#سهم، این روزها یکی از مهم‌ترین هشتگ‌های فضای مجاری است. همان طور که  در مجلس، نمایندگان مختلف در طول این سال‌ها پشت تریبون فریاد زده‌اند که «مردم حوزه انتخابیه من بیشتر رای را به آقای رییس جمهور داده اند پس... » حالا در فضای مجازی هم بسیاری می‌گویند «روحانی رییس جمهور ماست پس...».
گروه‌های مختلف البته چیزهای متفاتی می‌خواهند. گروهی از فعالان مجازی این روزها با استفاده از هشتگ #وزیرزن، سعی می‌کنند «سهم زنان را از کابینه روحانی بگیرند». گروهی دیگر بر ورود وزرایی از اهل سنت، یا مناطق حاشیه نشین به دولت تاکید می‌کنند و می‌خواهند رییس جمهور «سهم» مناطق مرزی و گروه‌های قومی و مذهبی را بپردازد. دانشجویان، انجمن‌های صنفی حرفه‌ها، از جمله انجمن‌های پزشکان، اتاق صنایع و معادن، بازرگان‌ها و دیگران همه نگران این هستند که روحانی نتواند در برابر فشارهای گروه‌های صاحب نفوذ اما بازنده در انتخابات مقاومت کند و در نتیجه وزرایی انتخاب کند که مسیری مستقل از دولت را دنبال کنند.
همان طور که رییس جمهور قبلا گفته بود، در کابینه دولت اول او برخی وزرا با دل جان از دولت و سیاست‌هایش حمایت کردند و درحالی که برخی لنگ لنگان خود را با دولت همراه کردند و در بزنگاه‌هایی از پشت کردن به دولت دریغ نکردند. گروهی از فعالان سیاسی و مدنی حالا نگران هستند که این روند تکرار شود؛ اما دعوا بر سر عنوان « سهم خواهی» از زمانی آغاز شد که محمدرضا عارف بعد از یک دیدار خصوصی با رییس جمهور در رسانه‌ها تاکید کرد که روحانی نباید کسانی که برای رای آوردن او تلاش کردند را فراموش کند و باید اجازه دهد که جریان اصلاحات به اداره کشور کمک کند. این اظهارات از طرف حسام الدین آشنا با واکنش تندی رو به رو شد. حسام الدین آشنا آن را «سهم خواهی یک فرد به اسم یک جریان» نامید. دکتر عارف رییس فراکسیون امید مجلس که بیش از یک سوم کرسی‌های پارلمان را در اختیار دارد، در واکنش به این اظهارات در توییترش نوشت: «همراهی، هماهنگی و همدلی با جریان اصلاحات رمز موفقیت دولت دوازدهم است و گفتمان اصلاحات در این مسیر به دنبال سهم خواهی نیست».
آنچه عارف نوشت، البته از ملایم‌ترین پاسخ‌ها به حسام الدین آشنا بود، در حالی که گروهی از نمایندگان مجلس از جمله سهیلا جلودارزاده، در مصاحبه‌های اخیر همین حرف عارف را تایید کردند و گفتمان اصلاح طلبی را بی نیاز از سهم خواهی از دولت دانسته‌اند. گروهی دیگر به خصوص در مطبوعات، اظهار نظر عارف را «نجیبانه» و بی مورد دانسته و تاکید کرده‌اند که اصلاحات حق دارد در ترکیب کابینه حاضر باشد تا جریان اعتدال‌گرا بتواند پشتیبانی مردمی برای انتخابات آینده را حفظ کند و از تکرار سقوط دولت به دست محافظه کاران رادیکالی جلوگیری کنند که امروز برخی می‌خواهند به آن عنوان «نواصول گرایی» بدهند، در حالی که گروهی از آن به عنوان « افول گرایی» یاد می‌کنند.
در نهایت آن چه تا امروز می‌دانیم این است که رییس جمهور پشت درهای بسته مشغول چیدن ترکیب‌های احتمالی کابینه است و برای این کار باید با شخصیت‌های سیاسی مختلفی هم دیدار کند. هر چند همه کسانی که به نوعی در انتخابات مشارکت کرده‌اند حالا می‌خواهند به اندازه رییس جمهور در تعیین ترکیب کابینه سهم داشته باشند اما این اختیار در قانون اساسی فقط برای رییس جمهور در نظر گرفته شده است و او هم معتقد است که می‌تواند ترکیب کابینه‌اش را طوری تعیین کند که از پشتیبانی ۲۴ میلیون رایی که کسب کرده برخوردار باشد. اکثریتی که به رییس جمهور رای داده‌اند، اراده کردند که صدایشان در عرصه سیاسی شنیده شود و سهم مردم از کیک قدرت دوباره پرداخته شود. روحانی که در دور دوم تصدی ریاست جمهوری احتمالا نسبت به دور اول هم قدرت بیشتری خواهد داشت، حداقل تجربه یک دوره ریاست جمهوری را دارد و مردم نشان داده‌اند که می خواهند به تجربه او اعتماد کنند. سهم اکثریت از کیک قدرت، همان رییس جمهوری است که با انتخابات تعیین کرده‌اند و از اینجا به بعد، بد و خوبش به عهده رییس جمهور است. حالا شاید بهتر باشد دعواهای فضای مجازی و جدال‌های لفظی در ستون نظرات روزنامه‌ها را به اندازه وزن افراد شریک در آنها تحویل گرفت و برای اظهار نظر در مورد کیفیت کابینه، کمی بیشتر صبر کرد.

ایسنا، فاطمه کریمخان

انتهای پیام