علیرضا حیدری در گفت‌وگو با ایسنا، به ارزیابی طرح اشتغال روستایی پرداخت و گفت: با توجه به تجربیاتی که وجود داشته، اگر قرار باشد منابع اشتغال روستایی بین بیکاران توزیع شود باید به سراغ کسانی رفت و منابع را به آنها داد که سالهاست در بازار با همین شرایط موجود و تکیه بر منابع مالی خود ماندگار شده و فعالیت کرده‌اند و اکنون تشخیص می‌دهند که آیا این بازار برای توسعه کشش و تقاضایی دارد یا نه؟

وی متذکر شد: طبعا اگر بازار کشش لازم را داشته و طرح‌های افراد به لحاظ فنی و اقتصادی توجیه‌پذیر باشد برای ایجاد سرمایه‌گذاری جدید و به دنبال آن اشتغالزایی جدید بهتر و موفقیت‌آمیزتر است.

حیدری اضافه کرد: با توجه به آنکه در اقتصاد با مشکل کمبود منابع مواجهیم و منابع کافی برای ایجاد شغل نداریم و منابع ارزان قیمت هم در اختیار نیست یا کم است به نظر نمی‌آید که وارد یک فرایند آزمون و خطا شویم که باز هم به از بین رفتن منابع و بدهکار کردن گروه‌های دیگر در اقتصاد منتج شود.

این کارشناس حوزه کار درباره کسب و کارها و مشاغلی که می‌توان با استفاده از تسهیلات روستایی ایجاد کرد، گفت: این قاعده کلی همیشه بوده که وقتی یکسری مشاغل از جنس مشاغل تولیدی و کشاورزی ایجاد می‌شود، مشاغل جانبی را هم به خدمت می گیرد. بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی برای ارتقای سطح تولید و بهره‌وری، تامین مواد اولیه یا بازاریابی وفروش و مشاوره‌های فنی نیازهایی دارند که می‌توان در حوزه فعالیتشان آنها را به خدمت گرفت.

وی افزود: بعضی شغل‌ها به واسطه وجود برخی تولیدات و مشاغل خود به خود ایجاد می‌شوند و نیاز به سرمایه‌گذاری چندانی ندارند مثلا اگر یک واحد دامداری راه اندازی کنیم که به شکل صنعتی تولید کند در کنار آن نیاز به دامپزشک و یکسری تخصصها داریم که بتواند پشتیبان واحد دامداری باشد یا صنایع تکمیلی و بسته‌بندی در حاشیه آن دامداری ایجاد کنیم که زنجیره ارزش شکل بگیرد.

به گفته حیدری، تسهیلات اشتغال روستایی باید به بنگاه‌هایی داده شود که در حال حاضر فعالند و چند سال از فعالیتشان گذشته و موفقیت فعالیت آنها به لحاظ اقتصادی و فنی توجیه پذیر بوده است و دولت باید به توسعه و تقویت این بنگاه‌ها که آزمون و خطای خود را گذرانده‌اند کمک کند و اگر به دنبال ایجاد اشتغال جدید است که در تولید ناخالص داخلی اثر بگذارد از ظرفیت این بنگاه‌ها استفاده کند.

انتهای پیام