به گزارش ایسنا؛ در جریان پرواز سفینه‌های آمریکایی جمینی ۶ و ۷ این رقم به ۴ رسید. در سال ۱۹۶۹ و با پرتاب سفینه‌های سایوز ۶ و ۷ آمار افراد حاضر در فضا به ۵ و یک روز بعد با پرتاب سایوز -۸ این رقم به ۷ رسید.
در ۸ فوریه سال ۱۹۸۴ سفینه سایوز تی -۱۰ با ۵ سرنشین از بایکونور به فضا پرتاب شد و چند روز بعد کیهان پیمای چلنجر در حالی سکوی پرتاب کیپ کاناورال را به مقصد مدار زمین ترک کرد که ۵ فضانورد در عرشه آن حضور داشتند و به این ترتیب آمار حضور همزمان انسان در فضا به ۸ نفر رسید. اما این رقم چندان دوام نیافت و تنها مدت کوتاهی بعد، در ۶ آوریل همان سال کیهان پیمای شاتل چلنجر که ۵ سرنشین داشت بار دیگر راهی فضا شد. در این زمان، پرواز فضانوردان سایوز تی -۱۰ در ایستگاه فضایی سالیوت همچنان ادامه داشت در حالی که سه فضانورد دیگر در ۳ آوریل با ناو کیهانی سایوز تی -۱۱ به آنها پیوسته بودند. به این ترتیب، آمار انسان‌های حاضر در مدار زمین جهش چند نفره پیدا کرد و به رقم ۱۱ نفر رسید.
حدود ۶ سال طول کشید که آمار حضور ۱۱ نفره انسان در فضا به ۱۲ نفر ارتقا پیدا کند. در دسامبر ۱۹۹۰ و به دنبال پرتاب شاتل کلمبیا با ۷ نفر و جمع ۵ نفره فضانوردان سایوز تی.ام -۱۰ و سایوز تی.ام -۱۱ در مجتمع مداری میر، آمار حضور همزمان انسان در مدار زمین به ۱۲ نفر ارتقا یافت.
در مارس ۱۹۹۵ بار دیگر رکورد حضور انسان در فضا شکسته و به عدد ۱۳ رسید. ۲ فضانورد سایوز تی.ام -۲۰ که از اکتبر سال قبل در میر فعالیت می‌کردند، در ۱۴ ماه مارس پذیرای گروهه سه نفره کیهان نوردان سایوز تی.ام -۲۱ شدند در حالی که کیهان پیمای "ایندیور" از ۲ مارس با ۷ سرنشین در مدار زمین، در مداری دیگر زمین را دور می‌زدند. به این ترتیب بالاترین آمار حضور انسان در فضا رقم خورد.
آنچه تاکنون گفته شد، مربوط به رکورد تعداد انسان‌ها در فضا بود که در سفینه‌های مختلف و جدا از هم در یک زمان مشعول کار بودند، اما از آغاز تاریخ فضانوردی، بزرگترین گردهمایی فضایی در یک محل، با حضور ۱۳ نفر در جریان صد و بیست و هفتمین ماموریت شاتل فضایی با پهلوگیری کیهان پیمای "ایندیور" در سال ۲۰۰۹ با ایستگاه فضایی بین‌المللی بوجود آمد.
شاتل فضایی "ایندیور" در حالی سکوی پرتاب شماره ۳۹ کیپ کاناورال را در ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹ ترک گفت که ۷ سرنشین به نام‌های مایکل بارت، مارک پولانسکی، داگلاس هارلی، کریستوفر کاسیدی، توماس مارشبورن، دیوید ولف و تیموتی کاپرا بر عرشه آن حضور داشتند. این سفینه دو روز بعد در ایستگاه فضایی بین‌المللی پهلو گرفت. در این زمان گنادی پادالکا، رامن راماننکو، رابرت تیرسک، جولی پایت، فرانک دو وینه و کیوچی واکاتا، فضانوردان سفینه‌های سایوز تی.ام.آ ۱۴ و سایوز تی.ام.آ ۱۵ در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت داشتند. به این ترتیب جمعی سیزده نفره در یک مکان جمع شده بودند. نکته جالب توجه دیگر در مورد این گردهمایی فضایی، وجود شهروندان چند کشور مختلف بود که لقب بین‌المللی را در مورد این مجتمع فضایی معنا بخشیده بود.
در این گروه بارت، پولانسکی، هارلی، کاسیدی، مارشبورن، ولف و کاپرا شهروندان آمریکا، پادالکا و راماننکو فضانوردان روس، تیرسک و پایت شهروندان کانادا، دو وینه تبعه بلژیک و واکاتا فضانورد ژاپن بودند.
انتهای پیام
نظرات