طیبه سیاوشی در گفت‌وگو با ایسنا بر لزوم مشارکت مردم حول موضوعات وحدت‌بخش ملی تاکید کرد و افزود: با وجود تنوع فرهنگی و قومی فراوان، وجوه مختلف این تنوع طی چهار دهه گذشته توسط مدیران کشور چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
وی ظرفیتهای دینی و مذهبی را مورد اشاره قرار داد و افزود: ظرفیتهای مذهبی‌مان ذیل بخش فرهنگی قرار دارد. این ظرفیت‌ها در ایام و مناسبت‌های مذهبی مثل ماه‌های محرم و رمضان موجب می‌شود مردم به صورت خودجوش گردهم جمع شوند و برای کشور ظرفیت‌سازی شود.
وی ادامه داد: می‌توان با اتکا به تنوع قومی، زبانی، پوششی و مذهبی اقوام، گویش‌ها، پوشش‌ها و فرهنگ‌هایِ مختلف ایرانی را گرد هم جمع کرد و بستر خشنودی و رضایت روحی، روانی و فرهنگی جامعه را به وجود آورد، باید به عنوان سرمایه به آن نگریست و در سطح کلان بستر آن را به وجود آورد.
رییس کمیته زنان، جمعیت و خانواده کمیسیون فرهنگی مجلس ابراز تاسف کرد: متاسفانه از این تنوع و چند پارچگی به نفع یکپارچگی استفاده نشده است؛ به بیان روشن‌تر موضوعاتی را به صورت سلیقه‌ای انتخاب و به آنها ورود کردیم اما خواسته مردم در نظر گرفته نشد. هر چند که خواسته مردم در پاره‌ای موارد به حدی پررنگ شد که مسؤولان ناچار به پیروی و دنباله‌روی از مردم شدند؛ البته در بسیاری موارد مطالبه و خواست مردم نادیده گرفته و کنار گذاشته شد و حتی مورد برخوردهای قهری هم قرار گرفت اما این خواسته‌ها به هیچ وجه قابل حذف، نادیده گرفتن و چشم‌پوشی نبوده و نیست.
وی ادامه داد: با وجودی که از ظرفیت فرهنگی بالایی برخورداریم ولی متاسفانه ظرفیت کشور به این سمت و سو هدایت نشد تا بسترهای فرهنگی برای کشور تبدیل به سرمایه شود. این در حالی است که کشورهای دیگری هستند که حتی حول موضوعات کوچک قبیله‌ای، سرمایه‌سازی کرده و حتی این سرمایه‌ها را به پدیده جهانی تبدیل کرده‌اند.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه نتوانسته‌ایم ظرفیتهای قومی، فرهنگی و مذهبی کهن و ریشه‌دارمان را به موضوعات ملی مبدل کنیم چون مدیران، سلیقه‌ای برخورد کردند. گویی ظرفیتهای قومی و فرهنگی کشور نزدیک این مسؤولان و مدیران اهمیت چندانی نداشته تا این ظرفیت‌ها به سرمایه‌های ملی مبدل شود.
وی اظهار کرد: باید بین ظرفیتهای قومی و فرهنگی و مدیران و مسؤولان در دستگاه‌های مختلف به ویژه دستگاه‌های فرهنگی به نفع نظام تعامل برقرار کنیم؛ یعنی کارگزاران نظام باید بنشینند و ظرفیتهای قومی و فرهنگی ریشه‌دار ایرانی از جمله موسیقی، غذا، گویش، لباس و رقص محلی را ظرفیت‌سازی کنند. کجای این ظرفیت‌ها جنبه منفی دارد و می‌تواند به آداب و رسوم کشور ضربه بزند؟
رییس کمیته زنان، جمعیت و خانواده کمیسیون فرهنگی خاطرنشان کرد: اگر نمی‌توانیم درصدی به حقوق مردم اضافه کنیم تا دقایقی به سالن تئاتر یا موسیقی بروند و قدری آرامش پیدا کنند چه خوب است این‌ها را بین مردم بیاوریم. دولت در این جهت برنامه‌ریزی و کمک کند تا بتوانیم این ایده را پیش ببریم. چقدر خوب است که هنر، موسیقی و نمایش را که از تجلیات عرصه فرهنگ ریشه‌دار ایرانی اسلامی است بین مردم ببریم تا به این شکل از شدت فشارهای معیشتی و اقتصادی بر جامعه کاسته شود و التهابات اقتصادی جامعه به این شیوه التیام یابد.
وی تاکید کرد: همراهی با مردم در اماکن عمومی به شیوه مورد اشاره موجب تسکین خاطر زنان و مردان و جوانان و سالمندان است که با هزاران مشکل و گرفتاری اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روبرو هستند و راه چاره‌ای حتی چند دقیقه یا چند ساعت برای خلاصی از آنها پیدا نمی‌کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که تعیین یک روز برای حضور مردم با لباسهای محلی و برگزاری بازارهای محلی برای ارائه محصولات فرهنگی قومی چقدر می‌تواند در ایجاد فضای وحدت و نشاط موثر باشد، گفت: رنگارنگی لباسهای محلی و قومی ظرفیت بسیار خوبی برای اجماع داخلی است. تعیین یک روز تحت عنوان روز ملی «لباسهای محلی» در تقویم کشورمان آثار بسیار خوب ملی و جهانی برای کشور عزیزمان ایران دارد و بنده در شورای فرهنگ عمومی در حال پیگیری موضوع هستم.
نماینده مردم تهران در مجلس با اشاره به آثار این اقدام در افزایش جذب گردشگران داخلی و خارجی به شهرستانها و مناطق بومی و فرهنگی کشور، گفت: اختصاص یک روز به نام روز لباس محلی در حوزه صنعت گردشگری و جذب گردشگر نیز تاثیرات خوبی به دنبال دارد به طور مثال می‌توان بین مراسمهای ملی - مذهبی مثلا قالیشوران یا آیین گلابگیری که در مقاطع مختلف سال در شهرستانهای مختلف برگزار می‌شود با روزِ لباس محلی پیوند ایجاد کرد و در این روز ملی افراد با لباسهای محلی در محل کار خود حاضر شوند حتی با برگزاری جشنواره‌های مختلف فرهنگی و آیینی در شهرستانهای مختلف می‌توان روز شاد، همدلانه و به یادماندنی را در دل‌های مردم به وجود آورد.
انتهای پیام
نظرات