به گزارش ایسنا، "ژولیوس ژان باتیست وینسنت بردت" (Jules Jean Baptiste Vincent Bordet)، در 13 ژوئن سال 1870 در شهر سوانی بلژیک به دنیا آمد.

او در سال 1892 موفق شد مدرک دکترای پزشکی خود را از "دانشگاه بروکسل" بلژیک دریافت کند. بردت در سال 1894، کار خود را در انستیتو پاستور پاریس و در آزمایشگاه "ایلیا مچنیکو" (Elie Metchnikoff) آغاز کرد.

در سال 1895، بردت دریافت که اثر باکتریالیکتیک یک پادتن خاص، در معرض ترکیبات درونی خون که آنها  را"الکسین" (alexine) می‌نامید، به صورت درون‌جانداری افزایش می‌یابد. این ترکیبات، امروز با نام "کمپلمان" شناخته می‌شوند.

وی در سال 1896 در انستیتو پاستور کشف کرد که عوامل نابودکننده میکروب‌ها، به دو گروه اصلی، یعنی عوامل حساس به حرارت (سیستم کمپلمان) و عوامل مقاوم به حرارت (پادتن) تقسیم می‌شوند.

"دستگاه کمپلمان" یا "سیستم کمپلمان" (Complement system)، مجموعه‌ای از عوامل (کمپلمان‌ها) است که به سلول‌های ایمنی در از بین بردن سلول‌های بیگانه و تولید پادتن کمک می‌کند.

در سال 1899، بردت، فرآیند مخرب مشابهی شامل کمپلمان، موسوم به "همولیسیس" (hemolysis) را توصیف کرد که در آن، سلول‌های بیگانه خون، در معرض سرم ایمنی دچار تخریب یا "کافت" می‌شوند.

وی در سال 1900، پاریس را ترک کرد تا انستیتو پاستور را در بروکسل بنیان‌گذاری کند، اما بررسی در مورد مکانیسم‌های موثر بر عملکرد کمپلمان را به صورت گسترده ادامه داد. این بررسی‌ها، پایه‌ای برای روش‌های سنجش تثبیت کمپلمان شد که به رشد آزمایشات سرم‌شناسی برای تشخیص سیفلیس کمک می‌کرد. امروزه، از همین روش در آزمایش سرم‌شناسی برای شمار زیادی از بیماری‌ها استفاده می‌شود.

او در سال 1918 موفق شد، به خاطر پژوهش در مورد دستگاه ایمنی، جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را دریافت کند.

ژولیوس بردت، در 6 آوریل سال 1961 درگذشت و در گورستان ایکسل واقع در بخش جنوبی بروکسل به خاک سپرده شد.

انتهای پیام