به گزارش ایسنا، شغل معدن به خودی خود یک فعالیت پر مخاطره است که ایمن سازی محیط، حداقل کاری است که می‌توان برای جلوگیری از خطرات احتمالی انجام داد. در این میان معادن زغال سنگ نیز به عنوان معادن زیر سطحی و معادنی که در حین برهه برداری از لایه های مورد استخراج گاز متان در فضای کار منتشر می‌شود ضریب خطر دوچندانی دارد.

در فعالیت های معدنی، معدن در حوزه خود استانداردهایی را برای محیط کار، آموزش و بهره برداری دارد که این استاندارد برای معادن زغال سنگ، با ویژگی های خاصی که دارد بیشتر و سخت گیرانه‌تر است اما متاسفانه به نظر می‌رسد معادن زغال سنگ کشور در حوزه استاندارد و ایمنی وضع مناسبی ندارند که در این میان به زعم کارشناسان، معدن حادثه دیده آزادشهر نیز از حد بسیار پایینی از این استانداردها بر خوردار بوده است.

در همین رابطه کامران وکیل - دبیر اتحادیه صادرکنندگان محصولات معدنی - گفت: معادن زغال سنگ فاکتورهای زیادی باید برای دریافت تاییدیه استاندارد داشته باشند که می‌توان گفت معدن آزادشهر تقریبا هیچ یک از اینها را نداشته است. در حالی که یک معدن زغال سنگ معمولا تا عمق زیادی حفر می‌شود و در کنار تونل اصلی باید تونل‌های دیگری مانند تونل دسترسی، تونل آبکشی برای جذب آب‌های زیرزمینی و تونل هوا داشته باشد تا کار در این معادن بتواند در شرایط استاندارد انجام شود.

وی ادامه داد: در کنار تونل‌های موازی در فضای تونل معمولا قسمت‌هایی به عنوان گالری ایجاد می‌کنند تا تهویه هوا و فرآیندهای پرخطری مانند تعمیر ماشین‌آلات و استارت لوکوموتیوها که می‌تواند به خاطر فضای آغشته به گاز معادن زغال سنگ باعث بروز حادثه‌هایی از این دست شود، در آن محل صورت گیرد.

این فعال معدنی با اشاره به حادثه معدن آزاد شهر اظهار کرد: باید گفت که معدن حادثه دیده زمستان یورت آزادشهر هیچ یک از این استانداردها را نداشت و پیمانکار فقط با ایجاد یک تونل قدیمی تجهیز نشده و فاقد استانداردهای لازم، کارگران را با کلنگ و چراغ قوه به داخل می‌فرستاد تا سنگ آهن را استخراج کنند.

وی درباره نحوه عملکرد پیمانکاران در این معادن تشریح کرد: این معدن متعلق به یکی از نهادهای حاکمیتی بود که چندان مورد سوال و جواب قرار نمی‌گرفت و استانداردهای سختگیرانه از آنها خواسته نشده است. آنها نیز معدن را فقط با هدف استحصال مواد معدنی به یک پیمانکار سپردند و پیمانکار معمولا پول خود را بابت هر تن استخراج می‌گیرد و سرعددی مثلا ۱۰۰ هزار تومان در هر تن با مالک توافق می‌کند و این نحوه توافق باعث می‌شود مالک دیگر کاری به چیزی نداشته باشد و پیمانکار برای این که برای خود صرفه اقتصادی ایجاد کند ممکن است از هزینه‌های مختلف بکاهد یا نسبت به موضوعات ایمنی بی‌توجهی کند و حتی حقوق کارگران خود را پرداخت نکند تا حاشیه سود را بالا ببرد.

دبیر اتحادیه صادرکنندگان محصولات معدنی با اشاره به وضعیت ایمنی معادن در ایران اظهار کرد: متاسفانه بحث ایمنی در اغلب معادن زغال سنگ و دیگر معادنی که شاید به اندازه زغال سنگ حادثه خیز نباشد مورد توجه قرار نمی‌گیرد و اگر رویه نظارت و توجه به استانداردها در معادن جدی‌تر و محکم‌تر پیگیری نشود باید منتظر حوادث تلخ و تاسف آور دیگری بود.

 این در حالی است که با پیگیری هایی که از سازمان نظام مهندسی معدن انجام شد و کارشناس این سازمان که بعد از وقوع حادثه در محل معدن زمستان یورت مستقر شده است این نکته مظرح شود که نمی توانند نظری در باره وضعیت تونل مطرح کنند، چرا که هیچ نقشه ای از این تونل تا به حال پیدا نشده است.

این که به نظر می‌رسد نقشه برداری از تونل حفر شده انجام نشده است، خود یک قصور آشکار مالک و پیمانکار معدن آزادشهر و حتی نهاد ناظر بر معادن از اصول اولیه ایمنی و استاندارد های حاکم بر معادن است.

حال این سوال با جدیت مطرح می‌شود که با این همه قصور، واقعا چه کسی پاسخگوی آلام خانواده های داغدار قربانیان معدن زغال سنگ زمستان یورت آزادشهر است و باید نسبت به وقوع این فاجعه باز خواست شود.

فاجعه انسانی در معدن آزادشهر زنگ خطر رسا و واضحی بود برای جامعه معدن و متصدیان حاکمیتی آن تا یک بار دیگر به طور جدی عملکرد خود را در حوزه نظارت، ایمنی و آموزش باز بینی کنند، چراکه شغل سخت و پر مخاطره معدن با شرایط فعلی هر لحظه می‌تواند آبستن حوادث جبران ناپذیری باشد که از سر بی توجهی به اصول اولیه خسارات فراوان مالی و جانی در پی داشته باشد.

انتهای پیام