به گزارش ایسنا به نقل از مجمع جهانی اقتصاد، آمارهای سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد ۸۰۰ میلیون انسان مجبورند حداقل ۱۰ درصد از درآمد خود را صرف هزینه‌های درمانی کنند که بدان معناست که برخی از خانواده‌ها مجبورند بین هزینه‌های درمانی و سایر نیازهای ضروری نظیر غذا و تحصیلات، یکی را انتخاب کنند.

رابطه بین مخارج بخش سلامت و طول عمر بیشتر واضح است: سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در یکی از گزارشات خود بر این نکته تاکید کرده است که امید به زندگی شاخصی کلیدی در فهم وضع سلامت کلی جامعه است. به طور کلی هر چه مخارج سرانه یک کشور در مراقبت‌های درمانی بیشتر باشد، طول عمر بیشتر خواهد بود.

با این حال هر چه امید به زندگی پایین‌تر باشد، افزایش طول عمر مشهودتر خواهد بود و این مساله توضیح می‌دهد چرا در بازه زمانی ۴۵ ساله، در برخی از کشورهایی که بیشترین سرمایه گذاری را در مراقبت‌های درمانی انجام داده‌اند، امید به زندگی کمتر از ۱۰ سال افزایش یافته است اما در کشورهایی چون هند، ترکیه، کره و چین این میزان افزایش تا ۲۰ سال نیز رسیده است.

تا پایان سال ۲۰۱۶، مخارج بخش سلامت در آمریکا معادل ۱۷.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی بوده است و بدین ترتیب آمریکا از این نظر رکوددار است. پس از آمریکا، سوئیس با اختصاص ۱۲.۲ درصد از تولیدات ناخالص داخلی به بخش سلامت و آلمان با اختصاص ۱۱.۳ درصد در رده‌های دوم و سوم قرار دارند. به طور متوسط در کشورهای توسعه یافته، ۹ درصد از تولیدات ناخالص درمانی صرف بخش سلامت می‌شود.

همچنین ساعات کار اداری در آمریکا بیش از سایر کشورهاست و به عنوان مثال پرستاران آمریکایی ۱۸ ساعت در هفته بیشتر از همتایان کانادایی خود کار می‌کنند و کارکنان اداری بخش های مختلف درمانی ۳۷ ساعت در هفته بیشتر از کانادایی‌ها کار می کنند.

از سوی دیگر از نظر هزینه‌های مراقبت‌های درمانی، باز هم آمریکا در جایگاه نخست قرار دارد، در این کشور سرانه هزینه‌های درمانی در سال ۲۰۱۵ معادل ۹۴۵۱ دلار بوده است و پس از آن سوئیس با ۶۹۳۵ دلار و آلمان با ۵۲۶۷ دلار قرار دارند.

انتهای پیام