به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان در تحلیلی در روزنامه مستقل رای الیوم نوشت، آرامش همراه با اطمینان در چهره رهبر کره شمالی در هر بار که از تلویزیون تصویری از او پخش می‌شود به ویژه زمانی که با افتخار مقابل بمب هیدروژنی برای انجام ششمین آزمایش هسته‌ای ایستاده بود، نمابان است اما ظاهر او هرگز سر درونش را باز نمی‌کند.

خطرناک بودن این آزمایش در این است که قدرت این بمب ۱۰ برابر بیشتر از بمبی است که ایالات متحده روی شهر ناکازاکی ژاپن در اواخر جنگ جهانی دوم انداخت.

طبق گفته کارشناسان استراتژیک غربی، موفقیت آمیز بودن این آزمایش شگفت آور بود و آنچه که ایالات متحده و همسایگان پیونگ یانگ را بیش از هر زمان دیگری نگران می‌کند، این است که این بمب را می‌توان با موشک‌های بالستیک قاره پیما حمل کرد که این موشک‌ها می‌توانند به آمریکا برسند.

تارو کونو، وزیر خارجه ژاپن این انفجار را "نابخشودنی" خواند. شینزو آبه، نخست وزیر این کشور نیز به سرعت با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا تماس تلفنی برقرار کرد و خواهان کمک شد. دولت کره جنوبی نیز پاسخی قوی و اعمال تحریم‌های اقتصادی بیشتری را خواستار شد.

ترامپ گفت که سیاست آرام بودن در قبال کره شمالی "دیگر بی‌فایده است". رئیس جمهوری آمریکا خواهان نشست تیم امنیت ملی شد خلاصه رهبران جهان یکی پس از دیگری واکنش نشان دادند و نگرانی خود را اعلام کردند. در همین حال، اخباری مبنی بر تصمیم او جهت اعزام ناو هواپیمابرهای بیشتر را به سواحل شبه جزیره کره و اعمال تحریم‌ها نه فقط بر کره شمالی بلکه بر کشورهایی که با کره شمالی تعامل دارند، مطرح است.

اگر بدانیم که ۹۰ درصد از تجارت کره شمالی با چین است، بدین معناست که تهدیدهای ایالات متحده مبنی بر اعمال تحریم‌ها متوجه پکن است و مهم‌ترین شریک تجاری واشنگتن است و آیا دولت ترامپ تحریم‌هایی را بر چین اعمال می‌کند؟ این مساله‌ای است که در مورد آن تردید داریم چراکه وضعیت ترامپ همچون کسی است که به پای خودش گلوله شلیک می‌کند.

دولت ترامپ تنها می‌تواند یکی از این دو گزینه را انتخاب کند، نخست اینکه به قدرت نظامی علیه کره شمالی متوسل شود که این امر ممکن است به وقوع جنگ هسته‌ای بینجامد که چه بسا هم‌پیمانان واشنگتن در ژاپن و کره جنوبی و نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاه‌های این کشور از برجسته‌ترین قربانیان آن خواهند بود و گزینه دیگر این است که دولت آمریکا کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته‌ای به رسمیت بشناسد و بر این اساس جهت دستیابی به یک توافق، گفت‌وگویی را با کره شمالی آغاز کند.

ترامپ به عنوان یک تاجر حرفه‌ای و دلال سلاح چه بسا از این بحران بهره ببرد تا از ژاپن و کره جنوبی باج خواهی کند و از هراس این دو کشور نسبت به قدرت هسته‌ای کره شمالی برای فروش سلاح و سامانه‌های دفاع موشکی به ارزش میلیاردها دلار به آن دو کشور بهره ببرد.

چهره کودکانه کیم جونگ اون که اراده آهنین و تمایل شدیدی برای به چالش کشیدن ایالات متحده و تهدیدهایی تو خالی آمریکا در پشت آن پنهان است، در صورتی که ترامپ "ماجراجو" تصمیم بگیرد برای پایان دادن به اهانت‌هایی که از سوی کره شمالی آماج آن قرار دارد، به گزینه نظامی متوسل شود، در این صورت ممکن است که این چهره به یک چهره خشمگین تبدیل شود که از آن شراره بلند می‌شود.

ما بر این باور نیستیم که نظام آمریکا به ترامپ اجازه دهد تا این کشور را به یک جنگ هسته‌ای سوق دهد همانطور که تصور نمی‌کنیم چین که این انفجار را برای گمراه کردن ترامپ محکوم کرد، بی‌تفاوت بایستد و اجازه دهد که به این جنگ کشیده شود.

لبخند کیم جونگ اون ظرف روزها و هفته‌های آتی بیشتر می‌شود و او تنها کسی است که می‌داند چگونه دست کم تا به الان با در پیش گرفتن سیاست لبه پرتگاه با آمریکا برخورد کند. قطعی است که صدها میلیون تن در جهان که از قلدری‌های آمریکا رنج می‌بردند، به دلیل موضع مردانه کیم جونگ اون احساس راحتی می‌کنند.

انتهای پیام