به گزارش ایسنا، دکتر طالعی در دومین نشست مدیران ارتباط با صنعت دانشگاهها و پژوهشگاههای کشور به مهمترین چالشهای پیش رو در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بحث عقد قراردادهای ارتباط با صنعت متاسفانه ما با مشکلاتی مواجه میشویم که برخی از این مشکلات برون سازمانی به صنعت و دولت مربوط میشود و بخشی نیز به مشکلاتی مربوط میشود که در درون دانشگاهها وجود دارد. در واقع مسائلی نظیر قوانین، مقررات و دستورالعملهای قراردادهای پژوهشی از جمله موانع این ارتباط از سوی نهادهای خارج از دانشگاه و گرایش به سمت فعالیتهای آموزشی و ... از موانع شکل گیری ارتباط با صنعت از سوی دانشگاهها به شمار میرود.
وی در ادامه موضوع مالکیت فکری طرحهای تحقیقاتی را از دیگر موانع پیش روی ارتباط صنعت با دانشگاهها توصیف کرد و گفت: در واقع طرح راه حل یک معضل یا مشکلات صنعت و تولید یک محصول ماحصل سالها تلاش یک استاد یا عضو هیات علمیه است که ما متاسفانه این تلاشها را به راحتی طی یک فراخوان به صنعت واگذار میکنیم و هیچ مالکیت فکری برای کسی که ایده پردازی میکند وجود ندارد. به همین خاطر اعضای هیات علمی حاضر به ارائه پیشنهادهای خلاقانه در مسائل تحقیقاتی نیستند.
معاون پژوهشی دانشگاه خواجه نصیر یادآور شد: مسئله دیگر در زمینه ارتباط دانشگاهها با صنعت این است که ما علی رغم اینکه حمایتهای خوبی از معاونت علمی ریاست جمهوری و شورای عطف داریم و تلاش شده پروژههای کلانی در عرصه تحقیقاتی معرفی شوند اما عملا در تعریف این پروژهها شناخت و انتخاب مجریهای آن به خوبی صورت نگرفته است و باید این مشکلات رد شود.
به گفته وی بودجه محدود دانشگاهها از دیگر عوامل گرایش به سمت طرحهای تحقیقاتی کلان محسوب میشود. متاسفانه آنچه که از این بودجه به حوزه پژوهش میآید عملا عددی نیست که بتوان بر اساس آن سیاستگذاریهای تحقیقاتی کلان را انجام داد و این بودجهها نیز عملا بر روی فعالیتهای جاری هزینه میشود.
دکتر طالعی در خصوص موانع و مشکلات مربوط به صنعت نیز گفت: نحوه و نوع تعامل و انتظار از دانشگاهها و نداشتن برنامه میان و بلند مدت در بیشتر موارد ارتباط صنعت و دانشگاه را با مانع و مشکل مواجه میکند. در واقع پژوهشهای دانشگاهی بر چالشهای علمی و کشف حوزههای دانشی بلندمدت و دامنه دار متمرکز است و لذا با منافع و علایق صنعت که حل مسئله در کوتاه مدت متمرکز است و بر توسعه فناوری اختصاصی یا انتقال فناوری تاکید میکند در تضاد است. به طور کلی نوع تعامل دانشگاهها و صنعت به صورت مقطعی و پروژه مبنا است. در حالیکه برای یک رابطه مستحکم و متمرکز نیاز به تعامل بر مبنای برنامههای بلند مدت داریم.
معاون پژوهشی دانشگاه خواجه نصیر در پایان بر ضرورت بازنگری آئیننامههای آموزشی و پژوهشی دانشگاهها تاکید کرد و گفت: متاسفانه اغلب آئیننامههای موجود در دانشگاهها پژوهش محور هستند و بر فعالیتهای پژوهشی کمتر توجه میشود. بنابراین لازم است بر بازنگری این آئیننامهها اهمیت پژوهش در دانشگاهها جدی گرفته شود.
انتهای پیام
نظرات