یک روانشناس گفت: سان‌رایز در خصوص اختلال اوتیسم در هیچ کدام از دو طیف درمانی اختصاصی و جامع قرار نمی‌گیرد و سن شروع این نوع از درمان از هجده ماهگی است.

محسن عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه زنجان، اظهار کرد: سانرایز، برنامه مدون و جامعی است که به خانواده‌ها و مراقبان کمک می‌کند تا کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم خود را در همه زمینه‌های تحولی، ارتباطی و یادگیری مهارت آموزش دهند. در واقع این روش دارای تکنیک‌ها، راهبردها و اصول موثری است که به وسیله آن برنامه‌ای کودک‌محور، خانگی، پرانرژی و جذاب، طراحی و اجرا می‌شود.

این روانشناس ادامه داد: برنامه سانرایز پیشنهاد می‌کند که احترام به کودک و مراقبت ژرفناک از او، مهم‌ترین عامل تاثیرگذار در برانگیختن کودک به یادگیری بوده و عشق و پذیرش، با معناترین فرآیند هر تدریسی است. همچنین می‌توان اذعان کرد که سانرایز از سه عنصر اصلی انرژی، هیجان و شیفتگی تشکیل شده و کودک اوتیستیک می‌تواند از طریق آن احساس والدین را نسبت به خود درک کند.

وی افزود: سانرایز به امید کاذب اعتقادی ندارد و از قبل در رابطه با این‌که کودک به چه چیزهایی دست نمی‌یابد پیش‌بینی نمی‌کند. علاوه بر این، نمی‌توان گفت فرد اوتیستیک تا چه حدی پیش خواهد رفت. به طور کلی، روش‌های بازی‌محور، پویا و با اشتیاق سانرایز به صورت گسترده بر اجتماعی شدن و شکل‌گیری تفاهم تمرکز می‌کند، در حالی که بسیاری از مدل‌های سنتی در تضاد با گرایش و تمایل کودک پیش می‌روند و بر پایه تکرارهای بی‌پایان استوار شده‌اند.

عباسی تصریح کرد: به جای تکرار باید انگیزش‌های یگانه هر کودک را پیدا کرد تا بتوان به وسیله آن مهارت‌های مورد نیاز را به کودکان اوتیستیک آموزش داد. در واقع سانرایز، شراکت با تمایلات کودک است که در نهایت به تقویت دامنه توجه و مهارت‌های وی منجر می‌شود. البته در این میان هیچ‌کس به اندازه والدین کودک نمی‌تواند موثر واقع شود و روش سانرایز به والدین کمک می‌کند تا معلم و راهنمای با اطمینانی برای برنامه‌های کودکشان باشند.

انتهای پیام