به گزارش ایسنا، به مدت بیش از ۴۰ سال آمریکا نگران امنیت تامین انرژی خود بوده است. توفان هاروی یک یادآور دیگر از این حقیقت است که زیرساخت فرآوری و تحویل نفت در بسیاری جهات اهمیت بیشتری دارد.

پس از رویکرد نفتی اعراب، آمریکا پر کردن ذخایر نفت استراتژیک خود را که طبق اعلام وزارت انرژی آمریکا، به حد کافی نفت برای جبران ۹۴ روز واردات دارند را آغاز کرد. با این‌همه این وضعیت مربوط به یک جنگ بود. آمریکا نسبت به یک دهه گذشته، حدود ۲۵ درصد نفت کمتری وارد می‌کند و بیش از یک میلیون بشکه در روز صادرات دارد.

هجوم توفان هاروی به منطقه خلیج تگزاس، یک تغییر قابل توجه احتمالی را بارز کرد. آمریکا به تاسیسات کمتری متکی است که نزدیک به حداکثر توان خود کار می‌کنند تا نفت خام را به سوخت تبدیل کرده و آن را به دست مشتریان برسانند.

آمریکا ۱۴۱ پالایشگاه نفت فعال دارد که ۷۹ پالایشگاه کمتر از ۳۰ سال گذشته است. این پالایشگاه‌ها حدود ۳۰ درصد ظرفیت بیشتری دارند و در طی بیش از ۱۲ ماه گذشته حدود ۹۰ درصد ظرفیت آنها بکار گرفته شده است.

سنگین‌ترین تمرکز این پالایشگاه‌ها در منطقه "گلف کاست" است که این صنعت در آنجا ریشه‌های عمیقی دارد و اجازه یافته است توسعه پیدا کند. هاروی به طور موقت حدود ۱۵ درصد از ظرفیت پالایش آمریکا را تعطیل کرد.

انتقال محصول پالایش شده به مشتریان نیز به شکل نامناسبی بین چند قطعه زیرساخت تقسیم شده است. خط لوله کلونیال بیش از ۲.۵ میلیون بشکه در روز یا حدود نیمی از محصول پالایش شده‌ای که در کل "ایست کاست" مصرف می‌شود را منتقل می‌کند. سال گذشته چندین اختلال شدید در عرضه بنزین در جنوب شرقی به دلیل حوادث ساخت و ساز به همراه بخش‌هایش مشاهد شد.

گاز طبیعی که سوخت اصلی مورد استفاده برای تولید نیرو و گرمایش آمریکا است، نیز در معرض اختلال قرار دارد. بدنبال توفان ریتا و کاترینا، مشخص شد که طوفان به نیروگاه‌های تصفیه در گلف کاست آسیب زده است. قیمت‌ها در مدت چند ماه بعد در دسامبر سال ۲۰۰۵ به بالاترین رکورد صعود کردند و عرضه تا شش ماه پس از توفان به وضعیت عادی بازنگشت.

بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، البته اخبار خوبی نیز وجود دارد. معاملات بیشتر نفت، سوخت‌های نقلیه و گاز طبیعی به معنای آن است که بازار می‌تواند به اختلالات به سرعت واکنش نشان دهد. پالایشگاه‌های اروپایی و آسیایی تلاش می‌کنند از افزایش قیمت بنزین شمال شرقی آمریکا سود ببرند. در این بین، تاسیسات فراساحلی آسیب پذیر سهم بسیار کمتری از نفت و گاز طبیعی آمریکا را نسبت به یک دهه گذشته تولید می‌کنند که نتیجه انقلاب نفت شیل است.

انتهای پیام