به گزارش ایسنا، ماجرای تحصیل دانش‌آموزان روستایی قصه پر غصه خود را دارد؛ دانش‌آموزان مناطق روستایی میناب باید با به جان خریدن محرومیت‌ها و تحمل سختی‌ها به تحصیل بپردازند.
کمبود امکانات آموزشی در مدرسه، تحصیل در مدارس فرسوده، تخریبی، کانکسی، وجود مدارس دارای قدمت بیش از چند دهه تنها بخشی از مشکلات و سختی‌های پیش رو تحصیل دانش‌آموزان این شهرستان است.
برخی از مدارس شهرستان میناب قدمت بسیار بالایی دارند و هرلحظه امکان فروریختن ساختمان مدرسه بر سر دانش‌آموزان وجود دارد.
میناب یکی از شهرستان‌هایی است که پس از گذشت سال‌ها همچنان از کمبودهای فراوانی در حوزه آموزشی رنج می‌برد و بیشتر این کمبودها درزمینهٔ امکانات و محیط مناسب آموزشی برای دانش‌آموزان است.
تحصیل هم‌زمان 30 دانش‌آموز پایه‌های مختلف در یک کانکس
روستای سُهران بخش توکهور-هشتبندی شهرستان میناب ازجمله مناطقی است که فقر آموزشی در آن کاملاً محسوس بوده و دانش‌آموزان این روستا از حداقل‌های آموزشی نیز محروم‌اند.
مدیر آموزگار دبستان امید سُهران در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: با توجه به اینکه در فاصله 3 کیلومتری این دبستان روستای چاه غربال واقع شده است اما این مدرسه با سه‌پایه تحصیلی اول-دوم و سوم ابتدایی با 30 نفر دانش‌آموز دختر و پسر در یک کانکس با یک مدیر آموزگار در اوج محرومیت‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
صادق سهرابی افزود: 30 دختر و پسر، از پایه اول تا سوم ابتدایی، یکی درسخوان و یکی سربه‌هوا، یکی با گیرایی بالا و دیگری کندآموز؛ این دانش‌آموزان کنار هم در کلاس حاضر می‌شوند و زیر نظر یک معلم آموزش می‌بینند چون در نقطه‌ای از کشور زندگی می‌کنند که تعداد دانش‌آموزان آن برای برقراری کلاس‌های تک‌پایه به حدنصاب نرسیده و به‌ناچار دانش‌آموزان چند پایه تحصیلی در یک کلاس مشترک گنجانده شده‌اند تا هم‌زمان با هم زیر نظر یک معلم، درس بخوانند.
وی گفت: مشکل دبستان امید نیز از همین ناحیه ناشی می‌شود چون در زمان محدود و تعریف شده آموزشی، مجبور هستم به دانش‌آموزان پایه‌های مختلف درس بدهم و هم‌زمان با هم کار آموزش دانش‌آموزان پایه‌های مختلف را پیش ببرم.
مدیر آموزگار دبستان امید سُهران افزود: در حقیقت مشکل این است که این کلاس‌ها تراکم جمعیت دارد و چون سطح دانشی دانش‌آموزان نیز تفاوت زیادی با هم دارد، کار برای ما سخت و فشرده می‌شود، البته این فشردگی را دانش‌آموزان نیز احساس می‌کنند چون فرصت لازم برای رسیدگی به همه نیازهای آموزشی دانش‌آموزان را نداریم و چون در کلاس درس، مطالب گوناگون آموزشی از پایه‌های مختلف تدریس می‌شود، سطح تمرکز دانش‌آموزان نیز پایین می‌آید.
وی به ایسنا توضیح می‌دهد که در کلاس 30 نفره‌اش فرصتی برای برگزاری منظم امتحان، پرسش و پاسخ شفاهی یا فعالیت‌های جانبی باقی نمی‌ماند چون همه تمرکز بر تدریس کتاب‌های درسی و جا نماندن از تقویم آموزشی است.
سهرابی کمبود وقت و فشرده بودن کارها در کلاس را مشکل مهم کلاس‌های چند پایه می‌داند، ولی درعین‌حال معتقد است: معلمانی مثل او که مجبورند در مدرسه هم معلمی کنند، هم مدیریت و هم دفترداری، شرایطشان از بقیه معلمان کلاس‌های چندپایه سخت‌تر است.
شاید اعتقاد بر این باشد که معلمی عشق می‌خواهد و هر که عشق به کار داشته باشد دنبال منافع مادی نمی‌رود، ولی معلمانی که درون گود هستند گرچه عشق را لازمه کار تدریس می‌دانند، ولی آن را برای ادامه کار کافی نمی‌دانند.
مسکّن کانکسی برای جبران کمبود کلاس
سهرابی تحصیل در کانکس را یک راه اجباری دانست و گفت: کانکس یک گزینه از سر ناچاری و البته یک اقدام با چشم‌اندازی بد که نابسامانی‌ها را به رخ می‌کشد است، بااین‌حال وجود کانکس در برخی نقاط همچنان فرصتی مغتنم برای درس خواندن است.
وی با انتقاد از وضعیت تحصیل دانش‌آموزان دبستان امید در روستای سُهران میناب در کانکس می‌گوید: مشکلات این دبستان خیلی زیاد است که خوشبختانه بسیاری از آن‌ها با کمک خیرین، اولیا و بعضی از همکاران انجام شده است ولی هنوز این مدرسه به کمک و همکاری نیاز دارد.
ما هم آرزو داریم داخل کلاس مرتب و منظم درس بخوانیم
یکی از دانش‌آموزانی که داخل این کانکس‌ها درس خوانده بود با چشمانی معصوم در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: ما هم آرزو داریم که در داخل کلاس مرتب و منظم درس بخوانیم و ادامه تحصیل با این شرایط برایمان خیلی سخت است.
برخی دیگر از دانش‌آموزان از سرد بودن کلاس‌های کانکسی در فصل زمستان هم گلایه می‌کردند غافل از اینکه کاری جز انعکاس این مشکلات از دست ما ساخته نیست.
به گزارش ایسنا، نادیده گرفتن شوق به تحصیل و ضعف امکانات آموزشی وجدان هر آدم بیدار و آگاهی را به درد می‌آورد. فراموش نکنیم کسانی که آینده خود و این منطقه را در دست می‌گیرند همین کودکان هستند و این بی‌عدالتی در خاطرشان خواهند ماند.
گزارش از عین اله چملی نژاد، خبرنگار ایسنا، منطقه خلیج‌فارس
انتهای پیام
نظرات