‌مردم این روستا بر این باورند که در گذشته سیلی روستا را با خود برده و تنها لکی از آن بر روی زمین باقی مانده و به این علت نام این روستا "لکان" شده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)‌- منطقه مرکزی - لکان در ضلع غربی شهرستان خمین مربوط به بخش کمره شهر قورچی باشی در فاصله 65 کیلومتری اراک و 36 کیلومتری خمین واقع شده و یکی از مناطق بکر استان برای چند روز اتراق گردشگران است.

تقی قاسمی مشاور گردشگری روستایی مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی لاهور و لایکان را نام‌های قدیم لکان عنوان کرد و گفت: مردم این روستا در گذشته بخشی از ایل بختیاری بوده‌اند که به سمت لرستان کوچ می‌کنند و از آنجا نیز به منطقه کنونی کوچانده می‌شوند و با توجه به لهجه لکی مردم این روستا که کماکان با این لهجه صحبت می‌کنند و در اصطلاحات خود از زبان پهلوی هم بهره می‌گیرند، عده‌ای علت نامگذاری این روستا را این لهجه می‌دانند.

وی قدمت بافت روستا را حدود 500 سال عنوان کرد و افزود: طی حفاری معدن در جوار این روستا سفال‌هایی مربوط به دوره هخامنشی و ساسانی پیدا شد و نکته قابل تأمل این است که سفال‌ها کنار معدن رها شدند تا زمانی که از بین رفتند!

مشاور گردشگری روستایی استان کوه قلاقرسی را جاذبه دیگر این روستا برشمرد و عنوان کرد: روی این کوه قلعه سنگی قرار دارد که بدون استفاده از ملات بنا شده و با توجه به سفال‌های به دست آمده قدمتی حدود 2500 سال دارد، البته مانند بسیاری از آثار باستانی کشور از این قلعه تنها اثری برجای مانه است.

وی از وجود حفره‌های گچ‌رو در این کوه که معنای ساروج( آهک آمیخته با خاکستر) می‌دهد، سخن گفت و افزود: این حفره‌ها که به صورت افقی و عمودی قرار دارند بر اساس برخی گفته‌ها گوردخمه‌اند و در دوره‌هایی برای خاکسپاری مورد استفاده قرار می‌گرفتهاند.

قاسمی به دو قلعه دیگر این روستا اشاره و بیان کرد: این دو قلعه که یکی مشرف به روستای خان‌آباد و دیگری مشرف به دربند است نیز از بین رفته‌اند در صورتی که از این مکان‌ها می‌توانستیم به عنوان جاذبه گردشگری و نیز تعریف بخشی از فرهنگ و آیین خود بهره بگیریم.

مشاور گردشگری روستایی استان در خصوص قدمت دقیق گوردخمه‌ها و نیز قلعه‌ها تصریح کرد: در این رابطه باید حفاری‌های دقیقی انجام شود که هم قدمت قلعه‌ها و هم صحت گوردخمه ‌بودن حفره‌های کوه قلاقرسی مشخص شود.

این فعال حوزه گردشگری حمام تاریخی 150 متر مربعی واقع در شرق این روستا، مربوط به دوران قاجار را از دیگر جاذبه‌های تاریخی آن عنوان و بیان کرد: این حمام سه متر از سطح زمین گودتر است که علت این امر آب پذیری حمام بوده تا آب از چشمه بالا‌دست این حمام به خزینه وارد شود.

قاسمی معماری این حمام را جهت گرم نگاه داشتن محیط داخل آن قابل توجه دانست و بیان کرد: زمانی که وارد حمام سرد این حمام می‌شویم باید از یک پیچ 90 درجه عبور کنیم، دلیل تعبیه این پیچ خارج نشدن گرما و نیز غیرثابل دید کردن فضای داخلی بوده است.

وی ادامه داد: بعد از حمام سرد با یک پیچ 90 درجه دیگر وارد حمام گرم می‌شویم که وجود این پیچ نیز برای گرم نگهداشتن فضای داخلی حمام در نظر گرفته شده است.

مشاور گردشگری روستایی استان، ستون‌های این حمام را از ویژگی‌های جالب توجه آن عنوان کرد و افزود: سقف آجری حمام همچون کاسه‌ای بر روی این ستون‌های سنگی که با اصول فنی دقیق توسط هنرمندان سنگتراش ساخته و نصب شده اند، قرار گرفته است.

قاسمی به دو چشمه چاغال سیاه و گور اشاره و بیان کرد: چشمه "اسل ماهی"(استخر ماهی) در وسط این روستا قرار دارد. این چشمه همیشه پر آب و پر ماهی است فضای زیبایی را برای این روستا رقم زده است.

وی آش ترخینه، کله جوش و خاگینه را از جمله غذاهای محلی این روستا نام برد و افزود: سیب، هلوی دیر رس، گندم و جو نیز از محصولات این روستاست.

مشاور گردشگری روستایی استان پیشه اهالی این روستا را کشاورزی و دامداری عنوان و بیان کرد: کارگاه پرورش قارچ، 40 واحد تولید گوشت و 9 کارگاه قالی بافی فعال در این روستا وجود دارد.

قاسمی در خصوص جمعیت این روستا تصریح کرد: در گذشته 30 خانوار و چهار هزار نفر جمعیت در این روستا ساکن بوده‌اند ولی از دهه 70 به بعد به علت مهاجرت جمعیت کاهش پیدا کرد و در حال حاضر 1200 نفر در قالب 180 خانوار در این روستا سکنی دارند.

وی ادامه داد: این روزها شاهد روند معکوس مهاجرت هستیم ولی این روند معکوس به شکلی است که شهرنشینان تنها برای مواقع خاصی به روستا مراجعت می‌کنند و اینگونه مهاجرت نمی تواند سبب رونق روستاها شود.

مشاور گردشگری روستایی استان اضافه کرد: اهالی این روستا خانه‌هایی را برای ورود گردشگران آماده کرده‌اند که با توجه به جذابیت اتراق در خانه‌های روستایی و قرار گرفتن در بافت سنتی گامی مؤثر در جهت رونق گردشگری روستاست.

گزارش از: صبا خایانی، خبرنگار ایسنا، منطقه مرکزی

‌

انتهای پیام