به گزارش ایسنا، پایگاه اینترنتی "پولتیفکت" پس از سخنرانی دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل به بررسی اظهارات او پرداخته است: او در این سخنرانی از رهبران جهانی درخواست کرد که در حوزه‌هایی بر مبنای منافع مشترک همکاری کنند و در عین حال بر سیاست "اول آمریکا"ی خود که برای پیروزی در انتخابات ۲۰۱۶ به او کمک کرد، تاکید داشت.
ترامپ طی سخنانش گفت: ما ایدئولوژی جهانی شدن را رد کرده و دکترین میهن‌پرستی را می‌پذیریم.
او همچنین به طور کلی به مساله کره شمالی، ایران و امنیت ملی پرداخت که ما به بررسی برخی از این ادعاها می‌پردازیم:
رییس جمهور آمریکا در این سخنرانی گفت، کره شمالی از زمان دیدار کیم جونگ اون، رهبر این کشور با ترامپ "اقدامات قابل تحسینی" را صورت داده است.
این ادعا اما نیازمند جزئیات و زمینه بیشتری است.
از زمانی که ترامپ و کیم در سنگاپور دیدار کردند، این کشور آسیایی ظاهرا آزمایش‌های موشکی و هسته‌ای خود را متوقف کرده است. ترامپ همچنین به انحلال برخی تاسیسات نظامی کره شمالی اشاره کرد و آن را نشانه پشرفت در مذاکرات با پیونگ‌یانگ دانست.
تاسیسات هسته‌ای یانگ‌بیون کره شمالی اما هنوز فعال است و همچنین مدارکی مبنی بر غنی‌سازی بیشتر اورانیوم در تاسیسات مخفی این کشور نیز وجود دارد.
یک ماه پس از نشست کیم و ترامپ، پژوهشگران موسسه "میدل‌بری" که بر منع گسترش تسلیحات هسته‌ای تمرکز دارد، مدارکی را افشا کردند که به اعتقاد آن‌ها مبنی بر وجود تاسیساتی مخفی در کانگسون برای غنی‌سازی اورانیوم است.
مایک پامپئو، وزیر امور خارجه ترامپ نیز ماه ژوئیه در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنا به ادامه تولید مواد شکافت‌پذیر از سوی کره شمالی اشاره کرد.
ترامپ در بخش دیگری از سخنانش گفت: در سال‌های پس از امضای توافق هسته‌ای ایران، بودجه نظامی این کشورحدود ۴۰ درصد افزایش یافت.
ترامپ درباره افزایش بودجه نظامی ایران پس از به دست آمدن این توافق هسته‌ای که در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، رییس جمهور پیشین آمریکا به امضا رسید، غلو کرده است.
طبق توافق هسته‌ای ایران، تهران در ازای برداشته شدن تحریم‌ها از برنامه هسته‌ای خود دست کشید و تحریم‌های آمریکا و اروپا در سال ۲۰۱۶ برداشته شد.
بر اساس گزارش موسسه تحقیقاتی صلح بین‌المللی استکهلم، بودجه نظامی تهران از ۱۰.۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵، سال گذشته به ۱۴.۱ میلیارد دلار افزایش یافت که این افزایشی ۳۰ درصدی است.
با اینکه بررسی دیگری که از سوی نهاد بی‌طرف "سرویس تحقیقاتی کنگره" صورت گرفته، این آمار را "کمی" گزارش می‌کند اما میزان آن باز هم کمتر از آمار و ارقامی است که ترامپ به آن اشاره کرده است.
رییس جمهور آمریکا در ادامه سخنانش در نخستین روز اجلاس مجمع عمومی سامان ملل گفت: زمانی نه چندان دور ونزوئلا یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان بود.
تورم و فروپاشی اقتصادی ونزوئلا امری بارز است اما آیا این ادعای ترامپ حقیقت دارد و ونزوئلا واقعا روزی یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان بوده است؟
دنی بهر، کارشناس موسسه بروکینگز در این باره می‌گوید: به نظرم اطلاق "یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان" به ونزوئلا اغراق‌آمیز است.
بهر می‌گوید، در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی سرانه تولید ناخالص داخلی ونزوئلا با کشورهای دارای درآمد بالا قابل مقایسه بود و در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی به عنوان یکی از ثروتمندترین کشورهای آمریکای لاتین شناخته می‌شد.
شنن اونیل، کارشناس آمریکای لاتین در شورای روابط خارجی در این باره می‌گوید: با این وجود ونزوئلا همچنان از نظر بانک جهانی، کشوری با درآمد متوسط بود و هیچ‌گاه درآمدی مثل آمریکا، انگلیس، فرانسه و کشورهای دیگر نداشت.
این کارشناس ادامه می‌دهد: درآمد سرانه ونزوئلا هرگز به حد اسپانیا یا پرتغال که درآمد پایینی در میان کشورهای اروپایی دارند، نرسید و همیشه درصد قابل توجهی از مردم آن در فقر زندگی کرده‌اند.
