به گزارش ایسنا، روزنامه اطلاعات با عنوان نخست «رأی انگلیسی‌ها به خروج از اتحادیه اروپا» به پیشواز این رخداد رفت و در ادامه نوشت: «نتایج نهایی شمارش آرای همه‌پرسی تاریخی عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا، حاکی از رای اکثریت مردم این کشور به خروج از این اتحادیه پس از ۴۳ سال است.» این روزنامه در ادامه روند رخدادها پس از اعلام نتایج و همچنین واکنش‌ها و اظهارنظرهای شخصیت‌ها را در انتشار داده است.
شرق، دیگر روزنامه صبح تهران هم تیتر «نه بزرگ به اروپا» را انتخاب کرده و نوشته است: «ما با افتخار می‌توانیم در چشم گردن‌کلفت‌های بروکسل، برلین، فرانکفورت، پاریس و غیره نگاه کنیم و به آنها بگویی: «ما همه تلاشمان را کردیم که اتحادیه اروپا را از دست شما نجات دهیم اما شما با خاموش کردن صداهای دموکرات چنان اتحادیه اروپا را مسموم کرده‌اید که هر چه تلاش کردیم نتوانستیم مردم بریتانیا را متقاعد کنیم، در اتحادیه بمانند.»
این بخشی از بیانیه کارزار «دموکراتیک‌کردن اروپا» پس از پایان همه‌پرسی بریتانیا و رأی اکثریت مردم این کشور به خروج از اتحادیه اروپا بود؛ کارزاری که یانیس واروفاکیس، وزیر اقتصاد سابق یونان در سال ۲۰۱۵ به راه انداخت و هدفش اصلاح نهادهای موجود اتحادیه اروپا برای ایجاد یک دموکراسی تمام‌عیار است. با این همه رأی ۵۲ درصد از رأی‌دهندگان بریتانیایی به خروج این کشور از اتحادیه اروپا نشان داد که بسیاری از آنها امیدی به اصلاح ساختارهای این اتحادیه ندارند و تصور اتحادیه اروپایی دموکراتیک برای آنها دشوار است. پیروزی کمپین خروج نشان داد که آن منفعتی که حالا نخبگان اروپایی و رهبران آنها بر سر مزارش مویه می‌کنند، همانی نیست که دست‌کم بیش از نیمی از مردم بریتانیا هم از آن سهمی داشته باشند. از همین روست که بر پایه آمارها اکثریت کسانی که به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا رأی داده‌اند کم‌سواد یا بی‌سوادند، یعنی همان طبقه‌ای که متحمل بیشترین فشارهای اقتصادی و بی‌ثباتی شده‌اند؛ کسانی که چیزی برای از دست دادن ندارند و از همین‌رو ترساندن آنها با تهدیدهای رکود اقتصادی و بحران بیکاری در صورت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بی‌معنی است. رأی تنگاتنگ حامیان و مخالفان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (۵۲درصد به ۴۸درصد) گویای واقعیت دیگری هم بود: فارغ از بردن کارزار ماندن یا خروج از اتحادیه اروپا، پادشاهی متحده دیگر کشوری یکپارچه و متحد نیست و مهم‌ترین چیزی که همه‌پرسی درباره خروج یا ماندن بریتانیا به ما گفت به اوج رسیدن شکاف داخلی و مشکلات این کشور بود؛ مشکلاتی نظیر افزایش نابرابری، بیکاری، کمبود مسکن، رکود استانداردهای زندگی و کاهش خدمات عمومی که بریتانیا را مستعد طغیان و خشم و سرخوردگی کرده است. بی‌شک برخی موافقان خروج این کشور از اتحادیه اروپا دیدگاهی نژادپرستانه دارند اما همه آنها چنین نیستند. آنها هم از مهاجران حرف می‌زنند و می‌خواهند بریتانیا کنترل مرزهایش را بر عهده بگیرد تا افراد کمتری برای کار به این کشور بیایند، آنها هم مخالف ورود مهاجرانند اما در بستر شغل و مسکن و اقتصاد. از همین‌رو اگر چه بسیاری از فعالان چپ‌گرا در کنار احزاب محافظه‌کار و جریان‌های مسلط حامی ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا بودند اما همزمان سازوکارهای مالی و منطق کسب‌وکار حوزه یورو را نفی می‌کردند، همان منطقی که نه تنها به از دست رفتن مشروعیت اتحادیه اروپا منتهی شد بلکه برخی از کشورهای عضو مثل یونان را وادار کرد با وجود مخالفت اکثریت شهروندانش به ریاضت‌های اقتصادی تحمیلی تروییکا تن دهد و هم‌رنگ نظم موجود شود... .»
