به گزارش ایسنا، یحیی جمور در نشست تخصصی "مدیریت سیلاب و داده‌های مکانی" که عصر امروز در محل سازمان نقشه برداری کشور برگزار شد، طی سخنانی درباره اهمیت داده‌های مکانی در مدیریت بحران گفت: عکس‌برداری هدفی و تهیه نقشه میزان تخریب و تعیین الگو و میزان جابه‌جایی زمین، وجود ایستگاه‌های دائم GNSS که البته نیاز به بهسازی و نوسازی دارند نقش مهمی در مدیریت بحران دارند.

وی افزود: با استفاده از ایستگاه‌های GNSS امکان بررسی تغییرات بخار وجود دارد. یکی دیگر از مخاطرات جدی فرونشست زمین است. شاید خسارات ناشی از فرونشست زمین بسیار بیشتر از سیل اخیر باشد و چون آهسته رخ می‌دهد به آن توجه لازم نمی‌شود. سازمان مدیریت بحران و سازمان برنامه و بودجه باید در این زمینه فکری کنند.

جمور در ادامه با بیان این که تامین بودجه برای تأمین و به‌روز نگهداری نقشه و اطلاعات مکانی با کیفیت در پهنه خشکی و آبی کشور برای پاسخگویی به طیف نیازهای کشور ضروری است، گفت: عضویت رسمی سازمان نقشه‌برداری در مرجع تصمیم‌گیری به منظور ایفای نقش اثربخش توصیه می‌شود. علاوه بر آن توجه به تأمین نیروی تخصصی نقشه‌برداری آنی، تجهیزات فنی ( دوربین عکس‌برداری، گیرنده‌های GNSS، ایستگاه جزر و مدی و …) و زیرساخت‌های لازم برای تداوم، ارتقا و توسعه فعالیت‌ها نیز توصیه می‌شود.

دانشیار آموزشکده نقشه‌برداری در پایان افزود: نیاز است مسئولیت راهبردی مدیریت مربوط به زیرساخت ملی داده مکانی که جزو وظایف ذاتی حوزه مهندسی نقشه‌برداری است و سال‌ها مغفول واقع شده، به صورت رسمی به سازمان نقشه‌برداری کشور و شورای عالی نقشه‌برداری کشور واگذار شود.

در ادامه این نشست، مصطفی محقق، هماهنگ‌کننده ارشد مرکز سازمان ملل متحد برای مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه در سخنان کوتاهی گفت: جامعه ایرانی از این به بعد باید با مدل جدیدی زندگی کند. البته علائم تغییر مدل حوادث فوری به تدریج از حدود ۲۰ سال پیش ظاهر شده است. اما با توجه به اینکه در حال حاضر ۷۵ درصد کل حوادث جهان ریشه آب‌وهوایی دارند، کشور ایران نیز باید با تغییرات آب‌وهوایی و پیامدهای آن خود را وفق دهد.

مصطفی محقق اظهار کرد: جایی که ایران واقع شده از لحاظ مخاطرات طبیعی بسیار متراکم است.

وی افزود: علوم، سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات در هر بخشی باید با هم هماهنگ باشند. علوم به ما بعد از درک حادثه راه‌حل‌هایی پیشنهاد می‌دهد. میان جامعه علمی کشور با بخش‌های سیاست‌گذاری و تعیین‌کننده خط مشی کشور باید ارتباط تنگاتنگی وجود داشته باشد. ارتباط جامعه علمی با سیاست‌گذاران باید مجموعه اقدامات نهایی را مشخص کند.

انتهای پیام