هرولد ترینکوناس، پژوهشگر دانشگاه استنفورد و کارشناس آمریکای لاتین می‌گوید: اگر به گذشته‌های دورتر بازگردیم، ونزوئلا در ۱۹۵۰ میلادی چهارمین کشور جهان از لحاظ سرانه تولید ناخالص داخلی بود اما این آمار در مقایسه با کشورهایی بود که اقتصادشان در جنگ جهانی دوم نابود شده بود. به محض آن که اروپا و ژاپن خود را بازیافتند، ونزوئلا چندین دهه پیش از چاوز و مادورو به سرعت از جمع کشورهایی با تولید ناخالص داخلی بالا خارج شد.
ترامپ در سخنرانی خود گفت: آمریکا بزرگ‌ترین اهداکننده در جهان در زمینه کمک‌های خارجی است.
تنها بر مبنای میزان دلاری که آمریکا، بزرگ‌ترین اقتصاد جهان به کشورهای دیگر اهدا می‌کند، ترامپ درباره آمریکا درست می‌گوید اما بر مبنای میزان اقتصاد، بیش از ۲۰ کشور در کمک‌های خارجی بخشنده‌تر هستند.
میزان پولی که آمریکا در سال ۲۰۱۶ اهدا کرده ۲۸.۵ میلیارد دلار بوده که در این آمار از سایر کشورها پیشی گرفته است. آلمان نیز با ۱۹.۶ میلیارد دلار و پس از آن انگلیس با ۱۱.۵ میلیارد دلارد در جایگاه دوم و سوم اهداکنندگان سال ۲۰۱۶ قرار دارند.
اما اگر بر کمبنای میزان اقتصاد کشورها این آمار را بررسی کینم، آمریکا در میان ۳۹ کشور هداکننده در جایگاه بیست‌وپنجم قرار می‌گیرد. در سال ۲۰۱۷ آمریکا ۰.۱۸ درصد از درآمد ملی کل خود را صرف این کار کرده است. بر مبنای این بررسی، امارات با ۱.۳۱ درصد در جایگاه نخست و سوئد و لوکزامبورگ با ۱.۰۱ و ۰.۹۹ درصد در جایگاه دوم و سوم قرار دارند.
بر اساس گزارش دقیق‌تر وزارت امور خارجه آمریکا، میزان کمک‌های خارجی این کشور از سال ۲۰۱۵ کاهش بیشتری داشته و از ۹.۷ میلیارد دلار به دو میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ رسیده است.
رییس جمهور آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: پس از پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی، آمریکا بیش از سه میلیون شغل تولیدی و ۶۰ هزار کارخانه را از دست داد.
هنگامی که چین به سازمان تجارت جهانی پیوست و آمریکا چین را مشمول وضعیت روابط تجاری عادی دائمی کرد، موانع قابل توجه را از راه تجارت و سرمایه‌گذاری با چین برداشت و این کشور را در شرایطی برابر با سایر شرکای تجاری آمریکا قرار داد.
نخستین بخش از این ادعای ترامپ درباره مشاغل تولیدی شمار واقعی مشاغل از دست رفته را کتمان می‌کند. داده‌های رسمی نشان می‌دهند که بخش تولیدی آمریکا از سال ۲۰۰۱ و با پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی، ۴.۴ میلیون شغل را از دست داده است.
بررسی داده‌های اداره آمار آمریکا نیز نشان می‌دهد که آمریکا در سال ۲۰۰۱، ۳۴۸,۵۱۳ موسسه تولیدی داشته و در ۲۰۱۴، شمار آن‌ها به ۲۷۴,۷۵۶ کاهش یافته است.
تمام این کاهش‌ها اما به دلیل ورود چین به سازمان تجارت جهاین نیست و اتوماسیون و اتوماتیک شدن امور نیز نقش قابل توجهی در آن داشته است.
دونالد ترامپ در سخنرانی خود اظهار کرد: امسال رکورد بودجه نظامی ۷۰۰ میلیارد دلار را حفظ کردیم و برای سال آینده آن را به ۷۱۶ میلیارد دلار می‌رسانیم.
لایحه بودجه نظامی آمریکا که اویل سال جاری میلادی ارائه شد، بودجه دفاعی پایه و عملیات خارجی را ۷۰۰ میلیارد دلار در سال مالی ۲۰۱۸ و ۷۱۹ میلیارد دلار در سال مالی ۲۰۱۹ تعیین می‌کند. ترامپ در سخنانش چند میلیاردی را جا انداخت.
ترامپ درباره رکورد بودن این بودجه تا حدودی درست می‌گوید زیرا این مبلغ نزدیک به رکورد بودجه دفاعی آمریکا است اما در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ این میزان بیشتر بوده است. با این حال این ممکن است به خاطر تورم و افزایش تولید ناخالص داخلی باشد زیرا آمریکا به طور متداول معیارهای جدیدی را برای مقادیر مطلق بودجه دفاعی قرار می‌دهد.
اقتصاددانان معمولا از معیارهای متفاوتی برای استفاده می‌کنند و بودجه دفاعی را به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی می‌سنجند و هنوز داده‌ای از تولید ناخالص داخلی آمریکا در ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ در دست نیست.
انتهای پیام
نظرات