این مسئول با تاکید بر اینکه برای امنیت غذایی باید از روش‌هایی استفاده کنیم که عملکرد محصولات غذایی را افزایش دهد، ادامه داد: یکی از روش‌ها، اصلاح نباتات است. البته اصلاح نباتات سنتی چالش‌هایی دارد. مثلا وقتی دنبال صفتی می‌گردیم ممکن است در گیاه وحشی پیدا نشود و دو گیاه مورد تلاقی نیز سازگاری جنسی نداشته باشند. همچنین در اثر تلاقی، سایر صفات نامطلوب هم منتقل می‌شود.

وی با اشاره به اینکه اصلاح نباتات سنتی 30 تا 40 درصد مواد غذایی مورد نیاز کشور را تامین می‌کند، افزود: روش‌های جدیدتری ابداع شده است و از هر موجودی، صفت مورد نظر را جدا می‌کنند و به گیاه مورد نظر منتقل می‌کنند. چنین گیاهی تراریخته نامیده می‌شود. البته این گیاهان بعد از تولید در گلخانه و مزرعه ارزیابی می‌شود و بعد به تولید انبوه و عرضه می‌رسد.

توحیدفر تصریح کرد: ذرتی مقاوم به خشکی در آمریکا تولید شده که با حداقل آبیاری، عملکرد سابق را دارد. این ذرت در آمریکا به میزان یک میلیون و 100 هزار هکتار کشت می‌شود و علت آن مقبولیت محصول بین کشاورزان است. دومین گیاه تولید شده در دنیا، پنبه تراریخته مقاوم به آفات است.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه در حال حاضر فقط 4 محصول تراریخته پنبه، ذرت، سویا و کلزا در دنیا تبادلات جهانی دارد، یادآور شد: بقیه محصولات در مراحل آزمایشگاهی است و 80 درصد ذرت‌های وارداتی ایران، تراریخته هستند. آمریکا 88 درصد از ذرت ترایخته و 66 درصد از روغن ذرت تولیدی خود را خودش مصرف می‌کند و اتحادیه اروپا خودش تولیدکننده و مصرف‌کننده ذرت تراریخته است.

وی تاکید کرد: بررسی 147 مقاله علمی نشان می‌دهد که محصولات تراریخته طی 20 سال اخیر،  66 درصد برای کشاورز سود داشته است و تا به حال هیچ مدرکی مبنی بر اثر سوء محصولات تراریخته وجود ندارد. ذرت تراریخته هیچ اثر منفی روی سلامت انسان و محیط زیست ندارد.

توحیدفر خاطرنشان کرد: محصولات تراریخته منتج به تنوع زیستی می‌شود. هر 200 سال یک درجه به دمای زمین افزوده می‌شود و ما 12 سال فرصت داریم که یک درجه را به حالت قبلی برگردانیم وگرنه شاهد کاهش 4 درصدی محصول گندم، 10 درصدی محصول برنج و کاهش 30 درصدی بارش‌ها خواهیم بود.