به گزارش ایسنا، حامد قلی‌زاده فرد، کارشناس ارشد مسائل آمریکا در یادداشتی می‌نویسد: «ایالات‌ متحده آمریکا از سیستمی به نام الکترال کالج برای انتخابات ریاست‌جمهوری استفاده می‌کند که در این سیستم برحسب جمعیت و ایالت تعدادی رأی الکترال به هر ایالت تعلق می‌گیرد. طبق قوانین ایالات‌ متحده آمریکا، به ازای هر نماینده کنگره آمریکا یک رأی الکترال وجود دارد که با احتساب ۳ رأی الکترال برای واشنگتن دی سی مجموع آرای الکترال برابر ۵۳۸ رأی خواهد بود. درنتیجه هر نامزدی که بتواند بیش از ۲۷۰ رأی الکترال را به خود اختصاص دهد، برنده انتخابات است. هر ایالت بسته به جمعیت خود تعدادی از آرای الکترال (حداقل سه رأی) را به خود اختصاص می‌دهد که این آرا بنا بر قوانین خاص آن ایالت به نامزد پیروز تعلق خواهد گرفت. در تمامی ایالت‌ها به‌جز نبراسکا و مین (Maine) (که آرای الکترال در آن‌ها به‌تناسب رأی هر نامزد تقسیم می‌شود)، تمام آرای الکترال ایالت به برنده آن ایالت تعلق خواهد گرفت. این نحوه تخصیص آرای الکترال باعث می‌شود که تعداد آرا در سطح ملی اهمیت نداشته و آرا در سطح ایالتی از اهمیت بیشتری برخوردار باشند.

هیلاری کلینتون با تکیه بر ایالت‌هایی که دموکرات‌ها به‌طور سنتی در آن‌ها پیروز هستند (ایالت‌های آبی) در مقابل ایالت‌هایی که جمهوری‌خواهان به‌طور سنتی در آن‌ها پیروز هستند (ایالت‌های قرمز) دارای برتری نسبت به رقیب خود ترامپ است. طبق تصویر شماره یک که ایالت‌هایی که تمام آرای الکترال آن‌ها به یکی از کاندیداها می‌رسد را نمایش می‌دهد، کلینتون ۲۴۹ رأی الکترال و ترامپ ۱۵۹ رأی الکترال تضمین‌ شده دارند که با افزودن نبراسکا که بخشی از آرای آن (۴ رأی از ۵ رأی) قطعاً به ترامپ می‌رسد و در نظر گرفتن این که ۳ رأی از ۴ رأی الکترال مین هم به کلینتون خواهد رسید، کلینتون ۲۵۲ رأی و ترامپ ۱۶۳ رأی خواهند داشت. در این شرایط کلینتون تنها به ۱۸ الکترال از ۱۲۳ الکترال باقی‌مانده برای پیروزی در انتخابات نیاز خواهد داشت. در این شرایط اگر کلینتون با برنده شدن در ایالت‌های مشخص‌ شده فقط بتواند ایالتی مانند فلوریدا (۲۹ الکترال) را برنده شود پیروز انتخابات خواهد بود.

بر اساس نتایج بررسی‌ها، ترامپ می‌تواند ۱۶۴ رأی را در مقابل ۲۱۶ رأی کلینتون به خود اختصاص دهد. این در حالی است که در ایالت فلوریدا دموکرات‌ها با اختلاف بسیار کمی پیشتاز هستند که این موضوع یادآور اختلاف ناچیز بین بوش و الگور در سال ۲۰۰۰ است.

نیویورک‌تایمز با مدل کردن نتایج حاصل از نظرسنجی‌های مختلف پیش‌بینی می‌کند که قطعاً ۲۶۸ رأی الکترال به دموکرات‌ها و ۱۵۷ رأی الکترال به جمهوری خواهان خواهد رسید. همچنین دموکرات‌ها شانس بالایی در کسب ۵۴ رأی الکترال و جمهوری‌خواهان شانس بالایی در به دست آوردن ۳۴ رأی الکترال دیگر دارند که در این حالت پیروزی دموکرات‌ها با حداقل ۳۲۲ رأی به وقوع خواهد پیوست.

با این توصیف، راه پیروزی ترامپ بسیار دشوار خواهد بود؛ او نیاز دارد در برخی ایالت‌ها که به دموکرات‌ها رأی می‌دهند، پیروز شود. در این میان پنسیلوانیا که ۶ دوره است در انتخابات ریاست‌جمهوری به دموکرات‌ها رأی داده، به دلیل داشتن جمعیت بالای مردان کارگر سفیدپوست یکی از گزینه‌های مطرح برای ترامپ است. همچنین ترامپ نیاز دارد تعداد زیادی از ایالت‌های نامطمئن (Swing States) را با خود همراه سازد. در این میان اوهایو که از ۱۹۶۴ همواره حامی رییس‌جمهور منتخب  و منطبق بر آرای ملی بوده، در کنار ایالتی همچون فلوریدا با حضور لاتین‌تبارها که احتمالاً به دلیل مسائل نژادی در مقابل ترامپ قرار خواهند گرفت، برای پیروزی ترامپ اهمیت خواهند یافت. با فرض موفقیت ترامپ در این ایالت‌ها، کار او هنوز به پایان نرسیده بلکه آغاز می‌شود و او باید ایالت‌های بیشتری را با خود همراه سازد.

در هر حال، هیچ پیش‌بینی خاصی در مورد آینده نمی‌تواند بدون خطا و کاملاً دقیق باشد. در مواردی مانند انتخابات عوامل بسیاری بر نتیجه اثرگذار هستند و می‌توانند نتیجه انتخابات را حتی در آخرین ساعت‌ها تغییر دهند. به‌عنوان‌ مثال، نتایج نظرسنجی‌ها می‌توانند به این دلیل که طرفداران یک نامزد خاص آرای خود را مخفی می‌کنند (اثر بردلی) کاملاً بی‌اعتبار باشند و یا این که اطمینان طرفداران کلینتون از پیروزی، آن‌ها را از رأی دادن و رفتن به پای صندوق‌ها منصرف کند. البته اکثر کارشناسان در این انتخابات بر این باورند که این‌چنین مواردی در این انتخابات رخ نداده و نتیجه مطابق با نظرسنجی‌ها خواهد بود.»

انتهای پیام