به گزارش ایسنا، به نقل از پایگاه اینترنتی سی‌اف‌آر، در اینجا به ۱۰ انتخابات مهم سال ۲۰۱۸ اشاره می‌کنیم:

انتخابات ریاست‌جمهوری مصر، بین فوریه تا مه

عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهور مصر در ژوئیه ۲۰۱۳ با کودتا علیه محمد مرسی به قدرت رسید و در ماه مه ۲۰۱۴ با رأی غیرعادی ۹۶ درصدی به ریاست جمهوری مصر انتخاب شد. سیسی شانس بالایی دارد که مجددا در انتخابات پیروز شود؛ هرچند که از اول برخی وعده‌هایش نظیر رشد اقتصادی، شکست خورده و از آوریل ۲۰۱۶ تاکنون مصری‌ها را تحت وضعیت اضطراری قرار داده است و به نقض حقوق بشر نیز متهم شده است.

انتخابات ریاست جمهوری روسیه، ۱۸ مارس

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه نیز مثل سیسی شانس خوبی برای رسیدن دوباره به ریاست جمهوری دارد. درمورد پوتین او اکنون به دنبال چهارمین دوره ریاست‌جمهوری است. او در فاصله ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ دو دوره چهار ساله رئیس‌جمهور روسیه بود و در سال ۲۰۱۲ برای یک دوره شش ساله مجددا به ریاست جمهوری رسید. این جاسوس سابق کاگ‌ب از محبوبیت ۸۰ درصدی به رغم عملکرد بد اقتصادی و تحریم‌های غرب برخوردار است. با این حال سیاست خارجی جسارت‌آمیز او به ویژه در اوکراین و سوریه بی تردید در افزایش محبوبیتش تاثیر داشته است.

انتخابات پارلمانی مجارستان، آوریل یا مه

طی هفت سال گذشته مجارستانی‌ها تحت رهبری ویکتور اوربان، نخست‌وزیر این کشور شاهد یک "دموکراسی غیرلیبرال" در کشورشان بوده‌اند. اوربان نشان داده که ارزشی برای قوه قضائیه مستقل، آزادی مطبوعات و قوانین عادلانه انتخاباتی قائل نیست و حتی از اصول دموکراتیکی که در قانون اساسی مجارستان گذاشته شده، چندان خوشش نمی‌آید و خبرنگاران و دیپلمات‌ها از او به عنوان دیکتاتور یاد کرده‌اند. با این حال اوربان همواره با منتقدانش مخالفت می‌کند؛ چراکه حزبش یعنی حزب "Fidesz" در عرصه سیاست مجارستان حاکم بوده است. این حزب در حال حاضر دو سوم کرسی‌های پارلمان را در دست دارد و دورنمای خوبی نیز برای انتخابات پارلمانی سال بعد در پیش‌رو می‌بیند؛ چراکه نظرسنجی‌ها رای ۴۰ درصدی را برای این حزب پیش‌بینی کرده‌اند.

انتخابات پارلمان عراق، ۱۲ مه

در صورتی که پارلمان عراق یک توصیه کمیسیون انتخابات را مورد پذیرش قرار دهد، رای دهندگان عراقی بهار آینده برای انتخابات پارلمان جدید پای صندوق‌های رای خواهند رفت. با این حال عراقی‌ها دغدغه‌های بسیاری دارند. حدود ۱۵ سال بعد از حمله آمریکا این کشور هنوز در وضع ناگواری به سر می‌برد و داعش به رغم از دست دادن به اصطلاح خلافتش هنوز یک تهدید موثر مطرح است. در عین حال جدایی دو حزب مهم شیعه عراق یعنی جریان صدر و شورای عالی اسلامی عراق وضعیت را پیچیده‌تر می‌کند. انتظار می‌رود که همسایگان عراق همگی در پشت صحنه تلاش کنند تا انتخابات را به مسیری که مطلوبشان است، پیش ببرند. در صورتی که انتخابات عراق بدون مشکل برگزار شود، ممکن است سیاستمداران این کشور به همان نقطه‌ای که قبلا در آن قرار داشتند، برسند؛ یعنی تلاش فراوان برای تشکیل یک دولت ائتلافی باثبات.

انتخابات سراسری ایتالیا، ۲۰ مه

ایتالیایی‌ها از زمانی که در سال ۱۹۴۵ یک جمهوری شدند تاکنون ۶۵ دولت را تجربه کردند؛ یعنی به طور میانگین تقریبا هر یک‌سال یک دولت جدید. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که جنبش پوپولیست پنج ستاره شانه به شانه حزب چپ میانه‌روی دموکرات متعلق به پائولو جنتیلونی، نخست‌وزیر ایتالیا پیش می‌رود. اکنون این سوال مطرح است که آیا در انتخابات ایتالیا ممکن است دوباره یک حزب پوپولیست راست‌گرا همچون برخی دیگر کشورهای اروپا به شکل شگفت انگیزی پیروز شده و یا جایگاهش تقویت شود. این امکان وجود دارد چون عوامل آن وجود دارد؛ یعنی عواملی نظیر نارضایتی‌ ایتالیایی‌ها از بیکاری، بدهی دولتی و بحران مهاجرت.

