به گزارش ایسنا؛ اما این تصور اشتباه است چون فضانوردان پس از بازگشت تا مدت‌ها باید تحت نظر کارشناسان، زندگی کردن بر روی زمین را یاد بگیرند و حتی مثل کودکان راه رفتن را بیاموزند.

اقامت طولانی در فضا تاثیرات زیادی در بدن و رفتار انسان می‌گذارد و در بازگشت به زمین فضانورد باید عادت‌های فضایی را کنار بگذارد و برای زندگی در زمین آماده شود. او در مدت 6 ماه(یا بیشتر) اقامت در ایستگاه فضایی بر روی پا نایستاده، سنگینی سر بر روی گردن را حس نکرده، به دنبال جایی برای استقرار کامل اشیایی که از آنها استفاده می‌کرده، حتی قاشق و چنگال غذاخوری نبوده و ساعت بیولوژیک بدنش تا حدودی نامنظم شده است زیرا در طول یک شبانه روز، 15 بار طلوع و غروب هر روز را دیده، چون ایستگاه فضایی هر 90 دقیقه زمین را به زمین می‌چرخد.

خلاصه آن که قرار گرفتن در معرض شرایط غیرزمینی بویژه جاذبه نزدیک به صفر، بدن آنها موقتا "فراموش" می‌کند که "وزن" هم وجود دارد، چیزی که برای همه ما به عنوان یک بخش معمولی از زندگی روزمره مطرح است و به آنها عادت کرده‌ایم.

به همین دلیل آنها باید یاد بگیرند که حتی چطور راه بروند. سامانه محاسبه و حفظ تعادل بدن(بخشی از گوش داخلی که جهت را درک می‌کند و اطلاعاتی را جهت بررسی و سنجش به مغز می‌فرستد) بعد از مدت‌ها عادت به شرایط بی وزنی اینک در موقعیت جدیدی قرار می‌گیرد که نمی‌تواند کاملا آن را درک کند به همین دلیل اطلاعات گیج کننده‌ای به مغز می‌فرستد بطوری که فضانورد نمی‌تواند کاملا تعادلش را حفظ کند و مثل یک انسان عادی راه برود.

مانند زمانی که ما بعد از چندین بار چرخش با سرعت به دور خودمان، می‌خواهیم راه برویم، به چپ و راست متمایل می‌شود و حرکت نامنظم دارد. بطوریکه در هفته اول و زمانی که می‌خواهد مسیرش را عوض کند باید بسیار مراقب باشد.

از دست دادن توان استخوان و عضلات و برخی عادت‌های فرازمینی، اجازه زیستن عادی را از فضانوردان می‌گیرد. بطور مثال یکی از فضانوردان می‌گفت تا چند روز فراموش می‌کرد که اینجا زمین است و جاذبه در آن وجود دارد به همین دلیل چند بار اشیایی را که استفاده کرده بود، بدون قرار دادن روی میز رها می‌کرد!

به همین دلیل فضانوردان پس از بازگشت از فضا، در کنار ورزش و رژیم‌های مکمل غذایی برای به دست آوردن توان استخوان‌ها و عضلات، تحت نظر و یاری کارشناسان قرار دارند تا مجددا عادت‌های زمینی خود را بیاد بیاورند.

انتهای پیام