گروهی از محققان با ترسیم تصویر مولکولی جدید که اولین نمای کامل از بیماری چند‌کانونی لوکالیزه‌ پروستات را نشان می‌دهد‌، توانسته‌اند زیرگروه ژنی جدید محرک آن را کشف‌ کردند.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، به‌ رغم آسیب‌شناسی یکسان در زیر میکروسکوپ، سرطان پروستات می‌تواند در هر‌ مردی متفاوت از دیگری باشد و همچنین یک فرد می‌تواند در پروستات خود چندین نوع تومور متفاوت داشته باشد. این انواع زیر‌مجموعه‌ها ممکن‌ است در تعیین پاسخ به جراحی یا رادیوتراپی در بین بیماران مهم باشند.

این بررسی شامل طبقه‌بندی مولکولی 74 ‌بیمار دارای تومورهای با امتیازبندی یک تا هفت گلیسون بودند. گلیسون (Gleason) یک سیستم طبقه‌بندی مورد استفاده برای ارزیابی میزان تهاجم و بدخیمی تومورهای پروستات است.

از‌ بین اینها، تعیین توالی کل ژنوم بر 22 نمونه‌ چند توموری از پنج بیمار که پروستات آن‌ها طی عمل‌ جراحی براشته شده بود، صورت گرفت.

محققان پس‌ از تجزیه و تحلیل دقیق ژنتیکی هریک از‌ کانون‌های سرطانی در هر پروستات، توانستند مشخص کنند که حتی سرطان‌های کوچک نیز می‌توانند دربردارنده‌ سلول‌های مهاجمی باشند که قادرند پیش‌آگهی بیمار را تغییر دهند و امتیازبندی بالایی در درجه‌ تهاجم را به خود اختصاص دهند.

به گفته آن‌ها جزئیات بیشتر تحقیق مشخص‌ کرد که دو عضو از خانواده‌ ژن سرطان MYC در پیشرفت (گسترش) این بیماری نقش دارند و اینکه یک مورد از آن‌ها به‌ نام «C-MYC» عامل ایجاد بیماری مهاجم بوده و عضو دیگر این خانواده یعنی‌ «L-MYC» پیش از این به‌ عنوان عامل دخیل در سرطان ریه و سایر سرطان‌ها شناخته شده‌ بود.

کشف یک ژن سرطان‌زای جدید در پروستات، مسیر جدیدی پیش‌ روی محققان قرار‌ می‌دهد تا زیست‌شناسی بیماری را کشف‌ کنند و درمان‌های بهتری را ارائه دهند. جهش‌ها در سرطان پروستات از نظر فضایی در مناطق مختلف تومور متفاوتند.

این بررسی به توسعه‌ آزمایش‌های تشخیصی جدیدی کمک می‌کند که به بهبود درمان می‌انجامد تا درمان اختصاصی برای هر بیمار به طور جداگانه و هر چه شخصی‌تر در نظر گرفته شود.

محققان می گویند: در حدود نیمی‌ از بیماران مبتلا به سرطان‌ پروستات، دارای جهش C-MYC‌یا‌L-MYC هستند اما هرگز هر‌ دو جهش را توأم نداشتند.

یافته‌های این بررسی حاکی از آن است که محققان در‌ حال نزدیک‌تر‌شدن به درجه‌بندی ژنی سرطان‌ پروستات هستند که هنگام تشخیص میزان مهاجم بودن بیماری بر‌حسب خطر رشد و گسترش بیماری به خارج از غده‌ پروستات و سهولت بخشیدن به تصمیم‌گیری برای درمان اختصاصی‌تر برای هر بیمار است.

این پژوهش در مجله lancet oncology منتشر شده است.

انتهای پیام