به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، طبق تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه اوتاگو(Otago) نیوزیلند افزایش مصرف فیبر می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند سرطان یا سکته را کاهش دهد و به طور کلی باعث جلوگیری از مرگ زودرس شود.

مزایای رژیم غذایی با فیبر بالا

محققان در این مطالعه به دنبال رابطه بین انواع مختلف کربوهیدرات (قند و فیبر میوه‌ها، سبزیجات و دانه‌های کامل) و سلامتی بودند و دریافتند افرادی که بیشترین میزان فیبر را به طور روزانه در رژیم غذایی خود مصرف می‌کنند، احتمال ابتلای خود به بیماری‌های قلبی و عروقی، سکته مغزی، دیابت نوع 2، سرطان کولورکتال و مرگ زودرس را در مقایسه با کسانی مصرف کمی از فیبر دارند، بین 15 تا 30 درصد کاهش می‌دهند.

دکتر "جیم مان" استاد دانشگاه اوتاگو می‌گوید: این مطالعه برای دریافتن اینکه رژیم غذایی باید بیشتر حاوی چه ماده غذایی باشد، روشنگر است و تاثیر انتخاب رژیم غذایی ما را بر ریسک ابتلا به بیماری‌های مزمن نشان می‌دهد.

وی افزود: در حالی که همه ما می‌دانستیم که مصرف فیبر در رژیم غذایی برای ما مفید است، اما نمی‌دانستیم که تا این اندازه کارایی دارد.

محققان همچنین دریافتند افرادی که میزان فیبر را در رژیم غذایی روزانه خود افزایش داده‌اند، وزن و کلسترول پایین‌تری دارند و می‌توان این دو مورد را نیز به فهرست بلند مزایای مصرف این نوع کربوهیدرات اضافه کرد.

تجزیه و تحلیل‌ها همچنین هیچ خطری در رابطه با مصرف مقدار زیادی از فیبر میوه‌ها، سبزیجات و دانه‌های کامل نشان نداد. البته باید توجه داشته باشید که مکمل‌ها محاسبه نمی‌شوند.

دستیابی به سلامت عمومی بهتر

دستورالعمل‌های تغذیه‌ای کنونی توصیه می‌کنند که بزرگسالان باید روزانه 25 تا 38 گرم فیبر مصرف کنند. با این حال محققان هشدار دادند که بیشتر افراد در سراسر جهان تنها 20 گرم فیبر در روز دریافت می‌کنند که کمتر از حداقل مصرف روزانه توصیه شده است.

"اندرو رینولدز" سرپرست این مطالعه توضیح داد: مصرف فیبر و دانه‌های غلات از لحاظ فیزیولوژیکی، متابولیک و حتی میکروبیوم روده مهم هستند. خوردن فیبر زیاد و دانه‌های کامل با کاهش احتمال ابتلا به طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مهم، مزایای مشخصی برای سلامت ما به همراه دارند.

اداره غذا و داروی ایالات متحده آمریکا توصیه به مصرف میوه‌ها و سبزیجات بیشتر و مصرف غلاتی نظیر نان، برنج، ماکارونی دارد.

فیبر خوراکی

فیبرهای غذایی یا فیبرهای خوراکی پلی‌ساکاریدهای ساختاری و ذخیره‌ای گیاهان به همراه لیگنین می‌باشند که در برابر هیدرولیز آنزیمی معده و روده کوچک مقاوم هستند و در روده بزرگ به‌طور کامل یا جزئی تخمیر می‌شوند.

فیبر رژیمی شامل پلی‌ساکاریدها، الیگوساکاریدها، لیگنین و مواد گیاهی وابسته است. در حقیقت فیبرهای خوراکی موادی هستند که توسط بدن انسان قابل هضم نمی‌باشند و موجب تسهیل در هضم غذا و بهبود عملکرد دستگاه گوارش خواهند شد.

فیبرهای خوراکی به دو گروه فیبرهای محلول و نامحلول طبقه‌بندی می‌شوند. فیبرهای محلول توانایی تشکیل ژل داشته یا به عنوان قوام دهنده عمل می‌نمایند، در حالیکه فیبرهای نامحلول خاصیت هیگروسکوپیک قوی داشته به‌طوری که می‌توانند تا ۲۰ برابر وزن خود آب جذب نمایند. فیبر رژیمی دارای فواید فیزیولوژیک ویژه‌ای در بدن می‌باشد.

دریافت فیبر باعث کاهش خطر بروز بیماری‌های مختلف مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان کولون می‌گردد و مصرف محصولات غذایی فاقد فیبر خطر بروز این بیماری‌ها را افزایش داده و در طولانی مدت می‌تواند منجر به بروز فشار خون، بیماری‌های قلبی و عروقی، یبوست و حتی سرطان کولون گردد.

فیبرهای محلول در کاهش چربی و قند خون و در پیشگیری از برخی بیماری‌های قلبی و عروقی نقش اصلی را ایفا می‌کنند و فیبرهای نامحلول در کاهش یبوست، سرطان روده و برخی اختلالات دیگر موثر می‌باشند.

فیبرهای رژیمی علاوه بر اثرات مفیدی که بر سلامتی دارند، به دلیل ویژگی‌های عملکردی مناسب نظیر جذب آب، جذب روغن و افزایش ویسکوزیته، در صنایع غذایی نیز کاربرد گسترده‌ای دارند. فیبرها به عنوان جایگزین چربی در محصولات گوشت، غنی کننده نان و محصولات پخت و کنترل کننده کریستالیزاسیون در بستنی و محصولات لبنی استفاده می‌شوند. آبمیوه، مربا و سوپ از دیگر محصولات غنی شده با فیبر رژیمی هستند.

دانه کامل

دانه کامل(whole grain) به دانه‌های غلات نظیر گندم، جو، ذرت، چاودار و جو دوسر گفته می‌شود که منبع غنی از کربوهیدرات و مواد معدنی و فیبر خوراکی هستند و مصرف آنها نقش مهمی در سلامتی انسان دارد.

این مقاله توسط سازمان بهداشت جهانی تهیه شده است و یافته‌های آن در مجله The Lancet منتشر شده است.

انتهای پیام