انتخابات سراسری پاکستان، ۹۰ روز بعد از تاریخ ۵ ژوئن

نواز شریف، نخست وزیر پاکستان در ماه ژوئیه بعد از رای دادگاه عالی به سلب صلاحیتش از نخست وزیری استعفا کرد. حزب نواز شریف موسوم به حزب "مسلم لیگ" تا قبل از مطرح شدن رسوایی مربوط به اوراق پاناما علیه وی دورنمای خوبی برای انتخابات ۲۰۱۸ داشت اما اکنون آینده این حزب نامشخص است. اصلی ترین حزب مخالف حزب عمران خان یعنی حزب تحریک انصاف پاکستان است. این حزب ظاهرا نسبت به یکسال قبل جایگاه قدرتمندتری پیدا کرده اما این به معنی پیروزی این حزب نیست. حزب مردم پاکستان به عنوان قدیمی ترین حزبی سیاسی این کشور نیز به عنوان یک فاکتور دیگر در انتخابات مطرح است. با این حال هر حزبی که در این انتخابات پیروز شود این حقیقت را که ارتش بر دولت پاکستان مسلط است تغییر نخواهد یافت.

انتخابات ریاست‌جمهوری مکزیک، اول ژوئیه

مکزیک در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا به لطف دونالد ترامپ یک موضوع مهم بود و در انتخابات ۲۰۱۸ مکزیک نیز آمریکا یک موضوع مهم به حساب خواهد آمد. انریکه پنانیتو، رئیس‌جمهور مکزیک بر طبق قانون اساسی نمی‌تواند دوباره کاندیدای ریاست جمهوری شود و در مقابل ترامپ نیز محتاطانه عمل کرده است. این وضعیت چندان خوشایند مردم مکزیک نبوده و میدان انتخاباتی این کشور را شلوغ کرده است و در حال حاضر کاندیدای پیشتاز آندرس مانوآل لوپزاوبرادر، شهردار سابق مکزیکوسیتی است. او در دو انتخابات ریاست جمهوری قبلی در جایگاه دوم قرار گرفت و در انتخابات مناقشه برانگیز ۲۰۰۶ نیز با کمتر از یک درصد شکست خورد. او به عنوان رهبر جنبش چپ‌گرای موسوم به جنبش احیا ملی متعهد به مبارزه با سیاست‌های ترامپ علیه مکزیک شده است. یک کاندیدای دیگر نیز مارگاریتا زاوالا، همسر فلیپه کالدرون، رئیس‌جمهور سابق مکزیک است. کالدرون کسی است که در سال ۲۰۰۶ اوبرادر را شکست داد.

انتخابات سراسری کامبوج، ۲۹ ژوئیه

هون سن، ‌ نخست وزیر کامبوج به عنوان رهبر حزب مردم کامبوج و یکی از فرماندهان سابق شورشیان خمر سرخ از سال ۱۹۸۵ در قدرت بوده و هیچ علاقه‌ای به اینکه کسی جانشینش شود ندارد. حزب نجات ملی کامبوج به عنوان بزرگترین حزب مخالف در این کشور در سال‌های اخیر شاهد افزایش آراءاش بوده و در انتخابات محلی که در ماه ژوئن برگزار شد به رای ۴۴ درصدی دست پیدا کرد. با این حال دولت هون سن در پاسخ فعالیت این حزب را ممنوع کرده و پلیس اقدام به دستگیری کم سوخا، رهبر اصلی این حزب به اتهام خیانت کرد.

انتخابات سراسری برزیل، هفت و هشت اکتبر

چند سال اخیر برای کشور برزیل بسیار دشوار بوده است. اقتصاد این کشور با مشکلات زیادی روبرو شده و بیکاری به بالاترین میزان خود در ۲۲ سال گذشته رسیده است. سال گذشته میلادی دیلما روسف، رئیس‌جمهور سابق برزیل استیضاح شد و تابستان امسال نیز لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس‌جمهور سابق نیز به پولشوئی متهم شد و میشل تامر، رئیس‌جمهور فعلی نیز رسما متهم به مانع‌تراشی بر سر راه عدالت شده است. با این حال یک نظرسنجی اخیر نشان داد که ۸۷ درصد برزیلی‌ها می‌گویند بسیار مهم است که کاندیداهای انتخابات این کشور آلوده به فساد نباشند. در حال حاضر داسیلوا به عنوان رهبر کهنه‌کار حزب چپ‌گرای کارگران در نظرسنجی‌ها پیشتاز هستند اما اگر درخواست تجدیدنظر او در دادگاه رد شود روانه زندان خواهد شد، نه ریاست‌جمهوری.

انتخابات میان دوره‌ای کنگره آمریکا، ۶ نوامبر

معمولا تاریخ نشان داده که انتخابات میان دوره‌ای کنگره در آمریکا برای حزب رئیس‌جمهور روی کار خوب نخواهد بود. در هفت دهه گذشته حزب رئیس‌جمهور روی کار در آمریکا به طور میانگین در انتخابات میان دوره‌ای ۲۵ کرسی را در مجلس نمایندگان آمریکا از دست داده است. گاهی اوقات این نتایج از این هم بدتر بوده است. باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا شاهد بود که در انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۱۰ دموکرات‌ها ۶۳ کرسی را در مجلس نمایندگان از دست دادند. آیا این به این معنی است که سال ۲۰۱۸ برای جمهوری‌خواهان وحشتناک خواهد بود؟ لزوما این‌طور نیست. درست است که محبوبیت دونالد ترامپ به زیر ۴۰ درصد رسیده و جمهوری‌خواهان به رغم کنترل کنگره پیروزی‌های کمی در کنگره به دست آوردند اما نظام انتخابات مربوط مجلس نمایندگان به گونه‌ای خواهد بود که هرچند که کاندیداهای دموکرات آراء بیشتری از جمهوری‌خواهان به دست خواهند آورد اما در نهایت کرسی‌های کمتری به دست خواهند آورد. همچنین در سنا نیز دموکرات‌ها باید از ۲۳ کرسی از ۳۳ کرسی که در معرض رقابت قرار می‌گیرند، دفاع کنند؛ در حالی که ۱۰ مورد از این کرسی‌ها در ایالت‌هایی هستند که ترامپ در سال ۲۰۱۶ در آنها پیروز شد.

انتهای پیام