به گزارش ایسنا، در سرمقاله روزنامه انگلیسی گاردین آمده است: نیرومندان شکست‌ناپذیر نیستند. در پی اعتراض حزب حاکم عدالت و توسعه موسوم به آک‌پارتی، خبرهای خیره‌کننده‌ مربوط به پیروزی اپوزیسیون ترکیه در انتخابات محلی هنوز قطعی نشده‌اند – این خبرها برای خود اپوزیسیون هم مانند دیگران حیرت‌انگیز بود. در روزهای آینده نتایج نهایی اعلام خواهد شد. فرایندهای حقوقی محتمل است؛ حمله متمرکز رسانه‌ای به بیان اراده دموکراتیک با عنوان یک "کودتا در صندوق رای"، تحت نفوذ خارجی نیز در جریان است.

اما هر آنچه بعداً رخ دهد، تردیدی درباره ضربه‌ای که به رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری خودکامه این کشور، پس از ۱۶ سال در راس قدرت وارد شد، وجود ندارد. او براساس موفقیت خود در صندوق رأی‌گیری، بر مشروعیت حکومت سرکوبگرانه فزاینده خود تاکید کرده است. او بیش از هر کسی برای افزایش سهم و شخصی‌سازی این رقابت اقدام کرد. او این موضوع را "بقای ملی" نامید، مخالفان را به عنوان خائنان و تروریست‌ها ترسیم کرد و روزانه تا هشت تجمع مردمی برگزار کرد. حال مردم حکم خود را صادر کرده‌اند. گرچه اکثریت آرا به حزب حاکم رسید، اما شکست آشکار در شهرهای بزرگ، با مشارکت مردمی ۸۴ درصدی، واضح‌ترین پیام‌ها را ارسال می‌کند.

براساس نتایج اولیه، آنکارا به اپوزیسیون سکولار مردم جمهوری‌خواه رسید. موفقیت کوچک‌تر اما تحقیرآمیزتر آن در استانبول است که نه تنها مرکز قدرت فرهنگی و اقتصادی این کشور به شمار می‌رود، بلکه محل تولد و سنگر اردوغان است؛ جایی که او ۲۵ سال پیش کارش را به عنوان شهردار در عرصه ملی آغاز کرد. اکنون چهره‌ای نه چندان آشنا به نام اکرم امام اوغلی خودش را به عنوان شهردار جدید اعلام کرده است، آن هم به‌رغم مخالفت حزب حاکم و از او به عنوان نامزد ریاست جمهوری بالقوه در ۲۰۲۳ یاد می‌شود.

غرایز و اعتقادات هشداردهنده اردوغان با مهارت‌های سیاسی کامل او هماهنگ است. او از اعتراضات پارک گزی در سال ۲۰۱۳ گذشت و از کودتای ناکام سال ۲۰۱۶ برای پاکسازی گسترده نهادهای این کشور و پس از آن تحمیل تغییرات قانون اساسی که به او قدرت‌های جدیدی می‌داد، استفاده کرد. او سال گذشته در انتخابات زودهنگام برای پنج سال دیگر قدرت را به دست گرفت. او قوه قضاییه را به خطر انداخته است. شماری از روزنامه‌نگاران در مواجهه با اتهامات ضد دولتی زندانی شده‌اند و وابستگان او رسانه‌ها را کنترل می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که حزب او کاملاً تحت پوشش قرار بگیرد.

اما هزینه‌های مبارزات پوپولیستی و سیاست‌های آن در دولت، واضح‌تر می‌شود. استفاده او از فیلم‌های مرتبط با حملات مسجد کرایست‌چرچ در کارزارهای انتخاباتی موجی از انزجار بین‌المللی به راه انداخت و سخنان او موجب سقوط دوباره ارزش لیر ترکیه شد. روابط با آمریکا همچنان رو به وخامت است؛ هفته گذشته، واشنگتن تحویل تجهیزات مربوط به جنگنده‌های اف -۳۵ خود را به دلیل خریداری سیستم دفاع موشکی روسیه متوقف کرد.

تورم در حدود ۲۰ درصد و تقریباً از هر چهار جوان یکی بیکار است. پروژه‌های بزرگی مانند فرودگاه جدید استانبول که در حال حاضر انتظار می‌رود هزینه شش میلیارد پوندی داشته باشد، چندان به نظر نمی‌رسد که یک دستاورد باشد و بیشتر شبیه به بخشی از مشکل است. اپوزیسیون سازمان یافته‌تر و هماهنگ‌شده‌تر از این فرصت استفاده کرد. کنترل مخالفان بر شهرها می‌تواند فرصتی برای نشان دادن این باشد که آنها می‌تواند وعده‌ها را محقق کنند و همچنین از اختیارات قیمومت رییس‌جمهوری ترکیه دور بمانند. با این حال اهمیت واقعی این انتخابات نمادگرایی آنهاست. نتایج اولیه به تنهایی یک هشدار محکم برای مردی است که مدت‌ها قبل از فروتنی و تواضع دور شد. اما با بروز این فرصت، خطر بزرگ‌تر این است که او به سادگی نتایج را نادیده گرفته و نتایج را مطابق با اهداف خود ترتیب دهد. تا همین امروز او به عنوان یک پوپولیست اقتدارگرا حکومت کرده است. او می‌تواند به چیزی بدتر هم تبدیل شود.

انتهای پیام