بارش شهابی سالانه شلیاقی که معمولا بین روزهای 16 آوریل (28 فروردین) تا 25 آوریل (ششم اردیبهشت) در آسمان زمین قابل مشاهده است، بنظر می رسد از صورت فلکی چنگ یا شلیاق نشات می‌گیرد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، این رویداد امسال در روزهای سوم و چهارم اردیبهشت به اوج خود می‌رسد و بیشترین تعداد شهاب‌سنگ در این ساعت‌ها قابل مشاهده خواهند بود.

اگرچه این رویداد به دلیل تقارن با ماه کامل امسال به سختی قابل مشاهده خواهد بود. اگر زمین از میان انبوه غیرطبیعی از شهاب‌سنگها عبور کند، تعداد بیشتری از آن‌ها از زمین مشاهده خواهند شد.

نرخ ساعتی سرسویی اوج این بارش معمولاً حدود ۲۱ است امّا گاهی از 100 شهاب‌سنگ در ساعت هم بیشتر می‌شود.

شهاب‌سنگهای شلیاقی معمولا به درخشش ستارگان دب اکبر هستند اما برخی از آن‌ها از نور بیشتری از سیاره ناهید برخوردارند که درخشان‌ترین جسم در آسمان شب پس از ماه است. این شهاب باران‌ها برای کسری از ثانیه رخ می‌دهند و به دنبال خود دنباله دودآلودی از ضایعات را به جا می‌گذارند که برای چند دقیقه قابل مشاهده است.

گاز یونیزه شده در دنباله شهاب‌سنگها در زمان ورود به جو زمین می‌سوزد که درخشش دیده شده در زمین را ایجاد می‌کند.

این بارش‌ها در زمان عبور زمین از میان غبار باقیمانده از دنباله‌دار تاچر (C/186 G1) رخ می‌دهند که هر 415 سال یکبار به دور خورشید می‌چرخد. قطعات غبار این دنباله‌دار که به اندازه دانه‌های شن هستند با سرعت 49 کیلومتر در ثانیه با زمین برخورد کرده و به شکل نوارهای نور تجزیه می‌شوند.

دنباله‌دار تاچر پیش از این در سال 1861 در محدوده داخلی منظومه شمسی و پیش از آن که استفاده از عکاسی رایج شود، مشاهده شد و انتظار می‌رود زمان ملاقات بعدی با آن در سال 2276 باشد.

این بارش شهابی از سمت ستاره وگا سرچشمه می‌گیرد که درخشان‌ترین ستاره در صورت‌ فلکی چنگ یا شلیاق است. وگا یک ستاره درخشان سفید آبی رنگ با عرض سه برابر بیشتر خورشید در فاصله 25 سال نوری از زمین است.

این بارش نخستین‌ بار 2700 سال پیش در سال ۶۸۷ میلادی در جایی که اکنون کشور چین است، ثبت شد و در میان قدیمی‌ترین بارشهای شهابی شناخته‌ شده قرار دارد.

انتهای پیام