یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی گفت: اقتصاد قوی و مراقبت و هوشیاری در تعاملات بین‌المللی می‌تواند راه نفوذ دشمن را مسدود کند.

جهانبخش محبی‌نیا در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به اظهارات اخیر رهبر انقلاب و رئیس جمهور درباره ضرورت جلوگیری از نفوذ دشمن پس از توافق هسته‌ای، اظهار کرد: صیانت از دستاوردهای یک ملت وظیفه نظام سیاسی است. نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران هم باید مراقب باشد که دشمن در رگ‌های حیاتی جامعه یعنی حوزه‌های اقتصاد، امنیت، فرهنگ و سیاست نفوذ نکند.

وی افزود: جلوگیری از نفوذ دشمن در کشور صرفاً با تعامل بیشتر با دنیا یا با قهر با دنیا به دست نمی‌آید. در این حوزه، آمادگی سیاسی، اطلاعاتی،‌ اقتصادی و فرهنگی و توجه به آرمان‌های یک ملت است که می‌تواند در مقابل نفوذ و توطئه دشمن نقش ایفا کند.

این فعال سیاسی با اشاره به اینکه قرائت‌هایی که ما را به صحنه درگیری و خشونت با دنیا می‌کشاند هم برای ما نفعی ندارد، خاطرنشان کرد: ما در زمینه ارتباطات بین‌المللی شاهد تصمیمات قاطعانه رهبر انقلاب بوده‌ایم که این هدایت‌ها مانع نفوذ دشمن شده است. به طور مثال در قضیه جنگ کویت، یک جریان در کشور در آن مقطع خواهان مداخله آشکار و جنگ مستقیم با یکی از طرفین جنگ بود اما هدایت‌های رهبری کارساز شد.

وی تصریح کرد: ما باید با تکیه بر بنیان‌های اقتصادی، نظامی، فرهنگی، اطلاعات سیاسی از دستاوردهای ملت دفاع کرده و راه نفوذ دشمن را ببندیم.

این نماینده پیشین مجلس همچنین با بیان اینکه اقتصاد چابک، تنومند و ملی با تولید ناخالص و صادرات بیشتر و واردات کمتر می‌تواند راه نفوذ دشمن را سد کند، گفت: یک اقتصاد قوی می‌تواند عزت ملت را تأمین کند. اکنون بخشی از مشکلات فرهنگی و اخلاقی ما به دلیل مشکلات اقتصادی است. متأسفانه دولت‌های قبلی در حوزه اقتصادی کم کاری داشته‌اند و اکنون این مشکلات به این دولت رسیده است. باید با رویکردی جدید و قاطع، به دنبال راه حل‌های اقتصادی در برنامه ششم توسعه و مقررات، طرح‌ها و لوایح بود.

محبی نیا با اشاره به اینکه ارتباط با کانون‌های اقتصادی دنیا را نه رهبری و نه نخبگان و مدیران اقتصادی نفی نکرده‌اند، اظهار کرد: در حوزه اقتصادی هر ارتباط بین‌المللی باید با هدف تقویت شاخصه‌های اقتصادی انجام شود زیرا در غیر این صورت این ارتباط، فقط یک هزینه اضافی خواهد بود.

وی در پایان افزود: برخی کشورها از تعاملات اقتصادی برای دستیابی به اهداف سیاسی بهره می‌برند. ما می‌توانیم از دیپلماسی برای تأمین منافع اقتصادی خود بهره ببریم اما نباید ارتباطات اقتصادی با هدف رسیدن به مقاصد سیاسی باشد.

انتهای پیام