به گزارش ایسنا متن مقاله سید حسین موسویان و عبدالعزیز صغر به شرح زیر است:
 

ما به عنوان دو شهروند و کهنه سرباز سیاست خارجی دو کشور ایران و عربستان این مقاله را می‌نویسیم، دو کشوری که اکثر آمریکایی‌ها آنها را درگیر جنگ معنوی فرض می‌کنند. در حقیقت بعد از چند دهه تقابل نیابتی و روابط منجمد بین دو کشور ما معتقدیم زمان استقرار یک صلح پایدار در منطقه فرا رسیده است.
 

هیچکدام از ما آرمان‌گرای ساده اندیش نیستیم. ما هر دو واقع‌گرایانی هستیم که به یکدیگر اعتماد نداریم و در سطح دولت‌هایمان نیز این بی اعتمادی متقابل وجود دارد. در عین حال ما شاهد عواقب مخرب بحران‌های جاری در منطقه مثل سوریه، یمن، لبنان، بحرین و عراق هستیم که کشورهایمان با هم در رقابت هستند. با وجودی که ما هر دو طرف مقابل را عامل این وضعیت می‌دانیم اما هر دو نیز توافق داریم که بحران‌های جاری در منطقه پرهزینه و موجب بی اعتمادی مردم شده ضمن اینکه باعث به هدر رفتن غیر قابل محاسبه منابع و جان باختن بیشمار انسان‌هایی شده که باید صرف ساختن خاورمیانه می‌شد و نه نابودی آن.

لذا زمان گفتگو حالاست زیرا که وضعیت بحران‌های تاریخی منطقه به نقطه‌ای رسیده که نیازمند و مستعد دیپلماسی است.

اول در عراق، دو کشور ایران و عربستان سعودی دولت جدید در بغداد را در آغوش گرفته‌اند، دولتی که توسط یک رئیس جمهور و یک نخست وزیر عمل‌گرا هدایت می‌شود و روابط خوبی با هر دو کشور ما دارد. این یک گشایش مهمی است که باید از آن استفاده کرد.

دوم اینکه با کاهش خشونت و شکست داعش، جنگ در سوریه به مرحله پایان نزدیک می‌شود. هر دو کشور ما معتقدند که تمامیت ارضی سوریه باید حفظ شود. ما دعوت می‌کنیم که به اصل عدم مداخله احترام گذاشته شود و همه بپذیرند که این حق ملت سوریه است که باید در مورد آینده خود تصمیم بگیرد.

سوم در مورد یمن هرچند ما دو نفر در مورد علل و ریشه بحران با هم اختلاف نظر داریم اما توافق داریم که این بحران موجب بروز یک فاجعه انسانی شده و باید ظرف چند ماه آینده در چهارچوب روند سازمان ملل به آن خاتمه داد.

در لبنان نیز دولت جدید روی کار آمده و این ملت لبنان است که باید در مورد مسائل کشورشان تصمیم بگیرند. و نهایتاً هم در مورد بحرین ما دو نفر طرفدار حفظ حاکمیت و تمامیت و دموکراسی و ثبات براساس تصمیم و رأی مردم این کشور هستیم.

نهایت اینکه با برقراری ثبات نسبی در این پنج کشوری که سال‌ها درگیر ستیز و بیچارگی بوده‌اند، می‌توان استقرار صلح پایدار در منطقه را آغاز کرد. با وجودی که هر یک از ما طرف مقابل را در مورد بی ثباتی در منطقه سرزنش می‌کنیم اما با توجه به ماه‌ها گفتگوهای دشوار، به این نتیجه رسیده‌ایم که شرایط برای گفتگوی مستقیم از طریق کانال‌های باز بین دو دولت و ملت فراهم است. لازم نیست برای شروع گفتگو، در مورد همه چیز از قبل توافق کرده باشیم. دشوارترین بخش کار همان برداشتن اولین قدم برای گفتگوی مستقیم است تا بتوان در برخی از موضوعات به توافق رسید.
 

شهروندان دو کشور باید برای ما و جهان در اولویت باشند. ایران و عربستان مشترکا جمعیتی بالغ بر ۱۱۵ میلیون نفر دارند که حدود یک سوم آن زیر ۲۵ سال است. چه بخواهیم یا نخواهیم، آینده نسل جوان ما بهم پیوسته است.

صلح پایدار در منطقه ایجاب می‌کند که تهران و ریاض روابط دوجانبه و همکاری‌های منطقه‌ای حسنه داشته باشند. ایران و عربستان اختلافات مهمی دارند اما در موارد مهمی هم منافع مشترک دارند همچون امنیت انرژی، عدم اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی و ثبات در خاورمیانه. ما امیدواریم که بجای گسترش اختلافات، مقامات دو کشور ما بنای دوستی مشترک دو ملت ایران و عربستان را پایه گذاری کنند، دو ملتی که ستون‌های مهم جهان اسلام هستند.

انتهای پیام