سمیرا احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: چهار نوع بانک یا عملیات بانکداری وجود دارد که عبارتند از بانکداری خرد، عمده، فراگیر و بین‌المللی. در عمل، هر بانک را به دشواری می‌توان صرفا در ذیل یکی از این چهار دسته طبقه‌بندی کرد و بیشتر مردم در جهان با انواع بانکداری آشنایی ندارند و بانک را تنها آن چیزی که به عنوان بانک در سطح شهرها می‌بینند، می‌شناسند.

این کارشناس مسائل اقتصادی در رابطه با بانکداری خرد، عنوان کرد: در صنعت بانکداری جهان دریافت سپرده از مردم و دادن وام به افراد و بنگاه‌ها تحت عنوان بانکداری خرد تعریف شده است. بانکداری خرد به عنوان زیرساخت و شالوده اصلی بانکداری، کلیه خدمات بانکی و مالی را از طریق شعب و ابزارهای الکترونیکی به اشخاص حقیقی و حقوقی ارائه می‌کند و از اهداف این بانکداری، ایجاد نوآوری در انواع محصولات و خدمات بانکی و ایجاد تمایز در نحوه ارائه آنها همزمان با افزایش سرعت، دقت و کیفیت به مشتریان است.

وی با اشاره به تفاوت بانکداری عمده و خرد، خاطرنشان کرد: بانکداری عمده بر خلاف بانکداری خرد تنها با تعداد کمی از مشتریان سر و کار دارد که هر کدام دارای حساب‌های بزرگی هستند و معمولا حداقل اندازه یک حساب 250 هزار پوند و حداقل اندازه یک وام 500 هزار پوند است که نشان می‌دهد اندازه هر دو مبادله تا حدود زیادی بزرگ است و مضاف بر این، برای وام‌های خیلی بزرگ، گروهی از بانک‌ها به صورت سندیکا وارد می‌شوند و یکی از بانک‌ها نقش بانک پیشرو را ایفا می‌کند.

احمدی یادآور شد: از دیدگاه مدیریت ریسک، سندیکا شدن بانک‌ها دو مزیت عمده دارد. نخست آن که ریسک مواجهه با تک‌تک مشتریان کاهش می‌یابد. دوم آنکه به‌دلیل گسترش نوع مشتریانی که به آنها وام تعلق می‌گیرد، از طریق متنوع‌سازی، ریسک موجود کاهش می‌یابد.

این کارشناس مسائل اقتصادی در رابطه با بانکداری جامع یا فراگیر، تصریح کرد: در این شیوه از بانکداری، تمامی مشتریان و بازار طبقه‌بندی می‌شوند و تمامی واحدهای سازمانی درگیر آن هستند و فعالیت‌ها و تفکیک خدمات در بانکداری جامع شامل بانکداری اختصاصی، بانکداری شرکتی، بانکداری تجاری و بانکداری خرد است؛ از این‌رو، یک بانک جامع دارای تشکیلات، نظامات، خدمات، ابزار و نیروی انسانی مناسب برای ارایه خدمات به انواع مشتریان بر حسب نیازمندی‌های آنان به‌صورت ویژه و خاص است.
انتهای پیام