خانواده قربانیان پای دنا بهت زده به تماشا نشسته اند، آنها نه کوهنوردند و نه قرار است کوه را فتح کنند، یک خبر ناگوار و یک سقوط آنها را به پای دنا کشانده است، هرچند هیچ کس نمی داند باید کجا را نظاره کند و کجا را بگردد، اما نگاه به دنا امروز نه تنها آرامشی نمی دهد بلکه اشک ها را جاری می کند و تن ها را می لرزاند. 

دنا بلندترین قله سلسله جبال زاگرس، نماد استواری مردم ایران، نماد قدرت برای کوهنوردان است، دنا فقط اسمش دنا نیست اینجا 90 کیلومتر وسعت دارد و 45 قله با ارتفاع 4 هزار متر. اینجا را کوهنوردان بهشت کوه نوردی می نامند و از آن به عنوان قلل تمرینی صعود به هیمالیا نام می برند، دنا محکم مثل همیشه ایستاده، هرچند این نماد استواری حالا به نماد درد بدل شده است، از دیروزی که ATR72 پس از پروازی 50 دقیقه ای درست در آغوش دنا آرام گرفته یک کشور آرامشش را از دست داده است. 

کوهنوردان به آن صعود می کنند، اما این بار نه برای تمرین که برای پیدا کردن نشانه ای، لاشه ای از هواپیما یا ...، این سرسخت تکیه زده بر زاگرس حالا به مزاری برای سوگواری خانواده 66 پرنده ای که به اوج آسمان رفتند نیز تبدیل شده است. 

این گوهر بی همتای کوه های مرکز فلات ایران نه یک قله که یک رشته کوه است. دنا از شمال غربی تا جنوب شرقی کشیده شده است که به سه رشته اصلی و یک رشته فرعی عمودی توسط سه گردنه، بیژن، مورگل غربی و پوتک تقسیم می شود. کوهنوردان می گویند صعود به دنا جز سخت ترین صعودها محسوب می شود و تنها راه پیدا کردن لاشه هواپیما، بالگرد است اما هوا سر ناسازگاریش گرفته و نمی گذارد بالگردها جست و جو کنند.

مسیرهای رسیدن به دنا مسدود است و تنها آنهایی که مهر بخشداری را دارند می توانند از گیت ها عبور کنند. اضطراب در دیدگان همه وجود دارد و همه مسئولان بر روی یک جمله تاکید دارند؛ امیدواریم امروز جست و جوها نتیجه دهد، از ماهواره های چینی و اروپایی هم کمک خواسته شده است. همه برای کمک آمده اند هلال احمر، سپاه، بسیج، نیروی انتظامی و مردم عادی، اما هنوز نه خبری از هواپیما است و نه اثری از مسافران.

سگ های تجسس هم اضافه شدند آنها در هر بحرانی امیداند، امید به پیدا شدن فردی زنده، آنها آمده اند تا امید را در میان یخ و برف و مه پیدا کنند، جست و جوها ادامه دارد، درست جایی در میان یخ و برف و مه

گزارش از علیرضا پویانسب، خبرنگار ایسنای اصفهان

انتهای پیام