به گزارش ایسنا، در سالهای گذشته با توجه به تعداد زیاد شرکت های ارائه دهنده خدمات ارتباطی بویژه خدمات پهنای باند و ADSL در کشور در قالب مجوزهای ISP/ISDP یا PAP سازمان تنظیم مقررات رادیویی ایران به عنوان مرجع صدور پروانههای ارتباطی و مخابراتی در کشور، تصمیم به ساماندهی و تجمیع این تعداد زیاد از اپراتورها و ارائه دهندگان خدمات ارتباط ثابت (اعم از تلفن ثابت یا پهنای باند اینترنت) گرفت.
حاصل این کار ارائه دو نوع پروانه/مجوز به نام های پروانه ارائه خدمات ارتباطی ثابت که به سروکو(ServCo) معروف است و پروانه/مجوز ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت که به اف سی پی (FCP=Fixed Communication Provider) معروف است، شد.
بر این اساس در سالهای اخیر شرکت مخابرات ایران نسبت به تبدیل شبکههای مخابراتی و اینترنتی از کابل مسی به فیبر نوری گام برداشته و این تغییرات نیز تاکنون تا حد زیادی پیشرفت داشته است، اما در این سالها برخی از شرکت ها که به FCP معروف هستند، بدون سرمایه گذاری و هزینه برای ساختارهای اولیه از بسترهای آماده شده توسط مخابرات استفاده و خدمات خود را به کاربران ارائه کردهاند.
موضوع پروانه اف سی پی/FCP طبق تعریف سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی ایران به این شرح است که ارایه هرگونه خدمت ارتباطی و انتقال داده بر بستر شبکه موضوع پروانه مستقل از فناوری از قبیل خدمات دسترسی به اینترنت پرسرعت، دسترسی به شبکه ملی اطلاعات و خدمات مبتنی بر آن، توزیع و فروش پهنای باند اینترنت و انتقال و شبکههای اختصاصی، ارایه خدمات صوتی، تصویری، متنی و دادهای و انواع خدمات محتوایی و ارزش افزوده در چارچوب قوانین و مقررات جاری کشور.
در عمل در حال حاضر دارندگان این پروانه ها شرکت هایی بودند که پیش از این مجوزهای PAP، PSTN و ISDP را دریافت کرده بودند. مجوز PAP مجوزی بود که دارنده آن امکان ایجاد نقاط دسترسی برای خدمات پهنای باند/ADSL به کاربر نهایی را داشت، در واقع این شرکت ها می توانستند در مراکز مخابراتی تجهیزات مربوطه را نصب کرده و به مصرف کنندگان نهایی سرویس دهند.
مجوز PSTN هم مجوز ارائه خدمات تلفن ثابت بود. مجوز ISDP نیز مجوز توزیع پهنای باند اینترنت در کشور یا یک منطقه یا شهر از کشور بود که دارنده آن معمولا امکان و اجازه نصب تجهیزات مخابراتی را نداشت و تنها به توزیع و فروش اینترنت می پرداختند.، البته برخی از شرکت های PAP این مجوز را نیز داشتتند و با آن به فروش اینترنت ADSL می پرداختند. در مجوز جدید اف سی پی دارندگان این پروانه عملا همان شرکتهای PAP بودند و یا ادغام شده شرکتهای ISDP/PSTN و یا شرکت جدیدی که این شرکت ها و امکانات و تجهیزات آنها را تملک کرده است.
دارندگان پروانه ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت/اف سی پی مجاز به ایجاد یک شبکه ارتباطی برای ارائه خدمات ارتباطی ثابت اعم از تلفن ثابت، ADSL یا وای فای و غیره هستند.
در عمل شرکت های اف سی پی در حال حاضر به دلیل مقرون به صرفه نبودن و هزینه های بالای آن شبکه ارتباطی اختصاصی خود را ایجاد نکرده اند؛ ضمن اینکه شرکت مخابرات ایران این شبکه را طی سالیان طولانی ایجاد کرده است و در حال حاضر در بیشتر نقاط کشور پوشش دارد. البته برخی از دارندگان اف سی پی در نقاطی که هیچ نوع پوشش ارتباطی نیست سعی کرده اند که با استفاده از فناوری های وایرلس (Wireless) ارتباط این نقاط محروم را ایجاد کنند. اما این شرکت های اف سی پی (FCP) تجهیزات خود را در مراکز مخابراتی قرارداده و از آن برای ارائه خدمات اینترنت پرسرعت استفاده می کنند.
اما در نهایت چندی است پس از تغییر کامل شبکه مخابراتی به فیبر نوری این سوال ایجاد شده که تکلیف شرکتهای PCP چیست؛ معاون امور مشتریان شرکت مخابرات ایران در پاسخ به این سوال گفته است که شبکه فیبر نوری بستری است که امکان ارتباط پرسرعت را برای کاربران فراهم میکند، اما قرار نیست با توسعه شبکه فیبر نوری شبکه کابل مسی جمع آوری شود بلکه به موازات توسعه شبکه فیبر نوری شبکه کابل مسی نیز توسعه خواهد یافت.
به گفته زارعیان بسیاری از کاربران مخابرات بر روی سرعت 4 تا 8 مگ درخواست دریافت خدمات دارند و اصراری بر داشتن فیبر نوری ندارند.
او به شرکتهای PCP که با ساختار کابل مسی فعالیت میکنند اشاره و بیان کرد: قرار نیست با توسعه شبکه فیبر نوری مشکلی برای اینگونه شرکتها پیش آید، زیرا پیشبینی میکنیم که بخش عمدهای از مشتریان، اینترنت مورد نیاز خود را براساس سیم مسی دریافت کنند.
بر این اساس کابل مسی به راحتی تا سرعت 8 مگ اینترنت را پوشش میدهد و حتی در برخی از مناطق نیز تا 16 مگ نیز آزمایش شده و کابل مسی توانایی پوشش آن را داشته و مشکلی به وجود نیامده است، بنابراین پیشبینی میشود کاربران خانگی خدمات اینترنتی خود را براساس کابلهای مسی دریافت کنند. از این رو برای توسعه این سیستم برنامههایی وجود دارد.
انتهای پیام
نظرات