پژوهش‌های اخیر دانشمندان نشان می‌دهد کوه‌های یخی نقش بسزایی در جذب دی‌اکسید کربن و مبارزه با گرم شدن کره زمین دارند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، کوه یخی، توده یخی است که از انتهای یک یخچال یا کناره یک منطقه یخی جدا شده و روی آب دریا شناور می‌شود. هنگامی که زبانه یک یخچال وارد دریا می‌شود سطح زیرین آن رفته رفته شسته شده و به آسانی از بدنه اصلی جدا می‌شود.

جنوبگان و دریای گرینلند یکی از مهم‌ترین خاستگاه‌های این یخ‌های شناور هستند.

هنگامی که آنها به دریا می‌رسند و شروع به ذوب شدن می‌کنند، مقادیر زیادی از آهن و سایر مواد مغذی را در آب‌های عاری از مواد مغذی در اطراف قطب جنوب منتشر می‌کنند.

این کار فیتوپلانکتون‌ها که میکروارگانیسم‌های مقاوم به کلروفیل در پایه زنجیره غذایی اقیانوس هستند را تغذیه می‌کند. فیتوپلانکتون‌ها دی اکسید کربن گازهای گلخانه ای را برای رشد جذب می‌کنند.

داده‌های ماهواره‌ای که از سال 2003 تا 2013 جمع آوری شده نشان دهنده جمعیت در حال رشد فیتوپلانکتون‌ها به اندازه صدها کیلومتر از کوه‌های یخی است. این فیتوپلانکتون‌ها تا یک ماه پس از عبور کوه یخ باقی می‌مانند.

جریان‌ها و باد‌ها مواد مغذی‌ای که در جلوی کوه یخی وجود دارند را برای تغذیه حیات آن ناحیه حرکت می‌دهند.

تیم تحقیقاتی با استفاده از داده‌های مطالعات میدانی قبلی، تخمین می‌زند که مواد معدنی و دیگر مواد مغذی منتشر شده توسط کوه‌های یخ غولپیکر قطب جنوب (که بیش از 18 کیلومتر هستند) جذب دی‌اکسید کربن توسط موجودات زنده در دریاهای جنوب را تا 20 درصد افزایش می‌دهند.

با توجه به مطالعات قبلی، این 20 درصد که بین 44 تا 146 میلیون تن از دی‌اکسید کربن است تنها توانسته خنثی کننده بخش کوچکی از دی‌اکسید کربن 35.3 میلیارد تنی تولید شده با سوخت‌های فسیلی و سایر فعالیت‌های صنعتی در سال 2013 باشد.

یافته‌های این پژوهش در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.

انتهای پیام