این روزنامه همچنین در گفت‌وگویی از «رکود دومینووار اقتصاد جهان» نوشت.
آرمان هم «شوک به جهان» را تیتر این خبر قرار داده و نوشت: «یک ستاره از ۲۸ ستاره طلایی‌رنگ پرچم آبی اتحادیه اروپا کم خواهد شد. این لب حرف بریتانیایی‌هایی است که در همه‌پرسی ماندن یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شرکت کردند. اتحادیه‌ای که ۲۸ عضو داشت، روز جمعه در بهت و حیرت دانست که به زودی یکی از مهم‌ترین اعضای خود را از دست خواهد داد. اتحادیه‌ای که در نوع خود بی‌نظیر است، روز جمعه حادثه‌ای تاریخی را تجربه کرد که بی‌تردید در آینده حیات سیاسی و اقتصادی آن نقش تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت. سال ۲۰۱۳ وقتی دیویدکامرون، نخست‌وزیر و رهبر حزب‌محافظه‌کار بریتانیا اعلام کرد که در صورت پیروزی در انتخابات سال ۲۰۱۴ برای ماندن یا خروج از اتحادیه‌اروپا همه‌پرسی برگزار خواهد کرد، شاید هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که مردم بریتانیا رای به خروج این کشور دهند. دیوید کامرون گرچه در هفته‌های اخیر تلاش بسیاری کرد تا شهروندان کشورش را متقاعد کند که به ماندن در اتحادیه‌اروپا رای دهند اما در طول کارزار انتخاباتی‌اش در سال ۲۰۱۴ از مخالفان ماندن در این اتحادیه بود. او با این حربه تلاش کرد تا رای راست‌افراطی و ملی‌گرایان را برای ماندن در ساختمان شماره ۱۰ خیابان‌داونینگ به دست آورد و البته موفق هم بود. گرچه روز جمعه به همان چاهی افتاد که خود کنده بود!»
