مجیدرضا حریری در گفت‌وگو با ایسنا، درباره برخی شعارهایی که در روزهای اخیر از سوی کاندیداهای ریاست جمهوری از جمله سه برابر کردن یارانه سه دهک پایین جامعه، ایجاد پنج میلیون شغل طی چهار سال و .... گفت: ابتدا باید دید چرا شعارهای این چنینی در جامعه خریدار دارد. به جای اینکه بخواهیم گوینده این شعارها را نقد کنیم باید جامعه را  نقد کرد که چرا چنین شعارهایی خریدار دارد، چون اگر استقبالی برای این شعارها وجود نداشت اصلا چنین شعارهایی عرضه نمی‌شد.

وی ادامه داد: اینکه تقاضای شعارهای پوپولیستی در جامعه وجود دارد بیشتر باید بررسی شود، چون تا زمانی که تقاضا برای این شعارها وجود دارد عرضه کنندگان آن می‌توانند هر کدام با یک ادبیات این شعارها را به مردم ارائه دهند. وظیفه قشر فرهیخته جامعه اعم از روزنامه نگارها و اقتصاددان‌ها این است که به مردم توضیح دهند که رسیدن به مدینه فاضله جز با کار و سختی امکان پذیر نیست و این اینکه ما جایی بنشنیم و یک نفر پولی به ما بدهد نمی‌تواند روش مطلوب زندگی کردن باشد. این مسئله باید برای مردم توضیح داده شود.  

نایب رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین اضافه کرد:‌ قاعدتا سیاسیون در هر جناحی که باشند شهامت چنین توضیحی را برای مردم ندارند، چون آن‌ها از مردم رای می‌خواهند آن هم رای از روی هیجان و نه از روی آگاهی؛ برای همین است که خود آن‌ها به بازار خرید و فروش شعارهای پوپولیستی دامن می‌زنند.

حریری در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: البته رقمی بین چهار تا پنج میلیون شغل در برنامه ششم هدف گرفته شده است، یعنی ایجاد کردن سالی یک میلیون و ۲۰۰ هزار شغل جزو اهداف است. شعار دولت یازدهم هم این بود که نرخ تورم را تک رقمی می‌کند، نرخ رشد را به حدود هشت درصد می‌رساند و نرخ بیکاری را هم تک رقمی می‌کند. تحقق این موارد به معنی همان ایجاد پنج میلیون شغل است و چیز عجیبی نیست.

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تصریح کرد: حتما ایجاد اشتغال لازم است اما نه با پول دادن مستقیم به مردم بلکه با مناسب کردن فضای کسب و کار باید این کار تحقق پیدا کند. باید به مردم توضیح داده شود که ما برای ایجاد شغل و رشد هشت درصدی نیاز به سرمایه داریم. باید توضیح داده شود که سرمایه‌ها و پس اندازهای داخلی ما چقدر است و حداکثر چقدر می‌تواند باعث رشد و اشتغال شود، همه این موارد عدد و رقم و فرمول‌های مشخص اقتصادی دارد.

وی افزود: بررسی‌ها نشان می‌دهد چیزی معادل آن چه در کشور سرمایه و پس انداز داریم باید سرمایه خارجی وارد کنیم و در قالب سرمایه‌های ایرانی‌های خارج از کشور باشد و یا فضای برای سرمایه‌گذاری خارجی آماده شود.

انتهای پیام