مهدی پژوهش در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: پروژه انتقال آب بن - بروجن آب شرب 470 هزار نفر از ساکنین استان چهارمحال و بختیاری را با انتقال 41 میلیون متر مکعب آب تأمین می‌کند.
وی افزود: انتقال آب بن- بروجن شاهرگ حیاتی چهارمحال و بختیاری است ولی متأسفانه یکی از حقوق نیم‌قرن ضایع شده از سوی استان اصفهان است.

عضو هیات علمی دانشگاه شهرکرد با اشاره به اینکه انتقال آب بن – بروجن تمامی مجوزهای لازم زیست‌محیطی از وزارت نیرو را برای تأمین آب شرب ساکنین چهارمحال و بختیاری کسب کرده است، تصریح کرد: عملیات اجرایی این پروژه با تخصیص اعتبار از سال 94 آغاز و اکنون به دلیل مدیریت ناصحیح و عدم استقرار پیمانکاران متعدد برای اجرای این پروژه، 50میلیارد تومان از اعتبارات تخصیصی آن به خزانه بازگشت.

وی با اشاره به اینکه برخی استان‌ها همچون یزد و کرمان در حال چپاول منابع آبی استان چهارمحال و بختیاری هستند، تصریح کرد: این استان‌ها سیاست‌ لوله‌گذاری پروژه‌های انتقال آب را از مقصد به مبدأ شروع می‌کنند تا به مرز استان چهارمحال و بختیاری برسند.

عضو کمیته‌ ملی کارون اظهار کرد: استان‌های مذکور طرح‌های جهنمی انتقال آب را با صرف بودجه از مقصد به مبدا پیش می‌برند و دولت را نیز با بهانه صرف هزینه و پیشرفت فیزیکی بالا برای اجرای پروژه متقاعد می‌کنند.

پژوهش در ادامه خاطرنشان کرد: این در حالی است که مدیران ارشد استانی، عملیات اجرایی انتقال آب در خط لوله بن – بروجن را به جای آنکه از مقصد (بروجن) آغاز کنند از مبدأ اجرایی کرده‌اند و همین امر باعث شد تا مافیای آب با تهیه یک شکایت سوری از پیشرفت این طرح ممانعت کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه شهرکرد با اشاره به ماده 156 در قانون مدنی، تصریح کرد: مطابق مفاد این قانون، در صورتی‌که آب یک نهر یا رودخانه کافی نباشد و نتواند آب اراضی اطراف خود را تأمین کند و میان صاحبان اراضی در بالادست و پائین دست اختلاف پیش آید، حق تقدم با صاحبان اراضی است که به منبع نزدیک‌تر هستند.

عضو کمیته‌ ملی کارون در ادامه گفت: بنابراین ادعایی که استان اصفهان در خصوص مالکیت آب می‌کند طبق قانون زمانی صحیح خواهد بود که واقعاً اراضی استان اصفهان از نظر احداث و احیاء بر تاریخ احیای اراضی چهارمحال و بختیاری مقدم بوده باشد.

وی گفت: با استناد به قانون مشخص می‌شود که اصفهان دست به غیر از آنکه به صورت سوری سعی در تصاحب و فریب افکار عمومی دارد، هیچ دلیل دیگری برای مالکیت نخواهد داشت.

پژوهش کاهش عمق سفره آب زیرزمینی و عدم تأمین آب شرب را عامل ممنوعه شدن و به مرز بحران رسیدن 11 دشت از 14 دشت استان دانست و گفت: متأسفانه زنگ خطر چهارمحال و بختیاری از نظر خشکسالی زودتر از سایر استان‌ها به صدا در آمده است.

عضو کمیته‌ ملی کارون با اشاره به اینکه استان اصفهان پیشرفت پروژه بن – بروجن را منوط بر احداث تونل سوم کوهرنگ کرده‌ است، تصریح کرد: تونل اول و دوم کوهرنگ به ترتیب 300و 250 میلیون مترمکعب آب را از چهارمحال و بختیاری به این استان سرازیر می‌کند و با احداث تونل سوم نیز 250 میلیون مترمکعب به این حجم انتقال اضافه می‌کند.

عضو هیات علمی دانشگاه شهرکرد مجموع آب سرازیر شده از چهارمحال و بختیاری به استان پائین دست توسط این سه تونل مذکور را 800 میلیون مترمکعب گزارش کرد و گفت: این در حالی است که پروژه بن –بروجن تنها 41 میلیون مترمکعب آب را انتقال می‌دهد.

پژوهش گفت: در صورتی‌که تونل کوهرنگ 3 با احداث سد به گلاب 2 منتهی شود، رودخانه زاینده‌رود را خشک می‌کند. با خشک شدن زاینده رود اغتشاش و اعتراضات مردمی در استان پایین دست ایجاد شده و بحث آب را امنیتی می‌کنند و در نتیجه راه حل احیای زاینده‌رود را احداث بهشت آباد می‌دانند.

وی خاطرنشان کرد: مدیران ارشد استان چهارمحال و بختیاری برای مقابله با زیاده‌خواهی مافیای آب بایستی به احداث سد تنگ گزی توجه داشته باشند.

انتهای پیام