ایران هم نوشت: «انگلیسی ها به جدایی از «اتحادیه» رأی دادند. «نه» تاریخی در «جزیره» توفان سیاسی در اروپا». این روزنامه گذشته از پوشش خبرهای مربوط، در گفت‌وگو با کارشناسان تأثیر «نه» انگلیسی به «اتحادیه» بر مناسبات اقتصادی تهران و اروپا را بررسی کرده و می‌نویسد: «از روز گذشته که انگلیس وارد جریان تازه از اقتصاد وسیاست شد، تمام نگاه‌ها به این است که این کشور چگونه می‌خواهد فعالیت خود را ادامه دهد و با سایر کشورهای اروپایی چه رویه‌ای را در پیش می‌گیرد اما خارج از بحث سایر کشورها، خروج انگلیس از اتحادیه اروپا برای ایران یک فرصت است یا تهدید؟ کارشناسان اقتصادی بدون هیچ تردیدی اتفاق رخ داده را به نفع ایران دانستند و اظهار داشتند که انگلیس می‌خواهد به سمت استقلال حرکت کند لذا فرصت مناسبی است که به مذاکرات عمق بیشتری داده شود.از سویی برگ برنده دیگر ایران افزایش قیمت یورو و دلار است. از آنجا که بخش قابل توجهی از ذخایر ارزی ایران به یورو است هرگونه افزایش قیمتی می‌تواند وضعیت ارزی ایران را بهبود ببخشد. در همین مدت کوتاه که نتیجه نظرسنجی «ماندن و نماندن در اتحادیه اروپا» مشخص شد، قیمت طلا افزایش یافت. ذخایر نفت خام اثبات شده انگلستان تا یکم ژانویه ٢٠١٤ حدود ٣ میلیارد بشکه تخمین زده شده و این کشور روزانه بیش از ٨١٦ هزار بشکه نفت تولید می‌کند. حال که کشورهای عضو اتحادیه اروپا به 27 کشور رسیده است و انگلیس می‌خواهد لابی‌های خود را مستقلانه انجام دهد، ایران باید در رشد مبادلات تجاری با این کشور که سال‌ها کاهشی بود مانند سال 2014 افزایش دهد. یورواستات چندی پیش گزارش داد، واردات انگلیس از ایران در سال ٢٠١١ بالغ بر ٤٢٠ میلیون یورو بوده است. این رقم در سال‌های تشدید تحریم‌ها کاهش یافته و در سال ٢٠١٤ به ٣٩ میلیون یورو رسید. صادرات انگلیس به ایران نیز پیش از تشدید تحریم‌ها در سال ٢٠١١ بالغ بر ٢٠٣ میلیون یورو بوده است. این رقم در سال‌های بعد کاهش یافت و در سال ٢٠١٤ به ١١٣ میلیون یورو رسید. نشانه‌ها نیز گویای آن است که انگلیس می‌خواهد جایگزین آمریکا در خاورمیانه شود لذا رویه جدید و خروج انگلیس از اتحادیه اروپا می‌تواند روابط ایران و انگلیس را تقویت کند.»
«شورش موسپیدها» تیتر اصلی اعتماد برای این اتفاق مهم سیاسی است. این روزنامه نوشته است: «بعدا می‌بینمت اتحادیه»، «از عصای معجزه‌گر هم دیگر خبری نیست»، «اگر دونالد ترامپ در نوامبر برنده شود، روسیه بهترین سال حیاتش را تجربه خواهد کرد»، «خبر رسمی اعلام شد، انگلیس می‌خواهد برود و تغییر آغاز شد»، «مردم فقط به چیزی رای دادند که هیچ ذهنیتی در خصوص آن ندارند. یک غوغای کامل در انتظار ما است»، «دیشب خوابیدم و امروز در کشور دیگری بیدار شدم»، «آیا شعارهای ضداسلامی و سیاست‌های اسلام‌هراسی دونالد ترامپ اتحادیه اروپا را از هم گسست؟»، «اتحاد فراآتلانتیکی از زمان جنگ جهانی دوم تنها سایه فخر ما بود که امروز از هم گسست»، «خارج شدیم»، «شب فوق‌العاده»؛ چند از هزار تیتری که در نخستین ساعات روز جمعه فضای مجازی و صفحه یک روزنامه‌ها را به خود اختصاص داد. انگلیس خوابید و چند ساعت بعد مانند زورقی جدا شده از کشتی اتحادیه اروپا از خواب بیدار شد. قاره سبز دیگرگون شد.»
کیهان هم نوشت: «مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا رای دادند.» تیتر این روزنامه «زلزله سیاسی در انگلیس /فروپاشی در کمین اتحادیه اروپا» است و در ادامه نوشت: «مردم انگلیس در رفراندوم تاریخی روز پنجشنبه رای به خروج از اتحادیه اروپایی دادند؛ رایی که به گفته کارشناسان می‌تواند اتحادیه اروپا را یک گام دیگر به فروپاشی و تجزیه نزدیک‌تر کند.
