درون یک انسان بر اساس واقعیت درونش اعم از جنگ و شادی و خنده دلبر و زیبایی طبیعت و شکرگزاری احدیت است همه در لابه لای یک ملودی و یک صدا از حنجره بیرون می‌آید، غیر از این هم اگر یک خواننده صدایی داوودی داشته باشد این عظمت را به همگان نشان می‌دهد.

انتهای پیام