به گزارش ایسنا، پس از سقوط این اتوبوس به دره که منجر به کشته و مجروح شدن تقریبا تمامی سرنشینان آن شد بحث‌ها و گمانه‌زنی‌های مختلفی درباره چگونگی به وقوع پیوستن این حادثه منتشر شد. بحث‌هایی که در ابتدا به بالابودن تعداد سرنشینان این خودروی مسافری پرداخت و مشخص کرد که در زمان حادثه تعداد سرنشینان بیش از یک حد قانونی بوده است.

پس از آن بحث از قرار گرفتن تعدادی مهاجر غیرقانونی در این اتوبوس و کشته شدن آنها مطرح شد که نشان از تخلف در جابه‌جایی آنها داشت.

از سوی دیگر و در قالب بحث‌هایی که از سوی پلیس راهور مطرح شد گمانه‌زنی‌هایی درباره‌ی در نظر گرفتن علائم رانندگی و نرسیدن پیام لازم به راننده برای کنترل سرعت خود مطرح شد که البته از سوی مقامات سازمان راهداری درباره‌ آنها توضیحاتی ارائه شد.

براساس صحبت‌هایی که از سوی پلیس راه مطرح گردید راننده سهمی ۵۰ درصدی، شرکت مسافربری سهمی ۲۵ درصدی و راهداری به دلیل عدم رعایت نکات ایمنی در محل سهمی ۲۵ درصدی در حادثه داشتند.

با وجود آنکه به نظر می‌رسد سهم هریک از این شرکت‌ها غیرقابل تکذیب بوده و حداقل سهمی از این حادثه را برای آنها می‌توان در نظر گرفت، اما به نظر می‌رسد در کمیسیون ایمنی راه‌ها راننده اصلی‌ترین و محوری‌ترین نقش را داشته است.

براساس صحبت‌هایی که امینی – معاون وزیر راه و شهرسازی – کرده فرآیندهایی چون نصب باک غیرمجاز در اتوبوس، عدم صدور صورت وضعیت برای حمل سربازان ارتش، سرعت غیرمجاز و سوار کردن مسافر بیش از ظرفیت معمول بخشی از مسائل و اشکالاتی بوده که در این حادثه متوجه شخص راننده است.

اگر این عوامل را به عدم توان راننده در کنترل وسیله نقلیه خود در زمان حادثه اضافه کنیم، قطعا محوری‌ترین نقش برعهده وی خواهد بود.

اما در کنار آن قطعا بحث‌هایی که درباره لزوم رعایت ایمنی در جاده‌ها از سوی سازمان راهداری مطرح می‌شود نیز امری مهم و حیاتی خواهد بود. هرچند هنوز گزارش نهایی گروه‌های بررسی حادثه منتشر نشده و مشخص نیست گمانه‌زنی‌هایی همچون نبود علائم رانندگی و یا نبود گاردریل در محل حادثه تا چه میزان تاثیری منفی داشته است، اما قطعا می‌توان در کنار اشکال راننده که به عنوان کوتاه‌ترین دیوار در این حادثه معرفی شده به دلیل عوامل نیز فکر کرد. عواملی که به نظر می‌رسد تاکنون مسکوت باقی‌مانده‌اند.

انتهای پیام