سرانجام کابوسی که خواب را از چشم مقامات دولت انگلیس و اتحادیه اروپایی ربوده بود، محقق شد و روز پنجشنبه 3 تیر ماه مردم پادشاهی متحد انگلیس (انگلستان، ولز، اسکاتلند، ایرلند شمالی) در یک رفراندوم تاریخی به خروج از اتحادیه اروپا رای دادند. به این ترتیب اروپا یکی از وزنه‌های مهم سیاسی و اقتصادی خود را از دست داد. نتیجه نهایی شمارش آرا نشان می‌دهد که طرفداران خروج با تقریبا 4 درصد آرای بیشتر به پیروزی رسیده‌اند؛ چهار درصدی که هم انگلیس و هم اروپا را تکان خواهد داد.»
«شورش جزیره» تیتر روزنامه وطن‌امروز است که در این‌باره نوشته: «رأی بریتانیایی‌ها به جدایی از اتحادیه اروپا جهان را در شوک فرو برد.
انگلیسی‌ها بزرگ‌ترین شوک ربع قرن اخیر را پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به اروپا و جهان وارد کردند. بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپایی رأی داد؛ اتحادیه‌ای که از زمان تشکیل آن در اواسط قرن بیستم به موازات ناتو عملا نقش همگرایی کشورهای این قاره زیر چتر سیاست‌های واشنگتن را بازی کرده است. این به منزله شورش اکثریت مردم انگلیس علیه استعماری است که حالا از آن سوی آب‌ها گریبان خودشان را می‌گیرد. استعماری که بر اثر ادغام‌های تو در توی کشورها در پیمان‌ها و اتحادیه‌های تحت تسلط سرمایه‌داری به وقوع پیوسته است. کشوری که خود روند استعماری جهانی‌سازی را از 2 قرن پیش آغاز کرد، حال علیه استعمار نوین جهانی‌سازی که اینک آمریکا سردمدار آن است، قیام می‌کند. همچنین نشانه‌ای است برای تقسیم محتوم قدرت متمرکز در غرب به دیگر نقاط جهان طی سال‌های آینده. با آن که طی هفته‌های منتهی به همه‌پرسی پنجشنبه 23 ژوئن، رشد چشمگیر موافقان «بریگزیت» -خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا – محسوس بود و حتی از ظهر روز همه‌پرسی تا نیمه‌شب رسانه‌های اصلی بر خلاف آخرین نظرسنجی‌های اعلام شده به طور مداوم اخباری از رشد غیرمنتظره آرای خروج منتشر می‌کردند اما در نهایت باز هم ثبت رأی تقریبا 52 درصدی حامیان خروج شوک‌برانگیز بود؛ آنچنان که دولت لندن را غافلگیر و «دیوید کامرون» را مجبور به اعلام استعفا کرد.»
رسالت پس لرزه‌های خروج انگلیس از اتحادیه اروپا را بررسی کرد و نوشت: «کامرون استعفا کرد».
جام جم از «شوک انگلیسی به اتحادیه اروپا» خبر داد و نوشت: «مردم انگلستان و شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا، صبح دیروز خود را با خبری آغاز کردند که تمام آنها را در شوک و بهت فرو برد.» این روزنامه همچنین نوشت: «تحلیلگران عقیده دارند این نتایج به نوعی نشان دهنده قدرت فزاینده احساسات پوپولیستی و ملی‌گرایانه در انگلیس است. البته آن طور که گفته می‌شود، آماده کردن بستر خروج این کشور از اتحادیه اروپا زمان‌بر خواهد بود و به گفته کارشناسان این موضوع بین 2 تا 10 سال آینده اجرایی می‌شود.»
