به گزارش ایسنا، غروب یکشنبه در محوطه روبه‌روی مسجد جامع خرمشهر همه چیز روال عادی داشت، نمازگزاران به سمت درب مسجد می‌رفتند و چراغ‌های بازار صفا روشن‌ بود. نیروهای پلیس و نیروهای امنیتی در خیابان‌های خرمشهر دیده می‌شدند. آثار سوختگی هم در فضای سبز کنار موزه جنگ خرمشهر  باقی مانده، می‌گویند در اعتراض‌ها این محوطه آتش زده شده که قبل از آسیب رسیدن به دیوارهای موزه، خاموش شده است. با این حال خرمشهری‌ها با گاردی بسته نمی‌خواهند درباره ناآرامی‌های شنبه‌شب در شهرشان صحبت کنند. درباره وضعیت آب هم کمتر کسی حاضر به گفت‌وگو می‌شود. 

مرد جوانی که نبش یکی از فرعی‌های بازار صفا مغازه خرده‌فروشی خواربار دارد درباره شوری آب خرمشهر می‌گوید: این که مشکل جدیدی نیست، ما بیشتر از چهار سال است که از آب لوله‌کشی برای شرب استفاده نمی‌کنیم ولی از یکی دو ماه قبل شوری آب خیلی بیشتر شد. آب بوی فاضلاب می‌داد. شیر آب خانه را که باز می‌کردیم بوی فاضلاب می‌پیچید مثل لجن. ولی از دیروز بهتر شده و بوی فاضلاب کمتر شد.

او ادامه می‌دهد: ما آب می‌خریم، از همین دبه‌های ۲۰ لیتری. هر ۲۰ لیتری ۵۰۰ تومان بود که توی این چند روز شده ۱۰۰۰ تومان. آب لوله‌کشی باید قابل شرب باشد ولی نمی‌شود به آن لب زد. ما قبض آب را جدا می‌دهیم و آب شرب‌مان را هم جدا می‌خریم. در ماه حدود ۶۰ هزار تومان آب تصفیه می‌خریم. البته همین آب تصفیه هم شور است.

مرد دیگری هم که در مغازه حضور دارد می‌گوید: در این مدت نمی‌شد حتی حمام کرد. آب بوی شدید فاضلاب می‌داد. امروز بوی فاضلاب کمتر شده ولی ما حمام نرفتیم. در روزهای گذشته هم شیر آب را که باز می‌کردی انگار لجن بیرون می‌ریخت آنقدر که آب بوی بدی داشت. 

او می‌گوید: علاوه بر شوری و بوی بد، آب در طول روز چند ساعت هم قطع می‌شود. قطعی آب هم مال امروز  دیروز نیست. همیشه آب قطع می‌شود.

این مرد خرمشهری درباره اعتراضات مردم هم سربسته فقط می‌گوید: فقط که آب نیست، مردم کار هم می‌خواهند. 

در محوطه مسجد جامع، زن جوان بارداری منتظر ایستاده است. او هم درباره وضعیت آب می‌گوید: ما در خانه دستگاه آب تصفیه‌کن داریم ولی تا دو سه سال پیش آب می‌خریدیم. همسایه‌های ما هنوز آب ۲۰ لیتری می‌خرند. همین دستگاه را هم زود به زود باید فیلترش را عوض کنیم چون آب همیشه خیلی شور است و دستگاه جرم می‌گیرد. با این حال از هر روز ۲۰ لیتری خریدن بهتر است. خسته شده بودیم دیگر.

آن طرف‌تر چند نوجوان در حال صحبت‌اند. آن‌ها نمی‌خواهند درباره آب، اعتراضات و اتفاق‌های شنبه‌شب حرف بزنند. به همدیگر نگاه می‌کنند و می‌گویند: ما چیزی نمی‌دانیم.

زن مسنی که در دکه فلافل‌فروشی نشسته درباره آب شرب خانه‌اش می‌گوید: نه خاله، من با آب لوله‌کشی اصلا غذا درست نمی‌کنم. اصلا نمی‌شود. برای شستشوی لباس هم مجبورم که استفاده کنم. تمام مصرف شرب ما با ۲۰ لیتری است که می‌خریم.

پسر خاله که صاحب دکه است هم می‌گوید: روزهایی که گرم باشد در خانه ما تا دو دبه ۲۰ لیتری آب شیرین هم استفاده می‌شود، ولی همین آب شیرین هم شور است.

مرد دیگری حرف او را ادامه می‌دهد: در بازار ماهی‌فروش‌ها یک دستگاه آب تصفیه‌کن بزرگ هست که از آنجا آب می‌خریم. پمپ دستگاه به این بزرگی است. با این حال آب آن دستگاه هم شور است. ولی چکار می‌شود کرد. ما می‌خریم. همه آب‌شیرین‌کن‌ها آبشان شور است.

او درباره آب لوله‌کشی شهری هم می‌گوید: بعد از حمام قبل از اینکه بیاییم بیرون یک تنگ آب تصفیه هم می‌ریزیم روی سرمان که بوی فاضلاب برود. خدا شاهد است. 

خرمشهر هنوز با بی‌آبی، شوری آب، قطعی آب و باقی مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند، مردم آب می‌خرند و مسئولان می‌گویند برای حل مشکل آب خرمشهر دارند تلاش می‌کنند. شهری که نماد مقاومت ایران است، هنوز دارد مقاومت می‌کند، این بار در برابر تشنگی. 

گزارش از افسانه باورصاد، خبرنگار ایسنا خوزستان