کیهان از قول خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: «ارتش از شهر خارج شده است و مقررات منع عبورومرور دیگر رعایت نمی‌گردد. کارمندان دیگر از رؤسای خود اطاعت نمی‌کنند، بلکه مطیع روحانیون هستند. پلیس رسمی دیده نمی‌شود. جوانانی که دارای بازوبند هستند حفظ نظم را برعهده گرفته‌اند و مراقب امور امنیتی هستند.

سینمای این شهر که فیلم‌های غربی را نمایش می‌داد دیگر درهای خود را باز نمی‌کند زیرا این سینما در روزهای شورش در گذشته به آتش کشیده شد. در اینجا دنبال یک شیشه مشروب گشتن کار عبثی است و حتی فروش و مصرف پپسی‌کولا هم بشدت قدغن است علت این ممنوعیت آن است که اسرائیل در تولید آن مشارکت دارد.

در کوچه‌های شهر هیچ زن بی‌حجابی دیده نمی‌شود. یک خانم روزنامه‌نگار فرانسوی که صبح دوشنبه منتظر رسیدن زمان ملاقات با حضرت آیت‌الله شریعتمداری صاحب مقام بزرگ مذهبی قم بود، بشدت مورد سرزنش یک زن ایرانی قرار گرفت زیرا چادری که خود را در آن پوشیده بود صورت وی را به اندازه‌ی کافی مخفی نمی‌کرد. تنها چشم‌های زنان می‌تواند در معرض دید دیگران باشد.

راجع به دادگستری باید گفت که دادگاه‌های دولتی دیگر کاری انجام نمی‌دهند. سارقان و جنایتکاران در دادگاه‌های شرعی حاضر می‌شوند و این دادگاه‌ها طبق قوانین اسلام سرنوشت آنها را معلوم می‌کنند. بدینسان است زندگی در قم؛ آیا این سیستم دولتی را می‌توان به همین سادگی در جاهای دیگر هم مستقر کرد مثلاً در تهران که مردم آن عادات خصوصیات غربی پیدا کرده‌اند؟ بعضی‌ها در استقرار این نظم تردید دارند.»

این روزها علاوه بر سیاستمداران، دانشگاهیان، کارکنان ادارات و وزارتخانه‌ها و اقشار مختلف مردم کوچه و بازار که به تبعیت از رهبر انقلاب از دولت موقت مهندس بازرگان حمایت می‌کنند، چهره‌های روشنفکری نیز حمایت خود از دولت انقلابی بازرگان را اعلام می‌دارند. جهانگیر افکاری نویسنده و مترجم با سابقه‌ی مبارزه‌ی علیه رژیم شاه، در پیامی خطاب به مهندس بازرگان نوشته است: «به نام تبعیدیانی که سرمای قلعه‌ی فلک‌الافلاک و گرمای جزیره‌ی خارک را به چیزی نشمرده‌اند، به نام دلاورانی که به گناه نفرت از سلطنت در کنسولگری انگلیس در بوشهر به سال‌ها زندان محکوم شده‌اند، به نام آزادگانی که سالیان را در میان دیوارهای بلند قلعه‌ی کریمخانی شیراز به سر برده‌اند، به نام رزم‌آورانی که شکنجه‌گاه‌های قزل‌قلعه و زرهی را با سربلندی پیموده‌اند، به نام جمهوری‌خواهان استواری که زندان قصر را به چشم آسایشگاه نگریسته‌اند، به نام رادمردانی که خشم دژخیمان کمیته و اوین، این وحشیانه‌ترین شکنجه‌گاه‌های تاریخ را چشیده‌اند، و به نام نویسنده و مترجمی ناچیز، به شما، به دولت انقلابی شما، به جمهوری مقدس و پر جلال ایران رأی می‌دهم».

همانطور که هموطنان و به ویژه همشهریان عزیز آگاهی دارند رادیو تهران نیز با تعطیل برنامه‌های شبانه‌روزی خود با اعتصاب و کم‌کاری و با اعتقاد به این شعار که سکوت در موقع خود رساترین فریادهاست، به صف انقلابیون پیوسته است. کارکنان رادیو تهران اعلام می‌دارند تا زمانی که بی‌طرفی و آزادی صدای رادیو تهران رسماً مورد تأیید مقام‌های عالی‌قدر و مراجع ذی‌صلاح ملی قرار نگیرد و تا ثابت نشود که این صدا همواره در جهت اعتلای انقلاب مردمی ایران بوده، از پخش برنامه‌های عادی خودداری کرده و به پخش موزیک ادامه می‌دهد.