روزنامه همشهری هم در پس عنوان «غروب امپراتوری» نوشت: «نتایج همه‌پرسی بریتانیا، نه تنها پایان غیرمنتظره‌ای بر ۴ماه شرایط پرالتهاب در این کشور بود بلکه به ۴دهه رابطه عشق و نفرت میان انگلیسی‌ها و اتحادیه اروپا پایان داد؛ پایانی که در یک کلمه خلاصه شد: «جدایی»
جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا با رأی 52درصدی موافقان در مقابل رأی 48درصدی مخالفان نتیجه 4ماه بحث و جدل در فضای سیاسی این کشور بود؛ فضایی که تاکنون در جامعه انگلیس سابقه نداشته است. جایی که سخنان تند و گاهی توهین‌آمیز سیاستمداران علیه یکدیگر بر سر ماندن یا خروج از اتحادیه برای نخستین بار شنیده می‌شد اما در نهایت زلزله خروج از راه رسید و غیراز نظام سیاسی انگلیس، بازارهای مالی این کشور، پوند، بازارهای سرمایه اروپا و دیگر بازارهای مهم جهان را هم به لرزه درآورد.
انگلیسی‌ها از همان ابتدای مطرح شدن ایده «اروپای واحد» پس از جنگ جهانی دوم و پیوستن کشورشان به جامعه اقتصادی اروپا که بعدها به «اتحادیه اروپا» تبدیل شد، با این موضوع میانه خوبی نداشتند و میان آنها اختلاف عمیقی حاکم بود. به همین دلیل در سال 1975یعنی تنها 2سال پس از پیوستن‌شان به این سازمان آهنگ جدایی زدند. در آن زمان هم دو دستگی بر ماندن یا خروج از اتحادیه، از احزاب اصلی انگلیس یعنی حزب محافظه‌کار و حزب کارگر شروع شد اما در نهایت این طرفداران ماندن بودند که موفق شدند با 67درصد آرا پیروز همه‌پرسی باشند. چندی بعد روی جنکینز، وزیر کشور وقت انگلیس، در تحلیل نتایج این همه‌پرسی گفت: «مردم به توصیه رهبران خود گوش کردند و به ماندن رأی دادند.»
41 سال بعد اما شرایط به گونه‌ای دیگر پیش رفت. دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس از مردم کشورش خواست به او در حل مشکلی که از یک اختلاف نظر درون حزبی بار دیگر آغاز و اکنون به سطح جامعه کشیده شده بود، کمک کنند. او بر ماندن در اتحادیه اروپا اصرار داشت اما هر چه به روز رای‌گیری نزدیک می‌شد، مخالفانش بیشتر و بیشتر می‌شدند. کامرون برای همراه کردن مردم با خود حتی از کمک رئیس صندوق بین‌المللی پول، رهبران اروپایی و حتی رئیس‌جمهور آمریکا نیز استفاده کرد تا به مردم انگلیس بگویند خروجشان از اتحادیه اروپا یک فاجعه به بار خواهد آورد اما حتی این سخنان نیز راه به جایی نبرد.
وقایع اتفاقیه نیز «بریتانیا در سراشیبی آینده» را تیتر اصلی این خبر برگزید و نوشت: «انگلیسی‌ها به خروج کشورشان از اتحادیه اروپا (برگزیت) رأی دادند. این به آن معنی است که در چند ماه آینده رهبران انگلیس و اتحادیه اروپا مذاکراتی را برای جدایی انگلیس از این اتحادیه آغاز خواهند کرد. خروج انگلیس از اتحادیه اروپا اقتصاد این کشور، سیاست‌های مربوط به مهاجرت و امور بسیار دیگری را تحت تأثیر قرار خواهد داد؛ اگرچه به طورمشخص عواقب کامل چنین تحولی سال‌ها زمان خواهد برد. وقایع اتفاقیه به برخی از مهم‌ترین تغییراتی که در ماه‌های آینده می‌توان انتظارش را داشت، اشاره داشت.
