به گزارش ایسنا، بافت تاریخی دهدشت که بر اساس دست‌نوشته‌های تاریخی به دستور اردشیر بابکان و به یاد فرزندش "شاپور"، "بلاد شاپور" نام گرفت، در ضلع جنوبی شهر کنونی دهدشت به وسعت 34 تا 40 هکتار قرار گرفته است.

این شهر حدود 2000 خانه، مسجد، حمام و کاروانسرا داشت که بسیاری از این آثار هنوز برجای مانده است و بلاد شاپور در اواخر دوره صفویه به خاطر عدم امنیت در راه های بازرگانی آن صدماتی دیده و در زمان هرج و مرج دوره زندیه غارت و ویران شد.

در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال 1086 هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریه‌الدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است، شهری مذهبی و تجاری که در آمیختگی هنر و مذهب سبب خلق شاهکارهای شگفت‌انگیزی در آن شده است و وجود هفت امامزاده، دو مدرسه، یک کاروانسرا، چهار مسجد، بازاری بزرگ و منازل مسکونی گواه بر این مطلب است.

 متاسفانه شهر تاریخی بلاد شاپور که قدمتی بیش از 1500 سال دارد، اکنون محل گردهمایی معتادان این شهر شده است که با گذری به این منطقه تاریخی شاهد معتادان پرخطری می‌شویم که یا آنجا خواب هستند و یا مشغول استعمال مواد مخدر. مکانی که می توانست با جذب گردشگران داخلی و خارجی صنعت توریسم این شهر را رونق بخشد و به افزایش سطح درآمد مردم کمک کند، اکنون به مکانی امن و بی خطر برای معتادان پر خطر و نقطه ای کور و هراس انگیز برای شهروندانی تبدیل شده که شاید آرزو کنند هرگز این میراث کهن و نشان تمدن را نداشتند. اینک به دلیل بی توجهی مسئولان به جای هویت بخشی بستری برای هویت سوزی و زوال جوانان این شهر شده است.

شاید آن روز که شاپور ساسانی بنای این شهر را نهاد تا آبادانی را به مردمانش هدیه دهد، هیچگاه گمان نمی برد که روزی به جای زندگی، مرگ در آن سکنی گزیند و بوی تلخ نیستی در کوچه پس کوچه های آن به مشام برسد.

بوی تلخی که به کوچه های شهر جدید دهدشت نیز می رسد تا باز خبر دهد که زیر سقف بناهای 1000ساله بلاد شاپور، جوانی دیگر از مصرف افیونهای دنیای مدرن مرده است، مرگ سردی که تن بلادشاپور را همچون مردمان این دیار می لرزاند.

شکرالله علیزاده، مدیر پایگاه میراث فرهنگی شهر تاریخی دهدشت در این خصوص به خبرنگار ایسنا گفت: آغاز پایه گذاری شهر دهدشت مساوی شد با تخریب بلادشاپور.

وی یکی از عوامل اصلی تخریب دهدشت قدیم را مهاجرت روستاییان به شهر دانست و بیان کرد: به دلیل اینکه روستاییان توان مالی نداشتند با حاشیه نشینی در کنار این بافت، تخریب آن افزایش پیدا کرد.

علیزاده خانه های داخل بافت را بیش از 100 باب عنوان و تصریح کرد: حدود 22درصد از این خانه ها تاکنون خریداری شده است. تا زمانی که یک مالک در بافت وجود داشته باشد توان انجام هیچ کاری وجود ندارد.

وی میزان اعتبار برای تملک این خانه ها را 30 میلیارد تومان دانست و اظهارکرد: منابع شهرستان محدود است و آنقدر محرومیت استان کهگیلویه و بویراحمد زیاد است که اولویت ها به جاهای دیگر اختصاص می یابد.

علیزاده، محصور نبودن بافت تاریخی را باعث ورود افراد معتاد و محل چرای دام ها، عنوان و اضافه کرد: قسمت جنوبی و شرقی این بافت چون آزاد و متروکه است به محیطی امن برای معتادان تبدیل شده است.

مدیر پایگاه میراث فرهنگی شهر تاریخی دهدشت افزود: مشکل تنها وجود معتادان نیست بلکه متاسفانه اینحا به محل زباله دانی نیز تبدیل شده است.

علیزاده با بیان اینکه در این خصوص اعتقادی به فرهنگ سازی ندارم، عنوان کرد: تا زمانی که یک موضوعی در حد شعار است فایده ندارد، آیا در دیگر زمینه ها که فرهنگ سازی شده نتیجه داده؟ فرهنگ سازی تنها در حد شعار است و نه تنها نتیجه مثبت نداده بلکه نتیجه معکوس در بردارد.

وی با بیان اینکه حدود 300متر از بافت را محصور کرده ایم، بیان کرد: در صورت تامین اعتبار در اولین فرصت نسبت به محصور کردن مابقی بافت اقدام خواهیم کرد.

وی با بیان اینکه افراد توزیع کننده مواد مخدر در بافت وجود دارند، گفت: از 100هکتار این میراث گرانبها در سال 42، تنها 25 هکتار آن باقی مانده است.

همچنین علی پوزش، فرماندار شهرستان کهگیلویه در گفت و گو با خبرنگار ایسنا گفت: تنها راه برای رفع این مشکل محصور کردن بافت است.

وی با بیان اینکه تاکنون مکاتبات زیادی در این خصوص انجام گرفته است، افزود: در صورت دریافت اعتبار، باید اول خانه های داخل بافت را به تملک درآوریم و بعد از آن محصور شود.

فرماندار کهگیلویه عنوان کرد: در سفر ریاست جمهوری به استان مکاتبه ای دادیم که آن نامه به میراث فرهنگی کشور ارجاع داده شد و منتظر هستیم ببینیم نتیجه چه خواهد شد.

پوزش، اعتبار لازم برای تملک خانه های درون بافت را 20 میلیارد تومان عنوان کرد.

به گزارش ایسنا، حضور معتادان در این مکان علاوه بر تخریب این اثر باستانی، آن را تبدیل به زباله دانی از وسایل تزریق مواد مخدر کرده است که بوی تعفن از آن بلند می شود و هم اکنون هیچ توریستی به خاطر نبود امنیت از این مکان تاریخی دیدن نمی کند و نیاز است متولیان امر با جدیت نگذارند نشان‌های هویت و فرهنگ این دیار به نابودی و فراموشی سپرده شود.

گزارش از: سیده مریم پیروزان خبرنگار ایسنا 

انتهای پیام