دیروز در جریان استقبال از موسی خیابانی، احمد حنیف‌نژاد و جواد زنجره‌فروش، سه تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران که پس از آزادی از زندان به تبریز می‌رفتند، یکی از اتومبیل‌های مستقبلین در جاده تهران تبریز دچار حادثه شد و چهار تن از مستقبلین کشته شدند. در این استقبال گروه کثیری از مردم تبریز شرکت کرده بودند و تا ۱۵۰ کیلومتری شهر برای پیشواز آمده بودند.

همچنین دیروز تبریز شاهد تظاهرات صدها هزار نفر از مردم برای پشتیبانی از مهندس مهدی بازرگان بود. شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی که گروه کثیری از روحانیون در پیشاپیش آنها حرکت می‌کردند، تصاویری از حضرات آیات عظام خمینی و شریعتمداری را با خود حمل می‌کردند. در پایان راهپیمایی قطعنامه‌ای خوانده شد که در آن آزادی کلیه‌ی افسران نیروی هوایی و همافران و افسران و درجه‌داران نیروهای مسلح که به خاطر پیوستن به ملت بازداشت شده‌اند، درخواست شده است.

دکتر ابراهیم یزدی از نزدیکان آیت‌الله العظمی خمینی دیروز به رویتر گفته برنامه‌هایی در دست مطالعه است تا کلیه‌ی وزارتخانه‌های دولتی بطور مسالمت‌آمیز و با کمک کارکنان این وزارتخانه‌ها اشغال شود. دکتر یزدی گفت نامه‌هایی به نشانی پشتیبانی از سوی کارکنان چندین وزارتخانه از جمله مخابرات، هواپیمایی و محافل دانشگاهی رسیده است.

صبح امروز هزاران تن از کارگران کارخانجات جنرال همراه با گروه‌هایی از دانشجویان و دانش‌آموزان دست به راهپیمایی از میدان قزوین زدند. در این راهپیمایی مخالفت کارگران با رژیم و هدف‌های انقلابی آنها تشریح شد.

کارگران کارخانه بیسکوپرس (کارخانه بیسکویت گرجی) نیز در اجتماعی که دیروز داشتند خواستار بازگشت ۲۰۰ کارگر اخراجی این کارخانه و پرداخت حقوق کلیه کارگران در زمان اعتصاب شدند و کارفرما ناچار شد آنان را به کارخانه بازگرداند. صدها تن از کارگران کارخانه‌ی گرجی واقع در رباط کریم شهریار با همراهی و همبستگی هزاران تن از دانشجویان و اهالی محل در کارخانه اجتماع کردند و نسبت به اعمال خلاف کارفرما اعتراض کردند. در جلسه‌ی دیروز تعدادی از کارگران نیز هدف‌های اجتماعی و انقلابی خود را تشریح کردند.

از طرف دیگر طبق دستور نخست‌وزیر به وزرا، فقط به کارمندانی حقوق پرداخت می‌شود که کار کرده‌اند. بر اساس بخشنامه‌ای که از سوی نخست‌وزیر ابلاغ شده وزارتخانه‌ها موظفند که در این ماه فقط حقوق آن عده از کارکنانی را پرداخت نمایند که به کار مشغول بوده‌اند.

امروز یکی از مخاطبان در پیامی تلفنی به تحریریه‌ی کیهان پرسیده «اخیراً عده‌ای به در خانه‌ها مراجعه می‌کنند و به بهانه‌ی ایجاد کتابخانه و مرمت مسجد تقاضای پول می‌کنند و اگر به آنها پول ندهیم فوراً ما را دشمن خمینی می‌نامند و شروع به تهدید می‌کنند. تکلیف ما با این افراد چیست؟».

مخاطب دیگری به نام محمد نارگیلی هم گفته «آقای دکتر بختیار ادعا می‌کنند که ما زندانی سیاسی نداریم در حالی که برادر من احمد نارگیلی چندین ماه است که در زندان قصر، بند یک، گرفتار است. آیا همه‌ی حرف‌های ایشان به همین ترتیب است؟».

منبع: کیهان

انتهای پیام