مردم‌سالاری هم در استقبال از این خبر نوشت: «پس لرزه‌های جدایی لندن از اتحادیه اروپا/ فروپاشی یورو و احتمال تجزیه بریتانیا/ اروپا به کما رفت و افراطیون جشن گرفتند.
«زلزله انگلیسی در یورو» سرتیتر ابتکار برای این رخداد است که نوشته: «مردم بریتانیا در یک تصمیم تاریخی رای به خروج از اتحادیه اروپا دادند. از این لحظه می‌توان گفت زمزمه‌های فروپاشی اتحادیه اروپا و گسترش موج ناسیونالیسم افراطی آن چیزی که افرادی چون ترامپ و راست افراطی در غرب بر آن تاکید می‌کنند، به گوش می‌رسد. انگلستان قدرت دوم اقتصادی اتحادیه اروپا و از بزرگ‌ترین پرداخت‌کنندگان حق عضویت در این اتحادیه و وزن دهنده به قاره سبز در معادلات اقتصادی و سیاسی جهانی راه خود را از اتحادیه اروپا جدا کرد. راهی که همزمان می‌تواند تبعات منفی برای انگلستان، اتحادیه اروپا و جهان داشته باشد. حرکت بریتانیا می‌تواند الگو و سرمشقی باشد برای دیگر کشورهای این اتحادیه و زین پس رفراندوم و همه‌پرسی برای خروج از اتحادیه اروپا از سوی دیگر کشورهای این قاره می‌تواند چون شبحی ترسناک پایه‌های لرزان اتحادیه را بیش از پیش بلرزاند. نخستین تبعات نتیجه رفراندوم بریتانیایی‌ها در حال ظاهر شدن است. از شوک بازارهای مالی جهان و کاهش ارزش پوند انگلستان گرفته تا گمانه‌زنی‌ها برای خروج دیگر کشورها از اتحادیه اروپا و حتی استقلال اسکاتلند و ایرلند شمالی از بریتانیا.
اتحادیه اروپا، نهادی که طی سال‌های بعد از جنگ‌های جهانی توانست بازار مشترکی از کشورهای اروپایی به وجود آورد و آن را به قدرتی اقتصادی و سیاسی در جهان تبدیل کند و به بیان دیگر توانست موفق‌ترین اتحادیه منطقه‌ای، نمونه و سرمشقی باشد که سال‌های سال تئوری‌پردازان روابط بین‌الملل به آن می‌بالیدند و خواستار معرفی و در پیش گرفتن چنین روشی برای ساماندهی نظم منطقه‌ای در قالب اتحادیه‌ای اقتصادی و بازار مشترک در دیگر مناطق جهان بودند، گرفتار وضعیتی از بحران جهانی اقتصادی، بیکاری، بحران مهاجرت، ورشکستگی یونان، جنگ داخلی در اوکراین، رفاقت یا رقابت با آمریکا، همکاری یا امتناع از همکاری با روسیه تحت تاثیر آمریکا، به هم خوردن توازن نیروها در خود اتحادیه مهم‌تر از همه قدرتمندتر شدن آلمان و اختلاف نظر در آرای کشورهای عضو در مورد همه این مسائل شد. خروج انگلستان از اتحادیه اروپا نتیجه نخستین این شرایط بحران و گذار شد. متدوال شدن این روند می‌تواند اتحادیه اروپا را به نهادی خالی از فایده و ساختاری نمادین تبدیل کند و موجی از جدایی کشورهای عضو با تاکید بر ملی گرایی اقتصادی و بازگشت به سیاست های حمایت‌گرایی اقتصادی به راه اندازد که در ادامه آن جنگ تجاری جهانی میان کشورهای مختلف به راه خواهد افتاد.
