‌ناهید شفیعیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا‌، اظهار کرد: وجود سرب در بدن نه تنها ضروری نیست بلکه یک عنصر سمی برای حیات اعضای بدن محسوب می‎شود.

 وی اضافه کرد: این فلز از طریق هوا، غذا و گرد و غبار آلوده وارد بدن شده و در آنجا ذخیره می‎شود.

 شفیعیان اولین عضو محل تجمع سرب را استخوان عنوان کرد و گفت: متاسفانه نیمه عمر بیولوژی سرب در بدن نسبتا طولانی است.

 مدیر گروه مهندسی بهداشت حرفه‎ای معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان با اشاره به علائم ناشی از تماس با سرب بیان کرد: درد عضلات، بی اشتهایی، دردهای شکمی و سردرد را می‎توان نشانه‎های تماس با این فلز عنوان کرد.

 وی بیان کرد: در تماس با این فلز افزایش معنی داری در سطح بیلی‌روبین سرم خون دیده شده که ممکن است نتیجه همولیز گلبول‌های قرمز خون باشد.

 شفیعیان خاطرنشان کرد: تماس با سرب سبب ایجاد علائم و بیماری‎هایی مانند درد مفاصل، خستگی، حساسیت، کاهش حافظه، تمرکز مشکل و سردرد می‎شود.

 این محقق ادامه داد: همچنین در غلظت‌های بالاتر موجب دردهای شکمی، افزایش فشار خون، نفروپاتی، کم خونی، نقرس، معلولیت کلیه و اختلال سیستم عصبی محیطی خواهد شد.

انتهای پیام