به گزارش ایسنا و به نقل از سی‌نت، دریافتن اینکه یک روز در یک سیاره خاص ممکن است چند ساعت به طول بیانجامد ممکن است کار ساده‌ای به نظر آید، اما بسیار دشوار است. علت دشواری این اندازه‌گیری در سیاره زحل نیز حضور غول‌های گازی در اطراف این سیاره است.

غول‌های گازی سیارات بزرگ و گازی هستند که عمدتاً از هیدروژن و هلیم تشکیل شده‌اند.

 اکنون دانشمندان با استفاده از داده‌های زحل موفق به اندازه‌گیری طول روز در سیاره زحل شده‌اند.

 تجزیه و تحلیل جدید داده‌های فضاپیمای کاسینی نشان می‌دهد که حلقه‌های با شکوه سنگ، یخ، گرد و غبار سیاره زحل ممکن است توسط یک دنباله‌دار بین ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پیش ایجاد شده باشند. در حالی که عمر زحل ۴.۵ میلیارد سال است، داده‌های ناسا نشان می‌دهد که حلقه‌های آن ممکن است هم‌ سن دایناسورها یا حتی پستانداران مدرن باشند.

ماموریت "کاسینی هویگنس"(Cassini–Huygens)

کاسینی-هویگنس یکی از برنامه‌های قدیمی‌تر برنامه فلگ‌شیپ ناسا و همچنین یکی از مهمترین مأموریت‌های فضایی است که بطور مشترک توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا و برای کاوش سیاره کیوان و قمرهای آن به فضا فرستاده شده‌ بود.

فضاپیما دارای دو بخش اصلی بود: مدارگرد فضایی پژوهشی کاسینی به همراه کاوشگر هویگنس که از کاسینی به سمت یکی از ماههای زحل به نام تیتان فرستاده شد و اطلاعاتی از سطح آن به زمین فرستاد.

در پانزده سپتامبر ۲۰۱۷ کاوشگر کاسینی بنا به تصمیم ناسا برای جلوگیری از برخورد کنترل نشده کاوشگر با ماه‌های زحل(به خصوص تیان) و احتمال آلودگی یا نابودی هرگونه زیست فرازمینی احتمالی در آن‌ها، با استفاده از آخرین مقادیر سوخت باقیمانده به درون جو کیوان سقوط کرده و بخشی از سیاره‌ای شد که بیش از یک دهه را به مطالعه آن پرداخته بود. با نابودی کاسینی و دریافت آخرین اطلاعات فرستاده شده از کاوشگر این مأموریت پایان یافت.

نام این دو فضاپیما از دو ستاره‌شناس پرآوازه "جیووانی دومنیکو کاسینی"(Giovanni Domenico Cassini) و "کریستین هویگنس"(Christiaan Huygens) گرفته شده‌ است.

انتهای پیام