دنیای اقتصاد پس‌لرزه‌های خروج بریتانیا بر بازارهای جهانی و داخلی را بررسی کرد و نوشت: «شوک انگلیسی به اقتصاد جهانی»
شوک «بریگزیت» تا مقطعی از روز جمعه باعث سقوط 11 درصدی پوند استرلینگ و سقوط 8 درصدی بازارهای سهام اروپا شد. در مقابل طلا تا1360 دلار پرواز کرد و پنجشنبه اوج 27 ماهه را لمس کرد. گفته می‌شود روند خروج از اتحادیه دست‌کم 2 سال بازارها و شرکت‌ها را با عدم قطعیت روبه‌رو می‌کند.
شوکی شبیه بحران سال 2008 به اقتصاد جهان وارد شده است. اکنون «بریگزیت» واقعیتی تلخ برای اقتصاد جهان است. رشد ارزش سرمایه‌های امن و سقوط شاخص‌های بورس در روز جمعه نماد نگرانی‌هایی است که احتمالا مدتی پایدار خواهد ماند و بیشترین سقوط یک روزه پوند در تاریخ، نشانه نااطمینانی درباره آینده جزیره آنگلوساکسون. تغییر نظم اروپایی، بی‌نظمی گسترده بازارهای جهانی را در پی داشته است. تا دو هفته پیش بازارها خود را آماده احتمال خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا کرده بودند، اما نظرسنجی‌های هفته گذشته امید به «ماندن» را در دل هواداران اتحادیه زنده کرده بود. با این همه مردم بریتانیا در همه‌پرسی تاریخی پنجشنبه 23 ژوئن به «خروج» رای دادند تا بازارهای جهانی واکنشی قابل توجه داشته باشند. فعالان کارزار «خروج» شاید تنها کسانی بودند که پیامدهای جهانی پایان عضویت 43 ساله بریتانیا در اتحادیه اروپا را نادیده می‌گرفتند تا حالا تقریبا همه به غیر از راست‌های افراطی اروپا نگران باشند.
جوان هم می‌نویسد: «با رأی بریتانیایی‌ها وحدت انگلیس به خطر افتاد، اروپا متزلزل شد.» این روزنامه همچنین از تیتر «زلزله تجزیه در انگلیس دومینوی خروج از اتحادیه » استفاده کرد و در ادامه نوشت: «بریتانیایی‌ها بعد از 43 سال به خروج از اتحادیه رأی دادند. نتایج همه‌پرسی روز پنجشنبه نشان داد 51.7 درصد بریتانیایی‌ها موافق خروج و 48.3 درصد حامی ماندن در اروپا هستند. نتیجه همه‌پرسی بلافاصله در داخل انگلیس و با فاصله کم جهان را تحت تأثیر قرار داد.
ساعاتی از اعلام نتایج نگذشته بود که دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس از سمتش کناره‌گیری کرد. اسکاتلندی‌ها و ایرلندی‌ها هم گفته‌اند می‌خواهند جدا شدن از بریتانیا را به همه‌پرسی بگذارند؛ رویدادی که وحدت سرزمینی بریتانیای متحد را به خطر می‌اندازد. تشدید تمایلات خروج از اتحادیه اروپا، موجودیت این اتحادیه با تهدید روبه‌رو کرده است.
«لندن تنها شد» تیتر شهروند است. این روزنامه هم نوشت: «بریتانیا که ٤٢سال پیش به اتحادیه اروپا پیوست، در یک همه‌پرسی و با رأی ٥٢درصد از شرکت‌کنندگان از اتحادیه اروپا خارج شد. دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس از سمت خود استعفا کرد. اسکاتلند و ایرلند شمالی به باقی ماندن در اتحادیه اروپا رأی دادند. قیمت نفت ٦درصد کاهش یافت و بهای طلا به ١٣٠٠ دلار به ازای هر اونس رسید.»
و سرانجام آفتاب یزد تیتر «انگلیس در مسیر انزوا» را بالای این خبر قرار داده است. تنها روزنامه‌ای که با این خبر عادی برخورد کرده و از چنان به آن اهمیت نداده است.
انتهای پیام
نظرات